Vladika Metodije: Zapadni ambasadori čine sve da nas unište i da izbrišu naš identitet

Njegovo Preosveštenstvo Episokop budimljansko-nikšićki G. Metodije služio je, na praznik Svetog Kirila Aleksandrijeskog – Duhovske zadušnice, u subotu 22. juna 2024. godine, Svetu Arhijerejsku Liturgiju u crkvi Svetog Save u selu Počivala u Banjanima. Vladika je osveštao spomenik i odslužio pomen junaku Blagoju Mićkovom Krušiću, koji je rođen u ovom lijepom i blasgoslovenom banjskom selu.

Vladici je sasluživalo sveštenstvo i monaštvo Eparhije i Mitropolije crnogorsko-primorske, a u liturgijskom sabranju molitveno je učestvovao brojni vjerni i gosti, predstavnici javnog i političkog života Crne Gore i Srbije.

Po odsluženoj Liturgiji, Preosvećeni Episkop je osveštao spomenik i odslužio pomen vitezu Blagoju Mićkovom Krušiću. Rođen je 1880. godine u Prigradini, a njegova porodica se 1889. godine naselila u selo Dabinovac, srez kosanički. Četovao je kao četnik-dobrovoljac kod vojvode Voje Tankosića na Kosovu i u Makedoniji, stičući iskustvo koje mu je koristilo u ratovima od 1912. do 1918. godine. Ratovao je u poznatom Gvozdenom puku „Knjaz Mihailo“, njegov ratni put je bio u velikom ratu od Cera, Drine, Kolubare, Kosmaja, Strumice, Velesa, Struge, Valone i do Krfa.

Riječju arhipastirske besjede sabranima se obratio Vladika Metodije:

„Nazdravlje vam i na spasenje sveta Liturgija, i ovo divno liturgijsko sabranje u ovom predivnom selu, kod ove drevne crkve Svetog Save prvog srpskog Arhiepiskopa i prosvetitelja. Danas su i Zadušnice, Sveti Oci su govorili da svaki hrišćanin treba da se sjeća smrti, da ima sjećanje na smrt. Mi, pominjući naše upokojene, sjećamo se i smrti kroz čija vrata su oni prošli i molimo se da im Gospod sve neduge njihove oprosti, moleći i milost, blagoslov i blagodat Božju da siđe i na nas, njihove potomke“.

„Onaj ko se nije bojao smrti to je onaj koji ima najviše ljubavi. Hrabrost i neustrašivost dolaze od ljubavi, ljubav izgoni strah napolje, govorili su Sveti Oci i samo ljubljeni učenik Hristov nije pobjegao u one zle i tamne dane stradanja Hristovog i ostao je do poslednjeg trenutka, do Njegove smrti na krstu pod krstom sa Njegovom Majkom i Mironosicama. Samo oni koji imaju ljubav prema Bogu i prema svome kroz to prema svome rodu i bližnjemu, prema svom narodu i otadžbini, čiji patriotizam proizilazi iz te ljubavi, takvi ljudi su najveći trag ostavili u svom narodu i oni su najneustrašiviji i najhrabriji bili vitezi Hristovi“, kazao je Episkop.

To su bili, dodao je Vladika, Sveti mučenici u prvim vjekovima i čudio se ljudski rod kako može jedno ljudsko biće da pretrpi tolika stradanja, šta je snaga koja ga drži, kakva je to volja, sila te im daje snage da izdrže ta strašna mučenja.

„Mi se sjećamo danas, pored svih upokojenih naših i jednog divnog i plemenitog čovjeka čiji spomenik osveštasmo pored ovog svetog hrama a koji je ponikao iz ove blagoslovene zemlje, u ovom selu, u Banjanima i kao dječak otišao u Srbiju, u toplički kraj, tamo odrastao a onda pokazao tako nevjerovatne vrline hrabrost i podvig, ljubav prema svom narodu, otadžbini, kralju, Gospodu da je bio jedan od najodlikovanijih, ako ne i najodlikovaniji srpski ratnik i vojnik svog vremena i svih, vjerovatno vremena“.

„Sve oslobodilačke ratove prošao, i Balkanske, oslobađajući svaki pedalj i svaku kuću srpsku od zavojevača koji su tu vjekovima harali i gazili i tlačili narod srpski, a onda u Balkanskim i u I svjetskom ratu do oslobađanja i probijanja Solunskog fronta. Kad je došao i II svjetski rat i kad je u godine duboke već zašao i tada se prijavio svome kralju i komandantu i dao na raspolaganje da koliko god on može da doprinese i tada oslobođenju svog naroda od fašizma i okupatora. Nažalost ne zna mu se danas ni groba, ni mramora. Ubila ga je bratska ruka od ideoloških komunista i ozne koja ga je mučila i zlostavljala, koji su pljunuli prvo na sve ono što je narodno i tradicionalno, na svoje korjene, na identitet i dali se u službu neprijateljima srpskim da unište sve što je srpsko“, besjedio je Njegovo Preosveštenstvo.

Strah koji se useli u ljude, po Vladikinim riječima, je dokaz da nemamo dovoljno ljubavi prema Bogu i svome bližnjemu.

