Zašto NATO ne bombarduje Siriju kao što je Srbiju?
1 min read
IN4S ilustracija
Dok se u Siriji nastavljaju krvavi sukobi u kojima stradaju hiljade civila, međunarodna zajednica, a posebno NATO, pokazuje potpunu ravnodušnost. Iako su isti ti zapadni centri moći 1999. godine opravdavali bombardovanje Srbije kao „humanitarnu intervenciju“, danas, kada je na Bliskom istoku u toku jedan od najkrvavijih sukoba 21. vijeka, ne čuje se nijedan ozbiljan poziv na vojnu akciju.
Ove nedjelje u Siriji je ubijeno više od hiljadu ljudi, od čega preko 700 civila. Hrišćanska populacija u ovoj zemlji je drastično smanjena od početka građanskog rata, a prema podacima The Syrian Observera, u Siriji je ostalo svega oko 300.000 hrišćana. I pored ovakvog egzodusa i masovnih zločina nad civilima, reakcija Evropske unije svela se na nekoliko rečenica osude, bez ikakvih konkretnih koraka.
S druge strane, 1999. godine NATO nije imao nikakvu dilemu. Bez odluke Savjeta bezbjednosti UN, izveo je 78-dnevno bombardovanje SR Jugoslavije, uz opravdanje da je to bio „odgovor na humanitarnu katastrofu na Kosovu“. NATO je tada tvrdio da Srbima neće dozvoliti „etničko čišćenje“ i „ugrožavanje civila“. Ako je to bio standard, zašto on danas ne važi za Siriju?
Odgovor je jasan – Zapad interveniše samo onda kada je u pitanju njegov politički ili ekonomski interes. Dok je Srbija bila legitimna meta jer je ometala geopolitičke planove NATO-a na Balkanu, Sirija nije. Zapadnim elitama odgovara dugotrajan sukob koji iscrpljuje region i slabi poziciju Rusije i Irana. Sudbina hrišćana u Siriji za njih je potpuno nebitna, kao što im je nebitna bila sudbina Srba na Kosovu ili u Crnoj Gori.
NATO je 1999. pokazao da ne vodi ratove zbog morala, već zbog interesa. Njihova politika „humanitarnih intervencija“ je selektivna i zavisi od toga da li se napad usklađuje sa njihovim strategijskim ciljevima. Zato će Srbija zauvijek pamtiti njihovu „pravdu“, a hrišćani u Siriji neće dočekati istu vrstu „zaštite“.
Prema podacima iz 2017.godine, SAD su od 1776.godine do tada, dakle, za 241 godinu svog postojanja, 222 godine provele u ratu! Ukupan broj žrtava u ratovima koje su izazvale SAD prelazi devet miliona ljudi!
Agresija SAD na Vijetnam trajala je od 1965. do 1973.godine. Tokom agresije poginulo je oko 58.000 Amerikanaca i oko dva miliona Vijetnamaca, a ranjeno je oko 5,3 miliona, mahom civilnih žrtava. Prema zvaničnim podacima vlasti SAD, oko 11 miliona Vijetnamaca su postali izbjeglice u vlastitoj zemlji.
Britanski filozof i matematičar Bertrand Rasel (Bertrand Russell,1872-1970) i francuski filozof Žan Pol Sartr (Jean-Paul Sartre, 1905-1980) osnovali su 1966.godine Međunarodni sud za ratne zločine u Vijetnamu (Raselov sud). Cilj je bio da se temeljno i savjesno ispitaju američki ratni zločini. Članovi Suda su bili poznate javne ličnosti, stručnjaci, kulturni djelatnici i političari.
Taj Sud je „optužio SAD da, ratom u Vijetnamu, krše sve ljudske, moralne i pravne norme i da u širokim razmerama vrše zločin genocida u toj zemlji“, te „da američke snage u Vijetnamu upotrebljavaju oružja zabranjena međunarodnim konvencijama“ i „da SAD u Vijetnamu vode zločinački rat usmeren na fizičko uništenje čitavog naroda…u stremljenju…ka gospodarenju svetom.“
Član Suda Lelio Baso (Lelio Basso, 1903-1978, italijanski pravnik, politikolog, novinar i političar) je kazao da je u Južnom Vijetnamu „ubijeno 250.000 djece, a ranjeno 750.000“.
