U opuštenoj atmosferi pokrenut unutarcrnogorski dijalog: Kad ćemo na Crkvu?
1 min read
Foto: Analitika
U organizaciji Crnogorskoga Pokreta, u hotelu “Premijer” u Podgorici, održan je sastanak crnogorskih političkih partija: Socijaldemokrata, Crnogorske, Liberalne partije i Udružene reformske akcije URA. Cilj skupa je bio da u opuštenoj atmosferi, pokrene unutarcrnogorski dijalog, i povede raspravu o problemima koje ugrožavaju zemlju i integritet nacije, prenosi “Analitika”.
U uvodnom izlaganju Slobodan Jovanović je istakao bez obzira na međusobne političke razlike i međusobne partijske sukobljenosti, državni i nacionalni interes mora biti iznad svih ostalih. Zato je nužno uraditi političku Platformu koju bi trebalo da podrže sve procrnogorske stranke i koja bi odredila i vanjskopolitičke i unutarpolitičke prioritete.
Sonditio sine qua non: Riješiti crkveno pitanje
U vanjskoj politici evroatlanske integracije moraju biti conditio sine qua non djelovanja svih političkih subjekata. Razlozi su više nego jasni, i u bezbjednosnom, i u ekonomskom, i u civilizacijskom smislu, i u zaštiti svih istorijskih i kulturnih atributa. Na unutrašnjem planu se mora postići konsenzus oko rješenja crkvenog pitanja, pitanja obrazovnog sistema, medijskog prostora i njegove zaštite, zaštite kulturnih dobara i, konačno, izgradnji državnog identiteta koji će inkorporirati svo nasljeđe Crne Gore kao autentičnog prostora.
Đorđije Suhik je stanovišta da se moraju utvrditi temeljni principi koji štite suverenitet i nacionalni integritet, na kojima treba da se zasniva djelovanja svih političkih činilaca, nezavisno od toga ko je na vlasti.
Rade Ratković je u svom izlaganju istakao da se mora voditi ekonomska politika koja valorizuje autentičene crnogorske prirodne i kulturne vrijednosti. Dragan Mihović je dao sveobuhvatnu analizu pozicije crnogorskih intelektualca i apelovao da stanu u odbranu moralnih, kulturnih i političkih vrijednosti koje čine okosnicu Crne Gore. Zdravko Šoć je podržao organizovanje ovakvih skupova i izradu crnogorske političke Platforme.
Vlast kriva što nije riješeno crnogorsko crkveno pitanje
Rade Milošević je istakao da se od 2006. godine do danas vlastima niko nije branio da osnaže identitet, riješe crnogorsko crkveno pitanje i da za današnje stanje u ovim oblastima, snose isključivu krivicu.
Na kraju skupa zaključeno je da se Crna Gora nalazi u očiglednoj krizi, koja teži razrješenju na način koji ugrožava nacionalne i državne interese.
Nužno je da se objektivno sagledaju uzroci nesporazuma unutar suverenističke opcije, koji jačaju anticrnogorske snage i dovode u pitanju naciju i državu.
Stoga je potrebno postići opšteprihvaćeni unutarcrnogorski dogovor, u pitanju nacionalnih i državnih ineteresa, na temelju političke Platforme kojom bi se definisali vitalni državni i nacionalni interesi, za koje će se zalagati svi, nezavisno od stranačke, ideološke i vjerske pripadnosti, zaključeno je na sastanku, prenosi “Analitika”.
Priredio: Dušan Buković
Imajući u vidu da su zapadno-evropski i američki imperijalisti- trijalisti ujarmili Brozovu velkikohrvatsku, intermarijumsku, trockističku, bundističko-boljševičku, komunističko-fašističku i nacional-socijalističku diverzantsku kliku u Jugoslaviji u sprovođenju antisrbskog i antipravoslavnog projekta preko izvesnih srbskih renegata i poltrona, zaglupljenih bečko-berlinskih marksista baljezgara. Uzgred bismo citirali članak koji je objavljen pod naslovom “Socijalni sastav komunističke vladajuće klike…” , koji to najbolje osvetljava. Članak u celosti glasi…
SOCIJALNI SASTAV KOMUNISTIČKE VLADAJUĆE KLIKE – KO JE NAJVIŠE DOPRINEO BOLJŠEVIZIRANJU JUGOSLAVIJE I KO DANAS NJOME VLADA?
I
Da je Jugoslovenski komunistički pokret i građanski rat 1941-1945 bazirao svoje bitisanje i crpeo svoju snagu prema učenju komunističkih teoretičara na širokim slojevima proletarizovanog radništva i njegovog saveznika pauperizovane seoske sirotinje, on nikada ne bi mogao izvesti tako zvanu “socijalističku revoluciju” u našoj zemlji. Još manje bi mogao dovesti na vlast današnju vladajuću komunističku kliku, koja s pravim radništvom ili seljaštvom niti je ikada imala niti danas ima ma kakve praktične veze. Nijedna revolucija kroz istoriju sveta ne može se pohvaliti svojim specijalnim fenomenima i paradoksima kao tako zvana Jugoslovenska komunistička “narodno-oslobodilačka borba” i revolucija.
Za poznavaoce našeg komunističkog fenomena i paradoksa nije tajna da su se na čelu KPJ još od njenog osnivanja 1919 nalazili ili odnarođeni intelektualci k a o profesori dr. Sima Marković, Mika Todorović, Ljuba Radovanović, Dušan Đorđević, lekari dr. Vukašin Marković, dr. Cetković, dr. Sima Milošević, dr. Pavle Gregorić, advokati dr. Rajko Jovanović, Slavko Mijatović, dr. Vladimir Bakarićc, ekonomista i pravnik Boris Kidrič i drugi. Ili međunarodni profesionalni i školovani agenti Kominterne tipa Martinovića-Švarca, Josipa Cižinskog (Milana Gorkića), Josipa Broza (Tita), Adolfa Muka, Alekse Beblera, Peržihova Voraneca (Lovra Kuhara) i drugih. Rukovodioci iz redova profesionalnih radnika koji bi postajali profesionalni revolucionari kao Filip Filipović, Đura D Đaković, Nikola Hećimović, Leka Ranković, mogu se na prste izbrojiti. Glavni rukovodeci i intelektualni sloj činili su sinovi bogatih trgovaca, industrijalaca i bankara, ministara, đenerala, profesora univerziteta i državnih funkcionera, veleposednika, penzionera i rentijera. Pravih radnika i sinova seoske i gradske sirotinje bilo je malo. I ukoliko ih je bilo oni su pred konkurencijom ovih prvih teško dolazili na rukovodeće položaje. A da bi paradoh bio još veći, oni su i pre rata i za vreme građanskog rata bili u velikom broju s druge strane barikade. Uzelo bi nam mnogo vremena i prostora ako bi pokušali da objasnimo ovaj naš jugoslovenski komunistički fenomen. On je toliko paradoksalan, nelogičan i prosto neverovatan da ga je vrlo teško i objasniti.
Ako je tačno kazano da su mnoge revolucije pojele svoju decu, za naš primer mogli bi kazati da su deca pojela revoluciju. Za naš komunistički rukovodeći sloj sastavljen uglavnom od nedoškolovanih snobova, degenerika, avanturista, karijeraša i društvenih otpadnika, moglo bi se reći da se je od večito progonjenog vuka ili psa lutalice kakav bi on trebao biti po dogmama komunističkim, pretvorio u umiljato perfidno jagnje koje je tri majke sisalo. Pre rata uživao sve pogodnosti vladajućih režima uticajnih otaca, za vreme rata igranjem na sve karte koristilo kako okupatorsku tako i zapadno-savezničku pomoć i saradnju, da bi posle rata pirovali u plodovima revolucije, izborne, organizovane i monopolisane od njih i za njih. Mnogobrojni primeri najrečitije će dokumentovati naša izlaganja i kojima neće biti potrebni nikakvi drugi komentari.
