Zašto nam ne treba NATO
1 min read
Bombardovanje zgrade RTS-a
Bačene su desetine hiljada tona eksploziva – bombe sa osiromašenim uranijumom, kasetne bombe; upotrebljavano je i hemijsko oružje i mnogo toga što je bilo zabranjeno važećim aktima međunarodnog prava
U bogatoj istoriji Crne Gore podjele su bile česte. Nijesu ni danas slučajne. I nijesu od juče; dublji su njihovi korijeni. Čak od Boja na Kosovu 1389. godine. Ali, ne insistiramo na faktografiji. Mnogo je bitnija svijest o podjelama. Čak nije bitno ni kome te podjele odgovaraju; kome su one pogonsko gorivo. Pamti se vrijeme kada se vjera prodavala za večeru. A vjera je kroz istoriju bila značajan segment identiteta naroda. Nakon vjerskog, na udaru je, zatim, dolazilo i ono državno, narodno i nacionalno.
Guvernaduri su u staroj Crnoj Gori vodili proaustrijsku politiku; nju ne treba izjednačavati sa onom politikom koja se kasnije nazivala proevropska. Poslužili su carskom Beču i njegovoj neskrivenoj namjeri da Crnu Goru i cio Balkan stavi pod svoju kontrolu. Jer se očekivalo da „bosforski bolesnik“ neće dugo biti „bič Božji“. Još važnije je bilo da se preduhitri uticaj „majke Rusije“, jer je sa Lovćena klicala vila: ‘’Oj, Rusijo, majko mila’’!
Strah Beča je naročito bio pojačan nakon uspostavljanja intenzivnih
međudržavnih odnosa male Crne Gore i moćne carske Rusije, prije tri stotine godina.
I danas se taj odnos ogleda preko pitanja da li će Crna Gora krenuti na Istok, ili će se prikloniti Zapadu. Prosto je nevjerovatno sa kakvim se žarom propagira NATO alijansa. Uprkos brutalnom bombardovanju 1999. godine. Da se podsjetimo makar nekih fakata koji se ne smiju zaboraviti…
Bila je to borba Davida i Golijata, koja je trajala punih 78 dana. Golijat je angažovao 1.500 borbenih aviona najmodernije tehnologije, helikoptera i drugih letjelica, koje su izvršile 23.000 polijetanja sa 27.000 vazdušnih udara. Među borbenom avijacijom nalazili su se i tzv. „nevidljivi avioni“ – tipa F-117a, ponos američkog vazduhoplovstva. Uzlijetali su sa svih strana ka istom cilju koji je bio meta udara – Jugoslavija.
Bačene su desetine hiljada tona eksploziva – bombe sa osiromašenim uranijumom, kasetne bombe; upotrebljavano je i hemijsko oružje i mnogo toga što je bilo zabranjeno važećim aktima međunarodnog prava. Izručeni tovari bombi imali su veću snagu od nuklearne centrale u Černobilu. Vojni stručnjaci su takođe izračunali da je ukupni tovar bombi, izručenih u NATO-agresiji na Jugoslaviju 1999. godine, bio deset puta već od atomskih bombi upotrijebljenih u ratu sa Japanom na Hirošimu i Nagasaki.
Nijesu birani ciljevi udara. Rušeno je i uništavano sve. Najmanje su stradali vojni objekti. Više od njih stradali su mostovi, škole, bolnice, čak i porodilišta, zatim putnički vozovi, izbjegličke kolone. Razaranjima su bile izložene medijske kuće. Uništena je čak 37 TV repetitora i predajnika, među kojima i onaj na Avali. Uništavani su i hrišćanski hramovi – samo na Kosmetu – oko 150.
Dva cilja su bila jasna – razoriti prkosnu Jugoslaviju i sakriti istinu o tome. I zaista je istina bila uhapšena za dugo vremena.
Tome bismo još dodali da se zanemaruju bitne činjenice pristupanja u NATO: ugovor se potpisuje na 20 godina. Za istupanje iz NATO-a potrebna je saglasnost Vlade SAD, a ne NATO komande. Zanemaruje se i povećana opasnost da Crna Gora bude meta Al Kaide i njenih fanatika. A mogla bi biti i opasan poligon u utakmici velikih. Ni to ne bi odgovaralo Crnoj Gori.
Vratimo se i pitanju da li NATO želi Crnu Goru ovako podijeljenu i po pitanju njenog odnosa prema ovoj vojnoj alijansi. Prati se dobro ta podijeljenost Crne Gore na zvaničnu i onu narodnu. Makar od ujedinjenja 1918. godine i sukoba „bjelaša“ i „zelenaša“. Po jednima je tada umoreno više hiljada – protivnika. A po drugima samo par stotina imenom i prezimenom. U drugom „veljem ratu“ ta podjela se pamti preko sukoba četnika i partizana. Opet kao „igrača“ velikih sa strane. Sudar je bio još žešći, a pogibija mnogo veća. Uvijek za račun spoljnog faktora.
