Zar o srpskim žrtvama ne smijemo pričati? Preko 32 godine država ćuti nad zločinom koji su počinili muslimani iz Crne Gore

Prošlo je više od 32 godine od masakra nad civilnim stanovništvom u selima Ponikve, Trpinje i Šapići u opštini Čajniče.

Za ovaj zločin još niko nije odgovarao, niti se ikada povela istraga o zločinu, u kojem je ubijeno i izmasakrirano 25 civila, uglavnom staraca i dece, a sela opljačkana i spaljena. Ona danas skoro da nemaju stanovništva.

Povod za podsjećanje na ovaj stravični zločin jeste jučerašnja inicijativa NVO Akcija za ljudska prava (HRA) kojom je traženo od Opštine Herceg Novi da se „podigne spomenik žrtvama deportacije bosansko-hercegovačkih izbjeglica iz Crne Gore 1992. godine“.

Kazali su da Herceg Novi „ima priliku da pokaže solidarnost sa žrtvama i gradi kulturu sjećanja, pravde i pomirenja“.

Takođe, u ponedjeljak 26. maja, ispred Odjeljenja bezbjednosti Herceg Novi, biće organizovano memorijalno okupljanje u znak sjećanja na žrtve.

Međutim, kako ova nevladina organizacija, tako i ostale, nisu se sjetile zločina koji se desio u Čajničkim selima Šapići, Trpinje, Ponikve, Glamočevići i Trojan 14. februara 1993 godine.

Podsjetićemo, toga dana, u ranim jutarnjim časovima započela je agresija od strane muslimanskih paravojnih jedinica i Armije Bosne i Hercegovine na teritoriju Čajničke opštine – tačnije na sela Šapići, Trpinje, Ponikve, Glamočevići i Trojan, iz Crne Gore, koju su predvodili muslimani – crnogorski državljani iz sela Bukovica koja graniči sa BiH.

Preživjeli očevici ovog zločina tvrde da su u pokušaju da pronađu spas krenuli u bjekstvo prema teritoriji Crne Gore, ali su u selu Trojan i drugim mjestima stradali od muslimanskih snaga.

„U Trojanu je za samo sat, i u prečniku od sto metara, ubijeno deset civila. Na istom mjestu ranjena je šestogodišnja devojčica Ivana Mašić, koja je zajedno sa majkom Polkom zarobljena i odvedena u zarobljeništvo u Goražde“, navode preživeli iz ovog masakra.

Kako tvrde Srbi iz okoline Čajniča, zločinu koji su sa muslimanskim snagama iz Goražda počinili i muslimani iz pljevaljske Bukovice, po svojoj bestijalnosti nema ravnog.

U selima Ponikve ubijeni su Njegoš, Dušanka, Branko, Trifko, Božo i Stanojka Dačević, Duško Katana, Vučko i Stevo Kovačević, Čedo Popović, Dušan Čokorilo, Darinka Pjević, Željko Mašić i Mirko Krnojelac.

U Glamočevićima su ubijeni civili Milan Vujović, Ratko Krezović, Radovan Staničić, Aleksa Tanasković, Todor Janjić i Mirko Lasica. U Bučkovićima su masakrirani Mlađen Drakula, Nikola Pljevaljčić i Vlado Ćuković.

„U zoru 14. februara 1993. godine napali su naše selo. Gorele su kuće u susjednim selima i pucalo se sa svih strana. Mi smo, pokušavajući da spasemo djecu, krenuli prema selu Ponikve da bismo prešli na crnogorsku teritoriju u Bukovicu. Nas četiri žene i četvoro djece na putu prema Trojanu upali smo u zasjedu. Na licu mjesta ubili su mi trinestogodišnjeg sina Željka, a mene su ranili u glavu, nogu i u ruku“, kazala je tada Dana Mašić i napomenula da je tom prilikom poznala komšije, muslimane iz pljevaljske Bukovice.

Da li su ovo dovoljni razlozi da HRA pokrene sličnu inicijativu kojom bi se odala pošta i pijetet prema nevino nastradalim Srbima?

Podsjetimo, tokom agresije na pomenuta sela brutalno je likvidirano 25 civila, a celokupno pravoslavno stanovništvo je bilo izloženo organizovanom progonu, zatvaranju, zvjerskom mučenju, ponižavanju, silovanju i besomučnom ubijanju… Dokaz o direktnoj odgovornosti Crne Gore za zločine u ovim selima sa etničkim srpskim stanovništvom je i činjenica da su svi relavantni državni organi Crne Gore, prvenstveno MUP i Vrhovni Državni Tužilac – prije više od decenije – upoznati sa svim detaljima ovog stravičnog zločina u kome su likvidirani uglavnom starci, žene i djeca.

Ranije smo ukazivali, još za vrijeme DPS vladavine, da, osim što nadležni državni organi Crne Gore uporno skrivaju ubistva koja su počinile paravojne formacije bosanskih i crnogorskih muslimana, oni postaju suizvršioci tih zločina, na način što uporno drže u fijokama predate krivične prijave sa dokaznim materijalima o ovom zločinu, koje su im dostavljene još davne 2008 godine, gdje su, kao i uvijek, imenovana pojedinačno ubijena lica, kao i ko se za ista sumnjiči da ih je počinio.