Milovan Đilas je sin bogatog penzionisanog majora i zemljoposednika, Koča Popović, potiče iz poznate trgovačke porodice, Boris Kidrič je sin slovenačkog profesora univerziteta Franca Kidriča, Ivo-Lola Ribar, narodni heroj i organizator celokupne komunističke omladine je sin dr. Ivana Ribara – Fišera, predsednika Ustavotvorne skupštine i bogatog advokata, Marko Ristić, unuk srpskog državnika, Đuro i Olga Ninčić su deca dr. Momčila Ninčića, Melentije Popović, sin imućnog protojereja iz Crne Trave, Filip Filipović i Predrag Vijorović (organizator udarnih terorističkih trojki u Beogradu) su đeneralski sinovi. Bora Simović, komunisticki diplomata sin je denerala Dušana Simovića, Branko i Gordana Mihailović su deca poč. đenerala Draže Mihailovica. Dragče – Dragan Pavlović blagajnik Crvene pomoći sin trgovca i milionera Pavlovića vlasnika firme Marko Vuletić, Gavrilović i k o m p., Ratomir Belović organizator španskih dobrovoljaca sin je beogradskog trgovca i predsednika bogradske trgovačke omladine Nikole Belovića, dr. Mirko Sardelić, sadanji komunistički ministar na strani sin je državnog savetnika dr. Rudolfa Sardelića, Slavko Fejić, ministar na strani sin je reis-uleme Fejića, Dušan Trivanović bivši urednik “Borbe”, sin je školskog nadzornika Trivanovića, sestric pok. Adama Pribićevića, dok je Svetozarev sin dr.Stojan Pribićević bio jedan od šefova Titove propagandu u SAD. Sinovac heroja Gavrila Principa i sin narodnog poslanika Jova Principa Slobodan Princip “Seljo”, poginuo je kao organizator ustanka u Bosni i proglašen za narodnog heroja, Đoka Jovanović – Jarac komunistički književni kritičar poginuo kao politkom kosmajskog partizanskog odreda je pukovnički sin a za vreme svih hapšenja pre rata javno se je pozivao na svoje dalje srodničke veze s našom vladajućom kućom. Kao komunistički agitator bio je hapšen još pre rata i Mirko Plamenac sin Jovana Plamenca bivšeg pretsednika vlade. Organizatori komunističkog ustanka u srezu Pljevljanskom bili su inžinjer Mirko Pejatović, sestrić patrijarha Varnave i Danica Rosić studentkinja medicine sinovica velikog patrijarha. Narodni heroj Slobodan Škerović, je sin istaknutog politicara i pedagoga dr. Nikole Škerovića. Za vreme rata kao komunistički organizator u Beogradu bio je hapšen i advokatski pripravnik Bukovac, zet poč. Miše Trifunovića. Istaknuti agitator za račun komunista p r i jugoslovenskoj izbeglickoj vladi u Londonu bili su Bata Nešić, sin poč. Ljube Nešića, biv. Jugoslovenskog ministra na strani i Koen sin dr. Leona Koena, prof. medicinskog fakulteta. Sin uglednog srpskog kanađanskog privrednika Pera Bulata Rade, aktivan je komunistički đeneral major, član komisije za atomsku energiju i narodni heroj a kćerka Milka, narodni poslanik, narodni heroj i glavni organizator ženskog antifašističkog pokreta u Jugoslaviji. Komunistički književnik dr. Miloš Savković, potiče iz imućne porodice iz Šumadije, isti je slučaj i sa advokatom Dragomirom Isakovićem, dugogodišnjim agentom Kominterne, koji je sin imučnog prote Isakovića iz sela Banje, obadvojica likvidirani od strane četnika. Dobrivoje Radosavljević – Bobi član saveznog Izvrsnog Veća i član SK KPJ je sin bogatog predratnog oficira i prema komunističkim priznanjima najbogatijeg čoveka u Istočnoj Srbiji; Otmar Kraečić, general pukovnik, državni potsekretar za poslove narodne odbrane potiče takođe iz dobro situirane činovničke porodice; Ivanka Ćuković i sestra joj Olivera, organizatori komunističke omladine iz Beograda, deca su beogradskog trgovca Raše Ćukovića; isti je slučaj i sa decom beogradskog apotekara Svete Trajkovića, čija je kćerka bila ljubavnica Ive Lole Ribara. Slobodan Tuzlić – “Butum”, narodni heroj i sestra mu Smilja studentkinja medicine su deca beogradskog drvarskog trgovca Ljubomira Tuzlića, Hercegovca poreklom. Rodoljub Čolaković potiče iz buržoaske porodice iz Bjeljine, Vladimir Velebit, pomoćnik ministra spoljnih poslova i bivši ambasador u Londonu sin je đenerala Ljubomira Velebita. Anica Paskaljević, organizatorka komunističke omladine u Kruševcu, kćerka je Zoje Paskaljevića, industrijalca iz Kruševca. Dr. Jaša Davičo, komunistički ekonomista potiče iz trgovačke porodice iz Beograda, isti je slučaj i sa Jašom Almulijem, novinarom sa beogradskog univerziteta i urednikom “Borbe”. Đorđević Milutin, sudija vrhovnog suda (sudio poč. Draži Mihailoviću) i brat mu Živa Đorđević inžinjer, državni potsekretar u Izvršnom veću NR Srbije, sinovi su bogatog trgovca iz Kragujevca; dr. Jovan Đorđević, prof. univerziteta i član vrhovnog saveta, sin je Svetislava Đorđevića načelnika uprave državnih monopola, rez. potpukovnika i nosioca Karađorđeve zvezde s mačevima. Marijanović Filip, direktor više privrednih preduzeća, sin je Svetozara Marijanovića, trgovca iz Užica; Marko Nikezić, sadašnji ambasador u Sjed. Amr. Državama, sin je imućnog zastupnika američkih petrolejskih firmi Petra Nikezića. Pavićević Mišo, sekretar glavnog sindikalnog saveza i dugogodišnji ambasador sin je imućnog penzionisanog potpukovnika Vojina Pavićevića iz Pljevalja. Isti je slučaj i sa inž. Velimirom Jakićem sinom penzionisanog potpukovnika Miljana Jakića iz Pljevalja (Jakić je umro odmah posle rata kao narodni heroj). Dr. Nenad Parenta lekar i sestra mu Gordana, arhitekt obadvoje likvidirani za vreme rata kao komunisti bili su deca Miloša Parente rektora zadarske bogoslovije. Dušan Timotijević, jedan od glavnih komunističkih novinara sin je senatora i člana demokratske stranke Koste Timotijevića, dok je njegova žena Olga urednica komunističkog ženskog glasila “Žena Danas” kćerka dr. Fridriha Pops Dragića, beogradskog advokata i biv. Pret. Jevrejske opštine; dr. Mihailo Vučković danas sekretar glavnog komunističkog zadružnog saveza i brat mu dr. Vojislav Vučković likvidiran za vreme rata, sinovi su vrlo imućnog advokata Pere Vučkovića a Vojislavova žena Fani Politeo, stud. umetnosti je kćerka dr. Politea, načelnika ministarstva finansija, Hrvata iz Splita. Stanislav Ocokoljić, vojni ataše i viši oficir, sin je takođe istaknutog komuniste Negoslava Ocokoljića, biv. Načelnika ministarstva unutrašnjih poslova; dr. Milutin Ivković “Milutinac” likvidiran od strane Nemaca, zet je gore pomenutog dr. Fridriha Pops Dragića, a bio je lični lekar princa Đorđa. Isti je slučaj i sa drugim poverenikom princa Đorđa Miloradom Panićem – Surepom, danas načelnikom za prosvetu NR Srbije, koji potiče iz posedničke porodice iz Mačve.