Prema tekstu objavljenom na portalu „BBC news – na srpskom“, od 16.03.2022.godine, američke snage su se, u Vijetnamskom ratu, posvetile „uništenju svega što stignu“:
„Da bi motivisali američke vojnike da ubiju što više ljudi, komandanti su organizovali takmičenja među jedinicama. Nagrade za najviši zbir tela, izlagane na „tablama s ubistvima“ bile su – slobodni dani i gajba piva. NJihovi komandanti su, za to vrijeme, postajali kandidati za ubrzana unapređenja…Civili, među kojima žene i djeca, ubijani su samo zato što bježe od vojnika ili vojnih helikoptera…ili zato što su se nalazili u selu za koje se sumnjalo da skriva Vijetkongovce…
Količina municije, ispaljena po vojniku, bila je 26 puta veća u Vijetnamu, nego u Drugom svjetskom ratu…Ogromne oblasti pune selima su uništavane artiljerijom, bombama iz vazduha i rešetanjem iz vojnih helikopteta prije nego što su kopnene snage ulazile u misije sa zadatkom „pronađi i uništi“. Izraz „ubij sve što mrda“ postao je naređenje…Rezultat je bio pokolj industrijskih razmjera i jedan Mi Laj svakog mjeseca“
Masakr u vijetnamskom zaseoku Mi Laj izvršio je vod čete „Čarli“, 16. marta 1968.godine. Tom prilikom ubijeno je više od pet stotina civila, za svega četiri sata, računajući i pauzu za ručak?! Žrtve (djeca, žene i starci) su bile starosti, od jedne do 82 godine. Izvršena su silovanja, mučenja, ubijanje ranjenika i sakaćenja žrtava, iako u selu nije bilo otpora, niti uzvraćanja na vatru.,
Vod, kojim je komandovao poručnik Vilijam Keli, otvorio je vatru na nenaoružane civile, „ubijajući sve što se kretalo i ljude i životinje“. Keli, ne samo što je naredio ubijanje civila, nego je i sam učestvovao u ubijanju i puškama koje je otimao iz ruku vojnika koji nijesu htjeli da učestvuju u tom „satanističkom piru“. Pored pušaka i pištolja, vojnici su koristili i bombe i bajonete. Tokom masakra vijetnamskih civila samo je jedan američki vojnik ranjen i to tako što se upucao pištoljem u sopstvenu nogu!
Četa „Čarli“ je dobila pohvale za „sjajno obavljen zadatak“. A u vojnim izvještajima je pisalo da je u borbama čete „ubijeno 128 neprijateljskih vojnika i da je stradalo 20 civila“!
Za genocidne zločine pripadnika te čete, pred vojnim sudom je optuženo 14 oficira. Osuđen je samo poručnik Keli na doživotnu robiju, ali je presuda kasnije preinačena, pa je u kućnom pritvoru proveo svega tri godine?!
Na zvaničnoj stranici Pentagonove komemoracije Vijetnamskog rata, iz 2012.godine, masakr u Mi Laju se opisuje kao „incident“. A u svojoj internet objavi, Barak Obama je taj rat sveo na „sukob trupa koje se probijaju kroz džunglu i pirinčana polja…herojski se boreći za zaštitu ideala koje cijenimo kao Amerikanci…“
Jeste, a Vijetnamci su pljunuli na sve te svoje žrtve i danas usko sarađuju sa SAD kao i Srbija koja zabranjuje snimanje filma Košare i jedan od simbola otpora NATO zločincima, zgradu Generalštaba daje A.MERIKANCU, ma ko da je, što simbolizuje potpuni poraz.Kao da Srpski kapital nije mogao i umio izgraditi hotel na tom mjestu.
Oni koji ovakva nesuvisla pitanja postavljaju mora da su IMBECILI. Pa zato što tamo nema Srba.
ISIS, Al -Kaida, Al – Nusra, to su sve „filijale“ NATO pakta
Zato što su džihadisti proksi vojska zapadnjaka,zato ih ne bombarduju.
I,u slučaju rata na Kosovu,ova proksi vojska će biti udarna snaga protiv nas.