Timur Tmurni: Sinovi ruskih generala ginuli zajedno sa sirotinjom

Piše: Timur Ivanovič Tmurni

Znate ono: “Ići ću u rat onda kada budu išla i generalska djeca”?

E, pa, u Rusiji devedesetih takvo opravdanje nije prolazilo. Za vrijeme dva rusko-čečenska rata sinovi najviših ruskih oficira su ginuli zajedno sa sirotinjom.

Naročito su bili kobni novogodišnji dani 1995. kada je ruska vojska osiromašena, osakaćena i nereformisana nakon raspada SSSR-a ponovila greške JNA u Vukovaru i s tenkovskim i mehanizovanim jedinicama na juriš upala u Grozni.

Nakon skupo plaćenog zauzimanja Groznog krenula se mijenjati taktika, ali Jeljcinova opljačkana tranziciona Rusija tada nije imala snage da očisti cijelu Čečeniju od brojnih terorista – boraca za nezavisnu Republiku Ičkeriju i potom za Kavkaski islamski kalifat. Uprkos tome, opisano je mnogo primjera nevjerovatnog junaštva i požrtvovanja ruskih vojnika i oficira, a o ratničkim kvalitetima Čečena ne treba mnogo pisati jer se radi o hrabrim, žilavim i izdržljivim borcima – rođenim vojnicima.

Dolaskom na vlast Vladimira Putina, reorganizacijom armije i promjenom taktike ruska armija je savladala mudžahedine, postavila lojalnu čečensku vlast Ahmeda i, kasnije, Ramzana Kadirova uz velika ulaganja u obnovu i izgradnju razrušene ruske republike kao i dozvolu širokih vjerskih sloboda koje čak zalaze i u lokalne zakonske okvire.

Protivterorističke operacije policijskih jedinica i specijalnih snaga Federalne službe bezbjednosti potrajale su do 2009. i likvidacije većine pobunjeničkih grupa i njihovih komandanata.

Tokom Prvog čečenskog rata 1994-1996. poginulo je 55 sinova viših oficira ruske armije od su kojih sedmorica djeca generala.

Tada su sinove izgubili general-pukovnik Georgij Špak (komandant vazdušno-desantnih jedinica ruske armije), general-potpukovnici Genadij Anošin (komandant 101. motostreljačke brigade), Vjačeslav Suslov (zamjenik načelnika Glavnog štaba kopnene vojske Ruske armije), Konstantin Pulikovski (zamjenik komandanta snaga Sjeverokavkaskog vojnog okruga), Jurij Šćepin (komandant ruskih snaga u Pridnjestrovlju 1992-93), general-major Genadij Naljotov i Anatolij Filipenok. Osmi, sin generalštabnog general-potpukovnika Viktora Salomatina poginuo je na početku Drugog čečenskog rata 1999-2002. Teško su ranjeni sinovi general-pukovnika Viktora Kazanceva (komandant združenih ruskih federalnih snaga Sjevernog Kavkaza), general-potpukovnika Aleksandra Tartiševa, general-majora Vadima Aleksandrova i drugi.

Iako je bilo mnogo primjera da su djecu političara i važnijih ličnosti sklanjali od fronta, stradanje generalskih sinova na prvoj liniji fronta je dokaz visokog moralnog koda ruskog oficira vaspitanog na temeljima slavne suvorovske, kutuzovske, brusilovske i žukovske vojničke tradicije.

Izvor o pogibijama generalskih sinova: Usoljcev V, “Privilegija: biti prvim na bojnom polju”, Krasnaja zvjezda, 28.02.2007.