General pukovnik M i l a n Kuprešanin sin je bogatog posednika iz Gospića; Milan Dedinac književnik sin je pukovnika Dedinca iz Beograda, a zloglasni Vladimir Dedijer, zvanični Titov biograf i njegov brat Stevan, sinovi su zaslužnog dr. Jefte Dedijera, docenta univerziteta, poreklom iz Bileća. Dušanka Kecmanović, organizatorka antifašističkog fronta ž e n a, kćerka je prote D. Kecmanovića prvaka samost. Demokratske stranke iz Bjeljine, dok jedan od najglavnijih ekonomskih komunističkih teoreticara narodni heroj Veselin Masleša potiče iz trgovačke porodice iz Banja Luke. Sinovi prote Milana Smiljanića iz sela Ravni užičcki okrug koji je pod uticajem dece i sam prišao komunistima, poginuli su kao istaknuti komunistički vojni rukovodioci od kojih je stariji Manojlo bio gardijski oficir; dr. Dobrila Šiljak, komunistički sanitestski pukovnik i španski dobrovoljac bila je kćerka biv. Narodnog poslanika prote Slobodana Šiljka iz Pljevalja koga su kao istaknutog nacionalistu ubili komunisti.
Aleksandar Vučo, rektor zavoda za kinematografiju potiče takođe iz beogradske bogate porodice; Boško Vidaković, raniji komunistički generakni konzul u Čikagu sin je poč. Vitomira Vidakovića, protojereja i nar. poslanika iz Užica, njegov bliži saradnik i kolega narodni heroj Mirislav Igumanović, sin je direktora gimnazije Jevrema takođe iz Užica. Momčilo Budisavljević, još pre rata hapšeni komunista, sinovac je biv. Ministra Srđana Budisavljevića a jedno vreme bio je i njegov lični sekretar. Boško Đuričić, poginuo u toku rata sin je pretsednika okružnog suda iz Jagodine. Ljiljana Čalovska, studentkinja medicine hapšena za vreme revolucije, danas istaknuti novinar i diplomata kćerka je apotekara Čalovskog iz Bitolja. Pavle – Paja Gerenčcević, pre rata hapšen, sin je bogatog vinarskog trgovca iz Sremskih Karlovaca. Džuverović Nikola, narodni poslanik i član Izvršnog veća NRS, vrlo istaknut za vreme revolucije u Toplici, sin je dr. Arse Džuverovića, uglednog i imućnog lekara iz Prokuplja. Finci Eli, direktor preduzeća “Kultura” i urednik komunističkog časopisa “Književnost”, potiče iz vrlo bogate jevrejske porodice iz Sarajeva; Matić Milovan predratni pretsednik komunističkog kulturnog odbora na beogradskom univerzitetu, sada generalni sekretar jugoslovenske komisije za UNESKO, sin je poznatog beogradskog lekara Matića; Maočević Ivanka, studentkinja medicine, žena generala potpukovnika dr. Gojka Nikoliša, šefa saniteta jug. Armije, vrlo aktivna i za vreme rata, kćerka je poznatog lekara dr. Maočevića, Hrvata iz Osijeka; dr. Olga Popović – Dedijer, predratna komunistkinja nastradala za vreme revolucije, žena Vl. Dedijera, kćerka je dr. Svetislava Popovića, ministra i nekadanjeg prvaka samostalne a kasije Jug. nacionalne stranke; Jevremović Branko, savezni javni tužilac, predratni osuđivani komunista sin je bogatog trgovca Andrije Joksimovića iz Užica, a sestrić Milivoja Smiljanića biv. pomoćnika min. spoljnih poslova, koji ga je stalno uzimao u zaštitu pa čak zaposlio u našem poslanstvu u Moskvi, odakle se je u toku rata prebacio za Kairo. Joksimović Savo, general major JNA, član CKKPCG, potiče iz uglednog crnogorskog bratstva Joksimovića iz sela Buča kod Berana; Jovanović Miloš, javni tužilac NR Srbije, kao komunista hapšen i osuđivan još pre rata, potice takođe iz imućne trgovačke porodice iz Kragujevca, poznat po tome što je bio pomočnik Miloša Minića, tužioca na procesu poč. Draži Mihailoviću. Minić se skrivao izvesno vreme u toku rata u kući istaknutog seoskog monarhiste i Dražinog pristalice g. Pantovića u selu Ljutici kod Požege. Kapetanović Hajro, državni sekretar za finansije, pre rata kao komunista bio ubačen u Zemljoradnicku stranku, potiče iz begovske porodice iz Bosanskog Novog; Karamatijević Prvoslav akademski slikar, docent arhitektonskog fakulteta u Beogradu, poznati predratni a za vreme rata sa celom porodicom naročito istaknuti borac i agitator, sin je prote Jevstatija Karamatijevića iz Nove Varoši, koji je pod uticajem dece takođe prišao Titovom pokretu, gde je ostao sve do smrti 1949 kao potpretsednik komunističkog Crvenog Krsta; Popović Nikola, general major, sin je višeg penzionisanog oficira Krste Popovića sa Cetinja; Makiedo Dr. Sergije, opunomoćeni minister u sekretarijatu za spoljne poslove vodi svoje poreklo iz istaknute hrvatske porodice iz Zadra; Mandić dr. Oleg, istaknuti komunistički sociolog, sin je dr. Nikole Mandća, advokata iz Rijeke, Hrvata po narodnosti; Marjanović Jovan, direktor državne arhive i zvanični istoričar današnjeg komunističkog režima, sin je profesora Marjanovića iz Beograda. Pozdarec Hakija, generalni direktor Narodne Banke u Sarajevu, od 1942 istaknut u partizanskom pokretu Bosne i Hercegovine, sin je bivšeg narodnog poslanika Jug. Muslimanske organizacije Nurije Pozderca, koji je i sam sve do svoje smrti aktivno učestvovao u partizanskom pokrertu, Hrvat iz Cazina; Prodanović dr. Bora, advokat iz Beograda, poginuo u revoluciji sin je Jaše Prodanovića šefa srpske republikanske stranke; Purić Ljubica, član saveza komunista od 1941 istaknuti funkcioner u Crvenom Krstu i ženskim komunističkim organizacijama, rodom je iz Nove Varoši, kćerka prote Ilije Purića, čuvena po tome što je kao član partizanskog prekog suda osudila na smrt svog rođenog brata Vasilija četničkog oficira; Radovanović dr. Ljubomir, ambasador u sekretarijatu za inostrane poslove, još od pre rata kao ugledni advokat u Beogradu bio je poznat kao komunističi nastrojen; dr. Radomir Gerić, inspektor Izvršsnog Veća za Srbiju, rodom iz ugledne porodice iz Peći, sestrić vojvode Koste Pećanca koji ga je i zaštićivao, aktivan u toku rata.
II
Na kraju da vidimo što oni sami kažu o sebi. Milutin Rajković u komunističkom listu “Nova Borba” od 8 aprila 1950 (izlazio u Pragu) u članku koji je objavljen pod naslovom “Odnarođeni i fašizirani inteligenti u službi dolara”, kaže: “Americki monopolistički kapital teži za svetskim gospodarstvom. Njemu na putu stoji tabor mira, demokratije i socijalizma. Agresivnost američkog imperijalizma ugrožava slobodu mnogih naroda. Mnoge nacije leže pod jarmom njegove kolonijalne eksploatacije, ugnjetene i porobljene. Ali američki imperijalisti moraju, hteli ili ne hteli, da vode računa o patriotskom rasploloženju slobodoljubivih naroda. U pripremama za potpaljivanje novog rata oni mobilišu ogroman propagandni aparat sa zadatkom da razoruža, uspava i oslabi volju za odbranom nacionalne nezavisnosti i državnog suvereniteta kod ostalih naroda…
U klevetničkoj kampanji protiv Sovjetskog Saveza, pored američkih dolarskih ideologa, desnih socijalista, pojavili su se sada, razume se, i titovci.