„Samo ljubav će izgoniti strah napolje, moći ćemo uspravno pred svima da stojimo. I danas, kada nam ove zapadne rijeke koje odnose naše živote i našu omladinu i naše ljude, koje ih na pogrešan način vaspitavaju i čine sve ono što su činile te ideologije, koja je ubila i Blagoja, i ostavila ga bez prava na grob i mramor, pa smo mu ovdje, u njegovom selu podigli spomenik, a spomenik mu je podigao jedan divni čovjek, koji je ovdje sa nama, vajar Drago, iz Macavara rodom, a živi u Republici Srpskoj. Mnoge je spomenike napravio bez pare i dinara, tako je napravio i ovaj spomenik Blagoju, zarađujući ono nebesko blago na nebesima i sljedujući svojim precima i vitezovima duha, kakav je bio Blagoje“, naveo je Episkop Metodije, dodajući da najveći grijeh srpskog naroda neće biti ako ne drži sve poste i ako se redovno Bogu ne moli, a treba to da radimo, ali je najveći grijeh nesloga i nejedinstvo, zavada i sukob, pogotovo u ovim smutnim vremenima.

„Više nam nego hljeba treba da ljubimo jedni druge i ovo što nas je ostalo da se držimo na okupu, da branimo, volimo i pomažemo jedni druge. Nije džaba srpski simbol krst sa velikom porukom jedine nade i spasenja našeg naroda, a to je da će samo sloga Srbina spasiti oko krsta okupljene. Zato je krst tu i zato je sloga poziv na slogu i jedinstvo. Neka ovo sjećanje na naše pretke za čije se duše pomolismo i pomen izvršismo, na Liturgiji ih pomenusmo, Tijelom i Krvlju Hristovim se pričestismo, jedni druge zagrlismo i jedni drugima sve neduge oprostismo, zaboravimo na sve naše lične uske interese a samo ono što je na polzu i korist cijelog srpskog naroda prigrlimo i prihvatimo ne bismo li, kao i ovi naši što su preci izdržali blagodaću i milošću Božjom svoja vremena da, dostojno svojih predaka, iznosimo na plećima iskušenja ovog vremena koje nas je snašlo“.

„Pozdravljam ambasadore koji su došli bratske Rusije i bratske Srbije, i mi smo uvijek jedno, ovdje nema zapadnih ambasadora, nažalost, zato što, iako mi pokušavamo da im se dodvorimo i da klečimo, čine sve da nas unište i da izbrišu naš identitet, da nas promijene i da ne budemo ono što su Srbi bili, nego da postanemo neki drugi ljudi koji će izgubiti svoj lik i oblik. Izgubiće svoje dostojanstvo, svoju vjeru, svoju istoriju, svoj jezik. Nema ih. Ovdje su došla braća koja su uvijek zajedno, s kojima smo na okupu bili kad nam je najteže bilo i s kojima smo se jedino spasavali, moleći se Jednome Bogu u Trojici. Ovdje su i konzuli, i narodni prvaci, tu nam je i Marko Kovačević, predsjednik Opštine Nikšić“.

„Svi smo se ovdje okupili, zbili redove i „u pamet se, braćo“, u slogu. Sloge se prihvatite, jedni drugima oprostite, Boga ljubite i sljedujte primjerima, kakav je bio i kakvim nam ga je Bog dao, Blagoja i ostalih vitezova iz ovog kraja i naroda. Hvala ocu Draganu Krušiću, koji se potrudio oko svega ovoga, i oko ovog sabranja i spomenika svom pretku, hvala ocu Radenku Koprivici, koji mu je u svemu pomogao i svima koji su, na bilo koji način, učestvovali u ovome“, poručio je Episkop budimljansko-nikšićki Metodije.

Sabranju su prisustvovali: ambasadori Rusije i Srbije u Crnoj Gori Vladislav Maslenikov i Nebojša Rodić, generalni konzuli Srbije u Crnoj Gori i Americi, vojni izaslanici, predsjednik Opštine Nikšić Marko Kovačević i drugi gosti. Vijenac na spomenik položila je delegacija države Srbije sa ambasadorom Rodićem na čelu.

Spomenik Blagoju Mićkovom Krušiću uradio je vajar Drago Mirković, koji se ovom prilikom, obratio okupljenima, a govorili su i: predsjednik Opštine Nikšić Marko Kovačević, mr Ilija Miljanić i prof. dr Budimir Aleksić.

U prigodnom kulturno-umjetničkom programu, koji je vodila pjesnikinja Milica Bakrač, učestvovali su: hor Prepodobne majke Angline sa dirigentom prof. Anom Bojić, pojac Aleksandar Saša Zejak, Srpsko udruženje „Karađorđe“ iz Herceg Novog, guslar Goran Perović Cuca, muzički izvođač Zoran Džiknić, a pročitana je i pjesma Blagoja Rogača, koju je posvetio vitezu Blagiju Krušiću.

Upriličena je trpeza ljubavi na kojoj je, u ime bratstva Krušića, sabrane pozdravio protojerej-stavrofor Dragan Krušić, paroh nikšićki, jedan od najzaslužnijih da uspomena na njegovog pretka Blagoja Krušića bude krunisana divnim spomenikom pored drevnog hrama Svetog Save prvog Arhiepiskopa i prosvetitelja srpskog u selu Počivala.

Izvor: Eparhija budimljansko-nikšićka