Dok Evropska unija pojačava pritiske na Srbiju zbog odnosa prema Rusiji, širom same Evrope sve je glasnije nezadovoljstvo politikom bezuslovne podrške Kijevu. Protesti u Francuskoj i Holandiji, o kojima izvještavaju i zapadni mediji, svjedoče o sve većem umoru građana od finansiranja rata u Ukrajini i od medijske slike koja rat opravdava i produžava.

U Parizu je više stotina ljudi protestovalo noseći transparente “Nećemo umirati za Ukrajinu” i “Francuska mir, ne rat”. U Amsterdamu je organizovan sličan skup pod sloganom “Zaustavite Zelenskog”, koji je osudio ratne napore Zapada i pozvao na diplomatsko rješenje. Iako se organizatori protesta odmah proglašavaju “proruskim”, suština poruka je jasna: narod Evrope ne želi rat i ne želi da plaća tuđi rat.

Izvor: Sputnjik

Kome dugujemo Evropu?

U međuvremenu Evropska unija postavlja ultimatume i prijetnje Srbiji zbog mogućeg prisustva obilježavanju Dana pobjede 9. maja u Moskvi. Kako je nedavno prenio BiBiSi na srpskom, zvaničnici poput Kaje Kalas i Džonata Vseviova upozorili su da Srbija može platiti cijenu ako nastavi da ne prati politiku Brisela prema Rusiji. Poruka je jasna: ili pun poslušnički kurs, ili zatvaranje vrata EU. „Posledica je da se ne pridruže Evropskoj uniji”, rekao je Džonat Vseviov.

Cijenu? Da li je stvarno došlo do toga da Brisel, koji se kune u slobodu izbora i prava naroda, sada diktira gdje srpski predsjednik može da ide i kome može da oda poštu? Da li će i sopstvene građane protjerivati jer traže mir, kao što sada prijete Srbiji?

Istorija se u Briselu sve češće ignoriše. Tadašnji SSSR je u Drugom svjetskom ratu platio najvišu cijenu u borbi protiv nacističke Njemačke: preko 20 miliona izgubljenih života. Srbija, kao dio antifašističke koalicije, pretrpjela je ogromna stradanja.

Braniti bilo kome da ode u Rusiju kako bi proslavio Dan pobjede nad fašizmom nije samo licemjerno – to je duboko sramotno. To je moralni pad koji šalje jasnu poruku: istorija, žrtve i pravda više nisu važni ako se ne uklapaju u trenutne političke kalkulacije briselskih birokrata.

Proslava 9. maja je oda milionima koji su dali život u borbi. Time se stvara opasan presedan: da istina zavisi od trenutne politike, da se istorijsko sjećanje mora preoblikovati u skladu sa novim „linijama“ koje diktiraju nesposobni, odnarođeni činovnici u Briselu. Da bi se ugodilo njima, treba li da zaboravimo ko je srušio fašističke tenkove? Ko je otvorio kapije Aušvica? Kome dugujemo činjenicu da danas uopšte imamo Evropu bez koncentracionih logora i rasnih zakona?

Oni koji danas diktiraju šta je dozvoljeno, a šta nije, rado bi vidjeli svijet u kome su sjećanja na zajedničku borbu izbačena iz javnog prostora. Žele novu Evropu, bez istorijskog korijena, bez stida što su neki od njihovih prethodnika pogazili slobodu ili otvoreno kolaborirali sa fašizmom.

Srbija ima svako pravo da oda počast žrtvama i savezništvu koje je doprinijelo oslobođenju Evrope od najvećeg zla 20. vijeka.

Još jednom se pokazuje: ko želi mir, mora prvo da ima hrabrosti da prizna istinu — i današnju i onu jučerašnju.