Oni zagađuju i truju naše istinski progresivne tradicije, šire buržoaski nacionalizam i šovinizam i preplavljuju naš javni i kulurni život popularizacijom američke imperijalističke “kulture”. Sve ustanove javnog života pretvorene su u antisovjetske tribune i služe idejama razoružavanja naših naroda, slabljenju volje za otpor protiv američke ekonomske, političke i kulturne agresije. Udruženje novinara, književnika, slikara, akademija nauka, film, pozorište, sve to služi za rafiniranu i maskiranu popularizaciju “zapadne kulture”, pri čemu se sa zagriženom mržnjom napada predvodnička uloga sovjetske kulture i nauke.
Tako su se, pod zastavom imperijalizma, otvoreno obreli – nadrealisti, šarena gomila beogradskog čaršiskog snobizma, Marko Ristić, Koča Popović, Oskar Davičo, Aleksandar Vučo, i drugi; sitnoburžoaski anarhista i “buntar” Miroslav Krleža; površni Milan Bogdanović; zakržljali malograđanski individualist Jovan Smoljan Popović; sav ogrezao u “zapadna” shvatanja, bezrodni beskičmenjak Oto Bihalji koji propoveda odbacivanje tromog, prostog osećanja zadovoljstva sa samim sobom i preporučuje trud za dobrim delima – tačno u stilu “istinskog” socijalizma Karla Grina; doajen titovskih književnih kosmopolita nesumnjivo je Ivo Andrić, koji je bio doajen i Stojadinovićeve profašističke diplomatije, profašistički Stojadinovićevi novinari: Živan Mitrović, Predrag Milojević, Duda Timotijević, Dojčilo Mitrović, Duško Blagojević, Siniša Paunović, kojima su se pridružili potpisnik Nedićevog apela milioner Vladislav Ribnikar, nemoralna kreatura i lump Branko Drašković, kukavica, laktaš i američki špijun Vl. Dedijer i slični špijuni kao B. Pešić, M. Suđić; gebelovski karikaturisti i slikari Džumhur, Ćirić, Kun i drugi; književnička beda i sekretar princa Đorđa, Panić-Surep, falsifikator marksizma Ziherl; novčano-poslovni majstor u zgrtanju ogromnih prihoda Branko Ćopić, krezuba književna usedelica Isidora Sekulić, Velibor Gligorić i Gustav Krklec.
Koliko su se ovi izrodi srozali i pretvorili u policijske provokatore klike Tito-Rankovića vidi se po tome što oni podržavaju udbaške dželate u hapšenju, zatvaranju i inkvizitorskom mučenju velikog broja istinskih rodoljuba…
Prelaz na otvorene fašističko mračnjačke pozicije, služenje titovskoj špijunskoj agenturi i njenim gospodarima američkim imperijalistima, zderalo je i poslednje tragove tobožnje progresivnosti sa njih. Danas su oni otvorena fašistička banda.
Borba protiv špijunske bande Tita-Rankovića obuhvata i definitivno čišćenje naše progresivne ideologije, nauke i umetnosti od buržoaske agenture koja se šepuri pod zastavom kosmopolitizma i buržoaskog nacionalizma, plačena američkim dolarima a čuvana žandarskim bajonetama titovskog gestapovskog aparata…
U komunističkom listu: “Za Socijalističku Jugoslaviju” od 30 marta 1950 Vladimir Mihailović ovako prikazuje svoga druga i člana CKKPJ i Saveznog Izvršnog Veća Dobrivoja Radosavljevića: “kao sin neobično bogatog kraljevskog oficira, Radosavljević je od malena vaspitavan u duhu veliko-srpskog šovinizma. Još pre rata na Beogradskom univerzitetu Radosavljević je postao provokator i policijski dostavljač”.
U istom komunistickom listu: “Za Socijalističku Jugoslaviju” od 15 oktobra 1950 (izlazio u SSSR), izvesni S. Čekić, pukovnik J. A. , ovako prikazuje pojedine vojne rukovodioce u članku: “Anglo-američki špijuni pašuju u Jugoslovenskoj Armiji”, gde kaže: “Klika Tita-Rankovića pomoću agenata anglo-američke obaveštajne službe, koji su se dočepali rukovodećih položaja u J.A. još davno pre rezolucije Informbiroa počela je da sprovodi u armiji zakamufliranu neprijateljsku propagandu protiv zemalja narodne demokratije i Sovjetskog Saveza. Titovci su počeli sa tim što su sistematski umanjivali ulogu Sovjetske armije u oslobođenju naše zemlje…
Naši borci i oficiri znaju dosta o takvim antinarodnim elementima. Među njima i o uglađenom gospodinu general-lajtantu Bogdanu Oreščaninu, poznatom po svojim zlobnim antisovjetskim istupanjima. Taj gospodin u generalskoj uniformi nema ništa zajedničkog sa radničkom klasom, sa njenom borbom i njenim patnjama. On je sin najbogatijeg veleposednika sa Korduna. On je bio i ostao, i dušom i srcem, sa buržoazijom … Vukašin Mićunović, rodom iz omrznute plemićke porodice u Crnoj Gori koji je 1944 godine bio kapetan danas je general-major. U ratu je bio poznat kao plašljivac, posle rata kao naduvena neznalica. Pukovnik Nikola Gažetić, koji se 1941 godine iz kukavičluka predao Italijanima, umesto da bude zaslužno kažnjen zbog toga, on je forsiran kao “dobar rukovodilac”. Danas on rukovodi takozvanim partijsko-političkim kadrovima J.A.
Na položaju načelnika Glavne političke uprave nalazi se danas poslušni Titov lakej, američki špijun general-lajtant Otmar Kreačić, rodom iz žandarmeriske porodice. Ovaj izdajnik je lako postao američki špijun, jer on nema i nikada nije imao ništa zajedničkog sa borbom radničke klase. Po naređenju svojih američkih gospodara ovaj izrod sprovodi danas u J.A. sramnu antikomunističku i antisovjetsku propagandu.
Svi oni, na čelu sa matorim amerčkim špijunom i starim prijateljem Randolfa Čerčila generl-pukovnikmom Ivanom Gošnjakom, upinju se iz petnih žila da od J. A. naprave slepo i poslušno oruđe anglo-američkih imperijalista.
Tito, Ranković, Tempo, Gošnjak i sva njihova špijunska banda likvidirali su partijske organizacije u armiji i od njih napravili pomoćni policijsko-politički organ KOS-a. Takozvane partijske organizacije u armiji služe danas u prvom redu da omoguće organima KOS-a pronalaženje i hapšenje poštenih komunista prijatelja Sovjetskog Saveza. “Izbori” koji su početkom o. g. sprovedeni u takozvanim partijskim organizacijama bili su gnusna lakrdija, jer su sva rukovodstva bila unapred postavljena uz blagoslov organa KOS-a. Članovi partije morali su da glasaju za one ljude koji su im bili unapred predloženi. Organi KOS-a sakupili su potom glasačke listiće i pohapsili sve one koji nisu glasali za predloženu listu. Drugi osnovni zadatak takozvane partijske organizacije jeste da svakodnevno vrši antisovjetsku i antikomunističku propagandu, da usađuje u srca i u duše ljudi mržnju prema Sovjetskom Savezu i prema zemljama narodne demokratije.