Uvijek se to prikazivalo kao evropejstvo i kao nacionalizam; čak kao šovinizam. Žestoke su bile podjele i odmah nakon oslobođenja 1945. godine. Likvidirano je na desetine hiljada „izdajnika“ za počinjene „zločine“ u vrijeme okupacije zemlje 1941.-1945.godine. A od oko 250.000 zarobljenih njemačkih vojnika koji su činili zločine po sistemu 100 bandita „za jednog ubijenog njemačkog vojnika“ – izrečeno je manje od 30 smrtnih kazni.
Po sličnom zlu je upamćena i prestupna 1948. godina. I tada su bile podjele na rodoljube i one druge, po vrlo sumnjivim kriterijumima. Pa se svijet čudio kako u tako herojskoj Crnoj Gori – ima toliko puno „izdajnika“!? Posumnjalo se u objektivnost kriterijuma. I danas se ponovo dijeli Crna Gora na pristalice i protivnike njenog pristupanja NATO-armadi. I opet za račun velikih koji su daleko od Crne Gore, a tako uticajnih na njene prilike. Ali je prisutan i prikriveni oprez; ne zaboravlja NATO – da je proskribovana Jugoslavija u štabu NATO-a imala svoju „krticu“, koja je obavila važne poslove i to ne u korist NATO-a. Crna Gora i Srbija odavno su optužene kao eksponenti ruske mediteranske penetracije. Upravo i zbog toga mora se jasno definisati put u budućnost Crne Gore. Ne ostavljati ni malo prostora za miješanje spoljnog faktora u naš prostor, naše dvorište i našu kuću. Iskustvo nas na to upozorava.
Piše: akademik Zoran Lakić
i da nam nijesu nijednu bombu bačili, DOSTA JE I NJIHOV UČINAK U SVIJETU.NIKAD NATO
Ovi na vlasti nas prodaju ko roblje a mi ćuimo, tako nam i treba…Na- to samo lud bi se popeo..
Tako ocigledno za shvatiti a tako zagonetno za prihvatiti.Srbija I Crna Gora nekad Savezna Jugoslavija,samo 14 godina poslije bombardovanja bliza Natou nego samostalnosti, i vlasti i opozicija udvaraju se Nato alijansi,a Rusija mocnija no ikada sve to gled i sve mi se cini kao da je nije briga.
Ili smo mi u zabludi,ili smo uobrazili da smo ikada imali prijatelje ,kako sada stvari stoje nemamo nikoga.
Cuo sam od jednog da nas Cesi zovu jogurt,mada po onome sta se desava kod nas u Podgorici i Beogradu bice da smo vise surutka.
Nije moguce da nema nikoga da probije ovu medisku blokadu,ili je sve dogovr i Zapada i Istoka da ovaj prostor prepuste bjeosvjetskim mesetarima za svoje bahanalije i eksperimente,sto mi se svakim danom cini najvise moguce ,i najblize istini.
Odavno je poznato da Zapad od Banjaluke prema Beogradu i Podgorici pa dalje nece da proda bilo kakvu ozbiljniju tehnologiju,a Istok iz ovoga sto se da zakljuciti nece ili nema interesa da bilo sta ulaze.
Osim NIS i nekih obecanja za sada nema ulaganja u Srbiju,a Aluminiski je zavrsen neslavno,da li mi mislimo da mozemo nekoga ucjenjivati,ili su se nasi glavri previse udubili u Titovo mesetarenje,samo su zaboravili da je on imao 250 000 vojnika uz sebe i aparat od 1 milion komunista.
Ovi danas nemaju tu moc ali su im ekonomski prohtjevi i otudjivanja tolikas da ih se gade i jedni i drugi,jer njihova pljacka Zapadu se gadi a Istoku su nezajazljivi i sumnjivi vise od samog Broza.
U nasem okruzenju se najbolje osjecaju seici iz Emirata sumnive osobe sa Tajlanda ,Egipcani i svako ko je u normalnom svijetu sumnjiv kod nas je dobrodosao. Eldorado za svakoga sem za narod koji ih birai i ceka nadu na nekim sledecim izborima u kojima ce saznati isto kao na bezi da je njegova vrednost kao biraca sa 30 evra pala na 20,sve drugo je kao i 45,pa naovamo „struje do komunizma dovoljno“ govorili su nekada,danas su to zamijenili zajedno do Evrope i Nato alijanse,a kad se to desi komunizam ce ionako pobijediti pa nam nije treba ni Evropa a kamoli Nato,u komunizmu nece biti vojske,a ljudi ce uzimati prema potrbi ,u ovo zadnje sam skoro siguran,ako bude sto da se uzme.