Zbogom Kosti Hristiću

Piše: Komnen Bećirović

U noći između 27. i 28. aprila, ispustio je u bolnic Sen Jozef u Parizu svoju plemenitu dušu jedan od najznamenitijih Srba na Zapadu, čuveni novinar Kosta Hristić, izdanak porodice Hristić koja je igrala značajnu ulogu istoriji Srbije.

Rođen 12. aprila, 1935. u Atini gdje mu je otac Boško bio jugoslovenski ambasador da bi zatim zauzimao isti položaj u Rimu. No kako ubrzo sile Osovine, Njemačka i Italija ruše Jugoslaviju, priređujući tragičnu sudbinu srpskom narodu, Boško Hristić to doživljava do te mjere bolno da diže ruku na sebe. Kraljica Jelena koja je, da podsjetimo, bila ćerka kralja Nikole, omogućava Kosti i njegovoj majci i sestri, odlazak u Ženevu odakle kasnije prelaze u Pariz.

Kao pitomac jednog jezuitskog pansionata, Kosta uči gimnaziju da bi po završetku ove, studirao pravo na Sorboni zaposlivši se na kraju studija kao novinar u Mondu.

Sreli smo se na najvišem, na odbrani jednog od velikih svetilišta Srpstva i svijeta, Njegoševog hrama na Lovćenu koji je bezakona komunistička vlast namjeravala da razori.

Kad sam 1970. pokrenuo međunarodnu akciju protiv nepočinstva koje se spremalo, Kosta je, ne samo tu akciju zdušno pozdravio, nego se u nju i uključio doprinijevši da najveći francuski dnevnik da odgovarajući prostor po pitanju Lovćena.

No, kad je Mond uskoro zaplovio u antsrpske vode, Kosta je dosledan samom sebi, svome rodu i svojim slavnim precima, napustio Mond i prešao u nedjeljnik Poan postavši urednik sekcije za istočne zemlje, dužnost koju je zavidno obavljao.
Međutim najteže je tek dolazilo kad se već krajem osamdesetih godina domaće zlo u Hrvatskoj, u Bosni i na Kosovu diglo na Srbe.

Zlo kome će se posljednje decenija Hristovog dvomilenijuma pridružiti svjetsko zlo što će srpski narod na prostorima Jugoslavije baciti u velika iskušenja i stradanja. Vrhunac će biti zločinačka agresija Natoa na Srbe kako bi im se oduzelo njihovo svešteno Kosovo i dalo njihovim vjekovnim dušmanima Albancima.

U sveopštom jednoumlju što je u to vrijeme bilo zahvatilo zapadni svijet o odnosu na Srbe, Kosta je bio među prvima s izvjesnim brojem nas Srba i Francuza, u borbi za srpsku pravdu istinu. Posebno kad smo osnivanjem mjesečnika Balkan Info zahvaljujući Luju Dalmasu, tada doajenu francuskog novinarstva, dobili tribinu na kojoj smo mogli izraziti našu muku koja je ujedno bila muka i naših prijatelja Francuza.

O tom neumornom Kostinom angažovanju, svjedoče njegove knjige Les faux frères, Lažna braća gdje razotkriva jugoslovenske privide i stvarnosti, La Résistance serbe, Srpski otpor čije naslov dovoljno govori te Honneur et tromperie, što će reći Čast i beščašće.

Viteški je Kosta ispunio svoju životnu misiju, kao što se viteški nosio sa teškom plućnom bolesti koja ga je bila snašla nekolike posljednje godine.

Slava i hvala našem bratu Kosti ! Neka bi mu Gospod kome je otišao u ove Vaskršnje dane, dao rajsko naselje.