Nije onda ni malo slučajno što Gošnjak, Kreačić, Mićunović i ostali izdajnici daju direktive i neposredna naređenja da se primaju u partiju razni tuđi elementi sa tamnom prošlošću, a često puta i sa rukama do lakata okrvaljenim narodnom krvlju. Tako je po izričitom naređenju glavne političke uprave primljen u partiju pukovnik Radoslav Đurić, bivši zamenik Draže Mihailovića za Jugoistočnu Srbiju i Makedoniju sve do avgusta 1944 godine. Svima koji znaju za njegove zločine u Toplici, Jablanici i Pustoj Reci izvesno je da je on engleski špijun. To znaju i Gošnjak i general Otmar Kreačić, ali su oni i pored toga, u stvari baš zbog toga naredili pukovniku Janku Bobetku politkomesaru pešadijske oficirske škole, da primi u partiju pukovnika Đurića.
Na isti način general Gošnjak naredio je partijskoj organizaciji u kojoj sam i ja bio sekretar, da primi u partiju general-majora Vjekoslava Klišanića, bivšeg generalštabnog potpukovnika stare Jugoslavije i bivšeg načelnika štaba jedne Pavelićeve divizije, koga su naše jedinice zarobile pred kraj 1943 godine.
Naša partijska organizacija ga nije primila. Onda je Glavna politička uprava obrazovala komisiju da ispita slučaj takve neposlušnosti partijske organizacije. Cela partijska organizacija, a biro ćelije posebno, pretpeli su tešku kritiku. Oštro je ukazano na “nezrelost” partijske organizacije. Jedan član biroa je kažnjen strogim partijskim ukorom i izbačen iz Generalštaba kao nepoželjan, a jedan član partije partijskim ukorom. Takvim drastičnim merama hteli su da zavedu red, “disciplinu” i “poslušnost” u partijskoj organizaciji. Gošnjak je odmah posle toga povisio platu generalu Klišaniću i dao mu automobil na lično raspolaganje. Pre 4 meseca na Gošnjakovu intervenciju Klišanić je primljen u kandidata partije.
Od 1946 godine član je partije inženjer hemije Kiković Sekula, a jedno vreme je bio i sekretar osnovne partijske organizacije. Kiković Sekula je 1941 godine bio u Beranskom srezu organizator četnika Draže Mihailovića. Odatle je pobegao u Beograd gde je čitavo vreme rata radio za Nemce u jednoj fabrici sapuna. Pred kraj rata trebao je da sagradi svoju sopstvenu fabriku, ali su mu Sovjetska Armija i jugoslovenski partizani pobrkali lične račune. Međutim on se brzo snašao i stupio u J. A. Pomoću ličnih veza dobio je čin majora i visok položaj u armiji. Danas je on jedan od viših rukovodilaca komande hemijskih jedinica. Za vreme okupacije bio je agent gestapoa, a danas KOS-a. Mnogi radnici podnosili su pismene tužbe protiv njega, dokazivali njegovu saradnju sa Nemcima i gestapom, davali imena ljudi koji su zbog njegove denuncijacije prebijani po nemačkim logorima. Ali, sve to je bilo uzalud, signali radnika bili su glas vapijućeg u pustinji.
Primanje u partiju takvih ljudi kao što su Kiković, Klišanić i Radoslav Đurić nije ni malo slučajno. To nisu greške nižih partijskih organizacija koje su širom otvorile vrata partije raznim neprijateljskim elementima, to je sistem zasnovan na naređenjima iz vrha. To je kurs koji sprovode agenti anglo-američkih imperijalista, koji se nalaze na vlasti i koji su zaseli u vrhovima takozvane komunističke partije Jugoslavije.
Note Sovjetske Vlade i budimpeštanski proces razobličili su izdajničku Titovu kliku. Svima je postalo jasno da je ta klika odavno bila u službi anglo-američkih imperijalista u svojstvu njihovih plaćenih agenata.
Tito, Ranković, Kardelj i Đilas, ti matori i podli zaverenici protiv zemalja narodne demokratije i Sovjetskog Saveza odredili su J. A. duboko kontrarevolucionarne zadatke. Oni su namenili Jugoslovenskoj armiji ulogu žandarma anglo-američkih imperijalista na Balkanskom Poluostrvu i posebno u Jugoslaviji. Već sada, po želji Titove bande jedinice J. A. koriste se za oružane provokacije protiv zemalja narodne demokratije i za pomoć grčkim monarho-fašistima u borbi protiv grčkog naroda. Podli izdajnik Tito nastoji da pripremi J. A. za vojne avanture imperijalista protiv Sovjetskog Saveza – protiv najboljeg prijatelja i zaštitnika nacionalne nezavisnosti naših naroda…”
Todor Todorović, pomoćnik ministra finansija NR Srbije, predratni rukovodilac rodom iz Zaječara u komunističkom listu “Napred” (izlazio u Bugarskoj) u broju od 15 jula 1950 objavio je članak pod naslovom “Socijalna osnova fašističke diktature Tita – Rankovića” gde kaže: “Treba imati u vidu, da je Titova klika, pre nego što je pristupila tajnim pripremama za kontrarevolucionarni prevrat, već imala uza se kamarilu sastavljenu od najtipicnijih pretstavnika buržoazije. Tu kamarilu okupili su oko sebe Tito i Ko. tokom rata, a naročito kada je Crvena Armija oslobodila Srbiju i Beograd. Bilo je nekoliko garnitura predstavnika buržoazije grada i sela, koji su preživeli revolucionarni nalet radnih masa krajem 1944 i početkom 1945 godine. Tu su ulazili bivši kraljevski ministri i diplomate, stari špijuni gestapoa i obaveštajnih službi Engleske i SAD izraziti pretstavnici stare reakcionarne buržoazije i lideri građanskih partija. Svima je bilo zajedničko da kompromituju izgradnju socijalizma i da upropaste ekonomske tekovine narodne demokratije.
Mnogi iz te kamarile svoju saradnju sa Titovom klikom započeli su kao špijuni UDB-e. Upravo preko njih je UDB-a dželata Rankovića koordinirala svoj rad sa radom Intelidžens Servisa i američke obaveštajne službe. Tako naprimer načelnik UDB-e za Beograd Vojkan Lukić držao je na vezi: popa Milana Smiljenića narodnog poslanika i potpredsednika prezidijuma skupštine Srbije, za vreme rata saradnik četnika Draže Mihailovića, inače bogati eksploatator seoske sirotinje; profesora Sinišu Stankovića saradnika gestapoa iz vremena rata; Milana Popovića sekretara reakcionarne zemljoradničke stranke; Vladu Simića lidera buržoaske republikanske stranke; Miloša Carevića lidera reakcionarne demokratske stranke…
Kada je posle istoriske rezolucije Kominforma o stanju u KPJ od juna 1948 godine, tokom druge polovine 1948 i 1949 godine uglavnom okončala kontrarevolucionarni prevrat i presla od buržoaskog nacionalizma ka fašizmu, Titova klika se našla potpuno izolovana od narodnih masa…
Titova fašistička banda uspela je pomoću terora i falsifikata, kao u vreme Hitlera, da isfabrikuje jednu hajl hitlerovsku skupstinu (titovski Rajhstag ), koja je spremna da aminuje sve akcije te bande usmerene na dalju fašizaciju zemlje i na razbijanje fronta mira i demokratije…
Specijalni i politički sastav najvišeg organa vlasti – prezidijuma titovske skupstine, vlade Jugoslavije i republikanskih vlada upotpunjuje sliku u tome, koliko su buržoaski i fašistički elementi prodrli u sve pore državnog života Jugoslavije. Pored vladajuće fašističke četvorke: Tito, Kardelj, Đilas i Ranković, kao članovi prezidijuma i ministi vlade Jugoslavije tu su: Sava Kosanović kao fakticki pretstavnik Trumana u titovskoj skupštini i vladi ( preko njega vlada SAD diktira Titovoj bandi ), tu su pretstavnici buržoaskih partija – hrvatske seljačke stranke, zemljoradničke, slovenačke klerikale partije, demokratske i republikanske stranke: Ivan Ribar, Frane Frol, Josip Rus, Vlada Zečević, Marko Vujačić, Vaso Čubrilović, Josip Vidmar, Ivan Regent, Dobroslav Tomašević, Stanoje Simić, Aleksa Tomić, Vlada Simić, Kosan Pavlović – Brđanski, hrišćanski socijalisti: Marijan Brecelj i Edvard Kocbek, i drugi…”
Još neki podaci o socijalnom sastavu Brozove vladajuće klike objavljeni su u komunističkom listu “Pod Zastavom Internacionalzma” (izlazio u Rumuniji) od 1 oktobra 1949 u članku “Špijunske veze titovaca i anglo-amerikanaca” gde stoji: “Za vreme rata u Švajcarsku bio je poslat Miša Lompar, kome je bio postavljen zadatak da uspostavi vezu sa rukovodiocem američke špijunske organizacije u Evropi Alenom Dalsom. Došavši u Švajcarsku Lompar je takođe uspostavio vezu sa trockistickim grupama koje su se tamo nalazile.
