Trifun nosio ranjenog kralja Aleksandra

Bez obzira na to što je vrijeme donijelo drugačije „trendove“, Vasojevići ljubomorno čuvaju svoju istoriju u koju su smjestili svoje znamenite sinove, koji su svoje i njihovo ime pronosili širom svijeta.

Jedan od njih, srpski i jugoslovenski oficir Trifun Vuković – Babović, nosilac dvije Karađorđeve zvijezde s mačevima, dva Bijela orla s mačevima, medalje za hrabrost „Miloš Obilić“, ordena „Vitez francuske Legije časti“, Čeličnog krsta, spomenica, ali i ruskog odličja Orden Svetog Đorđa, tamo od dalekog 27. januara 1934. godine počiva na Manastirskom groblju. Od momenta kada je napuštio ovozemaljski svijet, njegovi zemni ostaci počivaju gore, iznad duže od osam vjekova starog zdanja Nemanjića, manastira Đurđevi stupovi, tik pored prvog ministra inostranih djela Kraljevine Crne Gore Gavra Vukovića, brojnih arhimandrita manastira, „okupljenih“ oko „duhovnika s mačem“, čuvenog igumana i borca za slobodu – Mojsija Zečevića.

– Upokojio se u 43. godini života, a njegovu preranu smrt izazvale su mnogobrojne rane zadobijene u oslobodilačkim ratovima ,zbori istoričar Goran Kiković, o čovjeku koji je u Srbiji završio podoficirsku školu, a potom stupio u srpsku vojsku s kojom se borio na Solunskom frontu.

Ovaj vojnik bio je neizmjerno hrabar.

 U jednom boju kralj Aleksandar je bio ozbiljno ranjen. Prvi koji mu je u pomoć pritekao bio je Trifun, koji je i sam bio ranjen. Trifun se nije obazirao na sopstvene rane. Znajući da je kralj u opasnosti stavio ga je na rame i nosio kroz kišu kuršuma i granata do mjesta gde mu je ukazana pomoć. Kada je to vidio francuski general Franš Depere, rekao je: „Ovo je jedinstven primer vojničke vrline i hrabrosti da ranjeni sluga nosi ranjenog gospodara.“ Od tada su kralj i Trifun postali veoma bliski i pravi prijatelji, zbori Kiković, o junaku čije ime i danas svijetli u Vasojevićima.

Dobio je i pohvalnicu koju je potpisao komandant Prve armije, vojvoda Živojin Mišić, a Trifunu Vukoviću je uručena 1917. godine,navode novosti.

O Trifunovim podvizima, odlikovanjima i popularnosti govori i njegov susret s kraljem Aleksandrom 1925. u Beranama. Kraljev automobil zaustavio se u centru grada, ispred hotela Mićovića, i kralj je izašao da razgleda Berane bez ikakve uobičajene pratnje.

U tom momentu iz jedne od susjednih kafana izašao je Trifun koji je glasno uzviknuo: „Aco“. Ne okrećući se kralj ga je odmah prepoznao i rekao „Trišo“. Susret je bio iskren prijateljski i neposredan.