Stražar srpske slobode ili čučavac NATO alijanse

Piše: Mišo Vujović

“Crnogorac je morao biti vječno naoružani stražar srpske slobode, koja se posle propasti naše slavne carevine spustila u stijenje crnogorsko, da poslije tolikijeh mučnijeh vjekova izmučeno roblje srpsko opet zagrije svojom oživljujućim svjetlošću.

Tako je bila Crna Gora od postanka do sada -borac, vječiti borac , za krst časni i slobodu zlatnu”.

Ovo između ostalog stoji u uvodniku prvog broja lista za politiku i književnost “ Crnogorac” od 23 januara 1871.štampanog na Cetinju pod pokroviteljstvom Gospodarevim, dok je nominalni vlasnik lista bio sekretar dvora Jovan Sundečić, autor himne, knjaževine i kraljevine Crne Gore “Ubavoj nam Crnoj Gori”.

Za glavnog urednika ovog slobodarskog glasnika imenovan je Simo Popović. Zbog svojih tribunskih stavova podrške naprednim snagama na neoslobođenim teritorijama, naročito u Istočnoj Hercegovini, list je u Austrougarskoj zabranjen 1873.godine uz oštru notu Dvoru da podbunjuje Srbe na teritorije carevine, nakon čega je prestao izlaziti,da bi ga nasledio “ Glas Crnogorca”.

Ovaj uvodnik zvaničnog glasila tadašnje knjaževine na čijim temeljima ke nastala savremena Crna Gora, još jedan je u nizu neoborivih argumenata da su izvorni Crnogorci Srbi.

Surogati nastali ideološkom devijacijom mentalne kleptomanije pozajmljivanja identiteta utemeljenog u euforičnoj mržnji prema korenima su fenomen za ozbiljno ispitivanje stručnjaka van istorijsko-antropoloških i socioloških disciplina.

“Crnogorac je morao biti vječno naoružani stražar srpske slobode”, kaže uvodničar što govori o težnji da dok god ima i najmanja grupa slobodnih Srba srpstvo nije pokoreno niti zublja slobode ugašena. Ta baklja se “spustila u stijenje crnogorsko”, što potvrđuju svi relevantni izvori tog vremena od vladika – gospodara do putopisaca. U uvodniku jednog od svojih slobodarskih spevova

“Glas kamenštaka” Njegoš kaže:

“Srpska pjesma od srpskog pjesnika koji rado pjeva o onome što se odnosi na njegov narod, a ne voli da pjeva o podvizima stranih naroda.Kome je po volji neka čita…”.

Šta danas i kome peva zvanična Crna Gora?

Zašto spaljuje Crnojeviće i Petroviće bez kojih Crna Gora ne postoji. Da li neko razmišlja kakve posledice nosi menjanje mentalne svesti kolektiviteta, nasilno i represivno. Iz svega što baštinimo nedvosmisleno stoji da crnogorstvo nija nacionalna već geografska odrednica. Kao što je Krajina ili Ukrajina. Težnja da se srpska crkva u Crnoj Gori transformiše u crnogorsku, pošto kalemljenje autokefalnosti u policijskoj stanicu na Cetinju nije uspelo i dalje je strateški projekat zaokruživanja identiteta. Crna Gora je država bez većinskog naroda, bez većinskog jezika, sa većinskom srpskom svešću i većinskim verujućim srpskim narodom. Pokušaj da se religioznost stvori dekretom kao ateizam 1945 . represijom, ovog puta nije uspeo, mada su ožiljci tog vremena zamračivanja tradicije i paljenja sveće iza zamandaljenih vrata ostavili tragove.

Na kraju pitanje : Da li je stražar srpske slobode pretvoren u čučavac NATO alijanse?

(Izvor: Fejsbuk)