U Marselju se nalazio Latinović, a u Bariu Vaso Jovanović, koji su uspostavili tesne veze sa anglo-američkom obaveštajnom sluzbom. U Londonu se nalazio general Velebit koji je bio stari engleski špijun. On je predavao engleskoj obaveštajnoj službi sav raspoloživi material, kao i obaveštenja o Sovjetskoj Armiji. Kako govori Brankov, o tome je on takođe saznao iz tajne arhive Udbe.
Sada pukovnik Cicmil zauzima pološaj jugoslovenskog poslanika u Londonu, Latinović- – jugoslovenskog poslanika u Švajcarskoj, Lompar – saradnika jugoslovenske misije u Bukureštu. Što se tiče Velebita on je posle oslobođenja Jugoslavije bio prvi zamenik ministra inostranih poslova. Jovanović je bio savetnik jugoslovenske misije u Budimpešti i proteran od strane mađarskih vlasti iz Mađarske.
Po opozivanju Cicmila veza sa anglo-američkom obaveštajnom službom privremeno je oslabila. Posle poznate Rezolucije Informbiroa položaj se pogoršao i Ranković je ponova dao zadatak da se učvrsti veza sa anglo-američkom obaveštajnom službom u Mađarskoj. Brankov govori, da je u to vreme on bio u Beogradu i razgovarao sa Đilasom. Ovaj mu je ispričao o pregovorima koje je Tito imao sa Englezima i Amerikancima koji su izjavili, da su oni spremni da ukažu vojnu i političku pomoć Jugoslaviji, ako se Tito saglasi da ide sa njima protiv Sovjetskog Saveza. Đilas je podvukao pri tom, da jugoslovenska vlada mora primiti taj predlog, jer su Englezi i Amerikanci prirodni saveznici Titove Jugoslavije…”
U istom listu od 1 oktobra 1949 objavljen je članak pod naslovom “Titova klika je odavno izdala interese naroda Jugoslavije”, gde stoji: “Što se tiče odnosa jugoslovenske vlade prema narodima Jugoslavije, optuženi govori (Brankov,- m. n.), da se Titova klika odavno odvojila od naroda, prodajući njegove interese anglo-američkim imperijalistima. Po mišljenju Brankova, izdaja Tita, Kardelja, Đilasa i Rankovića potiče još iz doba rata, koncem 1943 godine – početkom 1944 godine, kada je Tito dozvolio prisustvo anglo-američkih pretstavnika u vrhovnom štabu.
Na pitanje pretsednika suda može li Brankov kazati imena anglo-američkih pretstavnika, Brankov je izjavio da je spisak sa tim imenima bio razaslan po svim štabovima u zemlji i dat je zadatak da se nauče ta prezimena, da bi u slučaju potrebe ukazali odgovarajuću pomoć tim ljudima. Brankov je podrobno nabrojao imena i prezimena anglo-američkih pretstavnika koji su se nalazili u to vreme u Jugoslaviji. Pri Titovom vrhovnom štabu nalazila se misija SAD u sastavu pukovnika Hamiltona, potpukovnika Ferca i Teljera, misija Velike Britanije u sastavu generala Maklina, potpukovnika Mura i Seljbina i majora Čerčila. Na ostrvu Visu nalazio se američki major Urban, engleski major Korvet. Pri glavnom štabu u Makedoniji nalazio se engleski major Kulnej i potporucnik Makdonald: pri glavnom štabu Srbije – američki kapetan Grils, engleski majori Hensker i Armstrong; pri glavnom štabu Hrvatske – američki kapetan Rejd i engleski major Rodžers; pri glavnom štabu Slovenije – američki major Džojns; pri glavnom štabu Vojvodine, engleski major Lejvideli i potporučnik Vud i dr. Sva ta lica govori optuženi saglasano tajnim podacima, koji se nalaze u arhivama Udbe bili su oprobani anglo-američki obavešstajci. Oni su postavili sebi za cilj da potčine uticaju anglo-amerikancima rukovodioce Jugoslavije, a zajedno s tim narode Jugoslavije i narode susednih zemalja…
Brankov govori, da se iz razgovora sa Cicmilom, iz tajnog materijala, iz arhive Udbe ubedio u to da su od Amerikanaca i Engleza bili za njihove agente u prvo vreme zavrbovani Đilas, Kardelj, Ranković i, pored toga, Marko Belinić sada minister Hrvatske vlade, Petar Stambolić – sada pretsednik vlade Srbije, Karlo Mrazović, Miha Marinko – pretsednik vlade Slovenije, Svetozar Vukmanović – minister jugoslovenske vlade, Kidrič – minister industrije i pretsednik Privrednog saveta Jugoslavije i drugi…”
Tako su pisali oni o sebi u vremenu 1948-1953 u jeku sukoba Kominform – Tito. Posebno je interesantna studija Radonje Golubovića, koju je objavio pod naslovom “Buržoaski nacionalizam Titove klike pod maskom socijalizma”, Moskva, 1948. godine. Iako se do sada situacija možda u malome izmenila, ipak njihovi sopstveni dokumenti i podaci nesumnjivo potvrđuju naše teze (Vidi: Socijalni sastav komunističke vlajajuće klike – Ko je najviše doprineo boljševiziranju Jugoslavije i ko danas njome vlada, “Sloboda”, Čikago, Ilinoj, br. od 20 aprila i 1 maja 1959).
pa zar to pitanje nije riješeno imaju crkvu imaju Miraša niko im ne brani da idu tamo . Evo ja ih potpuno podržavam i uopšte mi ne smetaju , samo da im slučajno ne padne na um da otimaju pravoslavne crkve i manastire .
Apsolutno podržavam!
Nije poznato ni u literaturi ni u psihijatrijskoj praksi da se bili koji bolesnik uspješno socijalizovao učešćem u javnoj komunikaciji.
Naprotiv!
Urednici ovog portala znaju često da izostave ozbiljne komentare ako su kritikuju konstituenti DF-a, a dozvolili su bolesno pražnjenje i propagiranje nacizma od strane autofekalnih komentatora poput Komlena i Maće. Poradite malo na mentalnoj higijeni.
OVAJ NAŠ NAKOT JE U NJIHOVOJ “SOVJETSKOJ REVOLUCIJI”PREDVOĐENI ŠVERCERIMA DUVANA,PROPALIM STUDENTIMA,RABADJIJAMA I TABADJIJAMA,ZLIM SINOVIMA I KĆERIMA,OCEUBICAMA I BOGOUBICAMA,ŠLJAMU SVIH FELA I NAKAZA ,PJEVAO PJESMICE TIPA “NOSIM KAPU NA TRI ROGA I BORIM SE PROTIV BOGA”!OJ HA!ILI “UBIĆEMO SVAKOG SKOTA ,KO JE PROTIV KPJ-OTA,KO ZA DRUGA TITA NIJE ,CRNA ZEMLJA ĆE GA KRIJE”!”HUMANO”,”DEMOKRATSKI”I “JEVROPSKI”!CRKVE JE TO ZLO PORUŠILO I PRETVORILO U ŠTALE I SKLADIŠTA ,SVEŠTENIKE POBILO I PROTJERALO IZ BOGOMOLJA . DANAS KADA JE VJERNI NAROD TO OBNOVIO I OŽIVIO HOĆE DA OTMU I PONOVO PROTJERUJU I STRAŠE VJERNIKE I SVEŠTENIKE!E NEĆE MOĆI NAKAZE ,SVE NAM MOŽETE UZETI ALI NAŠU SVETU VJERU NIKADA !TO JE STANAC KAMEN PREKO KOGA NEMA PROLAZA NI MICANJA!AKO TO NE SHVATITE I KRENETE U VAŠE STARO ZLO ,TEŠKO I NAMA I VAMA !NEKO VAS UPORNO GURA U TRAGEDIJU SVIH NAS A TO NIJE PRVI PUT U OVIM BRDIMA!PRVI PUT U ISTORIJI CRNE GORE “BAŠTINITE”DRŽAVU NA NEGACIJI NARODA I VJERE KOJI JE STVORIJO I SAČUVAO OVAJ KRŠ.TO ČINITE UZ POMOĆ ISKONSKIH NEPRIJATELJA CRNE GORE I SVEGA ŠTO ČINI CRNU GORU!
Neka de 100ko , što si se razvika ko jarin u torinu , vidiš li da pojma nemaš bez da vičeš , i nauči to jotovanje jadi te znali , ka što su .
Gdje je Becic da predsjedava ovim sastankom.
Kad vidim da se Komlen, Masja i ovaj “nacionalni Crnogorac” iz stare Hercegovine-Nikšića (ha, ha!) “prepiru oko toga kako riješiti “srpsko pitanje”, jasno mi je da su neki za “mekšu” (asimilacija), a neki za radikalniju varijantu (protjerivanje, ako zatreba i ubijanje)!
Maso nas je mujkan ,ne jede slanine samo od one strne gdje se prase cese o vratima ,drugo sve moze,je li maso
UREDNICE,ZASTO DOZVOLJAVATE OVAKVE KOMENTARE TZ.”KOMLENA”?KRAJNJI JE CAS DA SE OVAKVI TIPOVI ISKLJUCE SA PORTALA!
Ne treba Komlenu zabranjivati da govori. Komlenu treba pomoći da razumije da U nama i u Hristu ima prijatelje. Želimo da od njega dobijemo prijatelja, a ne neprijatelja.
Neće puno proći a na naše svetinje vijoriće se barjak crnogorski !
Tako je! Sa iskezenom glavom dzukanovicevom na njemu! I pentagramom!
Tu je priču predvodio Sveto Marović, skoro vam je tekst isti, od riječi do riječi, pa vidi šta ga čeka.
Bolesni Masja. Tebi je cio svijet u barjaku.Mi Svetinje nosimo u Srcu, a tebi je samo stalo da negdje ”natakneš” barjak. Crkva je Svetinja naše duhovnosti, a tebi je svetinja materijalna ostavština. Da vas čovjek pusti da stavite te barjake što vam je jedini naum, da u”uletite” u crkve vi bi ušli sa rukama na g…, osjetili samozadovoljstvo, a u crkve više niko ne bi dolazio. Shvatate li vi, od Boga otpali, zašta i kome Crkve služe. Što će vama crkve kad vjere nemate?
Vidimo mi zašta služi SPC u Crnu Goru , da širi srpstvo i posrbljuje crnogorce , no neće ni to još dugo .
Zna se u pravoslavlju nezavisna država=autokefalna crkva !
E doces da otimas sa tvojim gnjidama , a mi cemo vas pustit kako ne . I pazite da vam TENDA NE PADNE NA GLAVE .
Neka de katunjanin , kad mi iz śevernih crnogorskih plemena siđemo na Cetinje ima mirno da stojiš i pozdravljaš !
A svoje ćemo vrnuti nego što drugo , imovina će biti državna , pa ćemo te ponekad i puštiti da te želja mine , ako budeš dobar , i bez gicanja molim !
I kupi tendu za svaki slučaj .
A da poperiš i petokraku, kao ti tata i đede?
Milo mora i zatvor ,i sve su teme rijesene,na to se koncetrisimo,ko j….e Komlena i ostale vucibatine!
… Autokefalni Crnogorci!???
Tužno, smiješno, zalosno …
Crkva njih opako žulja!
Znaju oni, znamo i mi, đe će se i kako koplja lomiti!
Pa kom obojci, kom opanci!
Opet, oni ne pojme koliko su najdalje od cilja, a mi nerazumijemo kako je sve u našim rukama, ako pameti ima!
… Jedne smo mi (ne)pameti, kako smo jedno, jadi ga znali!
Ne pita se ovaj tužni skup dali su Crnu Goru opljačkali Srbi ili Crnogorci.Da u ovom otimanju narodne imovine nisu možda Srbi sa Anfilohijem prednjačili ili su to sve 100% Crnogorci.Skup u zaključima nije pomenuo da se možda upravo ponašanjem Crnogoraca jača prosrpstvo.
URA je prisutvujući ovom skupu potpisala svoj kraj.Herceg-Novljani su to već ocijenili.
Još jedared,zbog ovih s izvanrednim pogledom sa najljepše srpske stijene u poznatom Univerzumu,a sa diskonekcijom između centra za vid i ostat(a)ka sive mase:
Zakon o vjerskim zajednicama je brzo ponovo na stolu.Prije novih parlamentarnih izbora svakako (ne,nego će Crnogorci da pričaju o ekonomiji).Njegovim usvajanjem (a ne no neće) stiču se uslovi da Crnogorci bez mnogo natege zaokruže svoj nacionalni i državni projekat u potpunosti.Srbi u CG kao i obično,dok im i ono jedno oko što je ostalo ne ispane,neće imati blage veze o tome što ih je snašlo i ko im ga sve stavlja,a konačne odgovore od lidera partija koje zbunjeni glasaju o svom pravno-političkom statusu (npr.ima ili nema konstitutivnog Srbina u CG iđe na horizontu) saznaće negdje uoči …Eshatona!?
A možda,kako neki pametniji tvrde, ni tada.
Ali to Srbe ne treba da uznemirava,jer,eto,sve je to na kraju isto.Izobražen loMi na malteru u Crkvi, ovamo ili tamo,svejedno je,bitno je da se Bogu poje.
A Bog je jedan.
Srbi,braćo,svoga posla!
Oni znaju što će.
Nego, Srbi, šta ćemo mi? Jesu li nama važnije građanština i demokratija ili narod i vjera?
Možemo li i mi malo proćaskati među sobom, da vidimo šta se može uraditi?
Vladimire u pravu si, jer je u pitanju zaista zlo. Ono zlo koje ni Boga, ni bilo koga ko više vidi i više vrijedi nije prihvatalo i koje hoće da prigrabi sve i zatre sve što nije njihove mustre. To su oni koji na crkve jurišaju, kojima su svi koji ne misle kao oni neprijatelji države. To su oni koji su spremni da UBIJAJU. Takve su bile i tako su radile i ustaše u Hrvatskoj i ustaše u Crnoj Gori. Opasni su jer im je svijest hronično sužena, do neuračunljivosti i za svako zlodjelo imaju opravdanja (pred sobom).
Znam ja ko su oni.
Što ćemo mi? Na šta smo mi spremni?
Ne bojte se ništa, neće vam niko dirati u vjeru koliko u g…o. Radi se samo o pitanju svojine i ko se u katastru vodi kao vlasnik tih objekata. Treba utvrditi jednom za vazda čije su naše crkve i manastiri – jesu li vlasništvo ove države ili firme iz Beograda. Ne vidim kako jedna firma iz Beograda može biti vlasnik cetinjskog manastira? Firma iz beograda je vlasnik onoga što je ona izgradila: hramova u Podgorici i Baru. Ali pričaćemo naširoko na ovu temu u danima koji dolaze.
Komlene, ja sam Niksicanin, nacionalni Crnogorac naravno. Sa tvojim politickim stavovima koje iznosis odje se slazem. Ali za ovo poredjenje i za ovu kvalifikaciju necije vjere, stidi se g…. jedno. Pa je li tebi ista sveto? Ako nije, postuj druge, pa bila to islamska, katolicka, pravoslavna ili bilo koja vjera. Sram te bilo, nijesi ti Crnogorac, vec isto sto i ovi Srbi s kojima se svakodnevno raspravljas, samo ogrnut drugom zastavom. Pi.
Nacionalni crnogorac, naravno. UHAHAHAHAHAHAAA. Ali neka si reko ovoj šupljini, stvarno mjere nema.
Komlene, zauzdaj jezik, jer bi zahvaljujući njemu moglo sve da se završi onako kako misliš da neće. Moglo bi da se završi tako što bi smo u tome što nazivaš svojom kućom pričali o tome jeli tvoja ili ćemo je prodati u humanitarne svrhe.
Ko mačem siječe od mača će i poginuti. Ko podstrekuje na otimačinu imovine koja nije njegova mogo bi ostati bez onog što sad ima.
Jbg, sta cu? Za ovu dnevnicu nesto pisati moram…
Ja bih volio da si manje glup pa da te škola ne dođe skupo, ali prihvatiću situaciju onakvom kakva jest.
E moj Komlene ima li ikakve šanse da ”prelomiš u mozgu”. Nadao sam se da ima . A tebi opet usta puna g… Ti hoćeš da podržaviš Crkvu. Sav tvoj problem je što si daleko od Crkve, od Boga i Ljubavi. Nije nas strah , nego nam je tuga što nećete da uzmete puno više nego što tražite. Vi tražite zidine crkava , a mi želimo da dijelite sa nama Crkvu i ono osjećanje koje mi imamo dok smo u njoj.
Niko normalan ne može biti protiv Hristovog učenja (kao ni protiv Muhamedovog ili budističkog). Žao mi je što nikada nijesi bio u prilici da sretneš nekog vjernika Hristove vjere. Ono što propagira crkva kod nas nije hrišćanstvo (silom istorijskih okolnosti i prilika u kojima su živjeli hrišćani nijesu bili ni vladike Petrovići). Ne znam šta vi osjećate kad odete u crkvu, ali kad izađete iz nje ne da nijeste bolji ljudi nego spadate u najgore. Vaši popovi su blagosiljali ubistva i ratne zločine, do zla boga su lakomi na novac i materijalno blagostanje, na dnevnoj bazi se bave politikom, imaju pretenzije da upravljaju državom kao u Iranu. Sedam vladika u Sinodu SPC su homoseksualci ili pedofili a za još neke se sumnja.
Iako sam zakleti ateista, ja sam veći sledbenik onoga što je Hrist propovijedao nego što si ti i svi oni koji se skupljaju po tim crkvama. Neko mi je prije zamjerio što ne poštujem vas i vašu vjeru. Vi i ne znate šta je vjera, vama je bitno da se najedete i napijete na slavi, da ljubite slike i ruke popovima… Ustvari velika većina i ne naziva sebe vjernicima već samo ”poštuje tradiciju”. E tek treba poseban mozak da se razumije šta li to znači.
Komlene, idi u crkvu, provodi vrijeme u molitvi i probaj da voliš neprijatelja svog ( mene) i shvatićeš.
Koliko vidim uzdate se u silu Nato pakta (zbog toga ste i toliko navalili da se utrpate tamo)da vam čuva leđa,dok vaša policija izbacuje naše sveštenike iz naših crkava.Jednom ste nam hramove opoganili pretvarajući ih u štale i klozete,pa ih mi obnavljali i vraćali im život.I sad treba da ih predamo milom ili silom vašoj pseudo-religijskoj sekte ?E pa neće to baš tako lako da ide Dukljani !Naše svetinje branićemo i tijelom a Boga mi i oružjem.Ne igrajte se !
A Miśune galiote , oružjem veliš jeli , a što ćeš tačno braniti oružjem ?
Mene i crnogorcima da uđu u svetinje koje su im đedovi podizali , ili da bez šajkače sa kokardom ne može niko ući da se Bogu pomoli , što si tačno mislio Miśa đa’o ti koris iźeo , ka’ što je !
I možemo, i moramo, poštovani Pavićeviću!
… Još će prije biti da moramo.
Za početak osnovati Srpsko nacionalno Vijeće, u kome će se sve raditi tako, kako to nije srpski manir!
Baš tako! Sve suprotno od onoga kako su Srbi dosad radili, ako su uopšte radili!
Kako se to nažalost tiče onog glavnog pitanja, ne da li hoćemo i moramo, nego, možemo li?
Znamo li! Jesmo li spremni i riješeni da suspregnemo poslovičnu srpsku neslogu i surenjivost!
Kako lično u to slabo vjerujem, a opet, kajao bih se ako ne bih pokušao. Makar se poslije kajao što jesam, kako mi jedno kajanje svakako ne gine!
… A ovima, njima ništa ne zamjeram.
Crnogorci, svoga posla!
U demokratskim zemljama nema nacionalnih partija. Nema potrebe ni za “crnogorskim nacionalizmom”. Zasto biti blijeda kopija majke svih balkanskih nacionaliza – srpskog?
To ti posle totalnog fijaska crnogorske partije u HN. Tipicno crnogorski. Cim propadnu odmah neki izgovor traze.
Vi ne caskate. Vi to silom sredjujete.
Ua Dritan Abazović, drug tačijev, anti Srbin izokola! Ua! Ua crveni Hrvati, neoustaše i neonacisti! Ua!
Misle crnogorske ustaše da nastave sa genocidom, koji je započet u toku II svjetskog rata, kada je ubijeno oko 200 sveštenika Srpske Pravoslavne Crkve, Mitropolije Crnogorsko Primorske, na čelu sa Mitropolitom Joanikijem Lipovcem. Predvodnici su bili popovska djeca, sa petokrakom-pentagramom na čelu i komunističkom ideologijom. Oni crkveno pitanje, koje im je zadao Vatikan i Zagreb mogu riješiti samo novim genocidom i građanskim ratom. Potomci zlikovaca i crnogorskih ustaša, korak po korak, iz zločina u zločin idu dalje, preko srpskih žrtava.
I ova URA se pokazala kao antisrpski element i treba dobro zapamtiti svako ime ovih crvenih crnogoraca, koji misle da kolju i ubijaju. Sada su i osnaženi NATO okupacijom, kao onda uz skute Pirca Birolija i Hitlera.
Svaki Srbin u Crnoj Gori i iz Crne Gore mora sada biti jedinstven i suprostaviti se ovom zlu. Ovo satansko i slična okupljanja treba shvatiti vrlo ozbiljno, jer nam se sprema isto što i u NDH-aziji.
Očekujem od publiciste Ranka Vukovića, člana predsjedništva URA, da krene na Crkvu Jovana Krstitelja na Bijeloj Rudini u Bandićima, gdje je služio njegov predak pop Petar Vuković.
Ovi komu-natisti, izrodi i otpadnici od srpskoga roda nijesu i ni po čemu ne mogu biti Crnogorci!
I URA u društvu ustasa. Samo je Becic falio
Ovi iz UREE su samo malčice uglađeniji, a triput podliji!
…ALI ZASTO SE NEOSNUJE I CRNOGORSKA KATOLICKA CRKVA NEOVISNA OD VATKANA, ISLAMSKA ( IVZ ),JEVREJSKA…?
ILI JE SAMO SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA JEDINA “PRIVILEGOVANA” !