Stradanje Zvicera – opasna manipulacija: Na dan obilježavanja genocida u Jasenovcu konstruiše se narativ o „genocidu Srbije nad CG“!

U trenutku kada širom zemaljske kugle bjesne ratovi, epidemije i neizvjesnosti svake vrste; kada je Crna Gora suočena sa pitanjem društvenog, privrednog i kulturnog oporavka od razarajućih posljedica trodecenijske autokratije i antidemokratije klasičnog mafijaškog tipa – u gradu koji je i dalje izložen totalitarnim stegama i svojevrsnim nekontrolisanim atacima identitetske zbrke  – na Cetinju – šačica dukljanskih uzaludnika predvođena gradonačelnikom Nikolom Đuraškovićem, nastavila je svoju bitku za podjeljenju, neprosperitetnu i duboko zavađenu Crnu Goru.

Tako je, juče, u Rokočima nadomak Trešnjeva u Katunskoj nahiji, zajedno potpredsjednikom Saveza udruženja boraca NOR-a i antifašista Crne Gore Stevanom Radunovićem – udruženjem koje ima veze sa periodom u kojem je živio Zvicer baš kao što ima veze zvanični dukljanski narativ o njegovoj smrti i istorijskoj ulozi sa istinom, Đurašković otkrio spomenik porodici Petra Zvicera koji je stradao više od pola godine kasnije, 28. decembra 1923. godine, kao član grupe Sava Raspopovića.

„Danas, na stogodišnjicu krvavog pira srbijanskih žandarma nad nedužnom đecom zelenaša i heroja Petra Zvicera i odmazdom porodičnom lomačom u Rokočima, ne obilježavamo samo ovaj tragičan datum crnogorske istorije već i datum sjećanja na nevine stradalnike Bijeloga Terora, nezapamćeni primjer bezumnog nacionalizma, osvete i zvjerskih zločina nad crnogorskim komitama i patriotama čiji organizatori, izvršioci, podstrekači i saučesnici nikada nijesu krivično odgovarali“, rekao je tom prilikom Đurašković.

Koliko je ovaj slučaj otišao daleko od zdravog razuma i elementarnih postulata istorijske nauke, ukazuje nam i činjenica da je spomen-obilježje „osveštao“ šef tzv. CPC Miraš Dedeić koji je kazao da je porodica Zvicer proglašena svetom od strane ove nevladine organizacije – i to, kako je dodao, kanonskim putem.

Uprkos velikom broju istorijskih izvora koji do detalja dekontruišu slučaj ubistva porodice Zvicer, nažalost, posle toliko godina i decenija, i nakon Đukanovićevog političkog sunovrata, istorijski mit o tzv. bijelom teroru i velikosrpskoj okupaciji Crne Gore, i dalje je prisutan. Najveće „zasluge“ za takve, razorne posljedice po crnogorsko društvo, snosi paraistoriografska trojka u sastavu: Šerbo Rastoder – Živko Andrijašević – Novak Adžić, koji su, zašto ne reći, prosto sluđeli ovaj narod svojim fantazmagoričnim prikazom istorijskih prilika.

Zvicere nisu ubili srpski žandarmi, nego Cuce iz osvete

Istraživač Ratko Krivokapić iz Nikšića (interesantno za slučaj: unuk po majci Krsta Zrnova Popovića), pisao je o gnusnom zločinu odmetnika, među kojima je bio i Petar Zvicer, s početka 1919. godine, u Lajevom dolu, kada je pobijena i zapaljena porodica Nikole Kojičina Krivokapića.

– Nikola Kojičin Krivokapić bio je jedan od najuglednijih i najimućnijih Cuca toga vremena. Nikolin otac Kojica Vukov je bio jedan od najvećih crnogorskih junaka i vitezova koji je posjekao Salih pašu 1862. godine u Kiti planini koja se nalazi iznad Slanog jezera kod Nikšića. Bog mi je svjedok da ne želim obnavljanje i podsticanje nesrećnih pođela na zelenaše i bjelaše, ali u ovom slučaju moram istaći da su strašni zločin napravile komite. Družina od 10 do 15 osoba koji su bili iz Katunske nahije (Cuce, Čevljani, Bjelice, Pješivci…) su bili odsjeli danima u kući Nikole Kojičina koja je, i u godinama ratnih strahota, gladi i epidemija, bila veoma imućna. Moj đed Janko Stankov Krivokapić je rođen u Cucama – Đinov do, koji je nedaleko od Lajevog dola i bio je u izuzetnim rođačkim odnosima sa Nikolom Kojičinim i njegovom porodicom. Prema njegovom kazivanju došlo je do prepirke između članova porodice i komita i nakon međusobnih trzavica i pucnjave ubijeni su Nikola Kojičin, njegova supruga Kajuša-rodom Subotić, Drago – sin Nikolin i sinovac Kejo. Nakon zločina ubijene članove porodice Krivokapić su ubacili u kuću, koju su prethodno opljačkali i ponijeli novac i zlato koje je Drago Nikolin zaradio u Americi, i zapalili. U mučenju se posebno isticao ovaj nesrećnik Petar Zvicer koji je Nikoli noge stavljao u žar. Zlostavljao ga je toliko da je Nikola umro u žestokim mukama – istakao je Krivokapić.

Nije tačno da su porodicu Petra Zvicera ubili i zapalili srpski žandarmi, već njegovi plemenici iz Cuca iz osvete, tvrdi Krivokapić. On ističe da do tog tragičnog događaja nije smjelo doći, jer se na zločin nikako nije smjelo uzvratiti zločinom.

– Prema kazivanju mještana iz tog doba, Zvicer je ubijen od strane plemenika iz Cuca zbog svojih višegodišnjih zlodjela u tom reonu. Nikakva srpska žandarmerija i vojska u tom zločinu nije učestvovala. Pojedini istoričari stalno potežu priču o majoru Kecmanoviću i njegovim trupama kao izvršiocima tog gnusnog čina, što nije tačno. Taj Kecmanović nije iz Srbije, već iz Bosne. U narednom periodu starije pamtiše iz Cuca se pripremaju za iznošenje istine na viđelo. Vrijeme je da se do kraja razjasni taj zločin prema toj porodici koji je za svaku osudu – isticao je Krivokapić u više navrata, dodajući pritom da je jedan od ubica iz Lajevog dola kasnije postao žestoki kontrakomita i svoje revidirane stavove je dokazivao tako što je učestvovavo u ubistvu i paljenju porodice Petra Zvicera. Ista osoba je kao kontrakomita, lično zapalio kuću Krsta Zrnovog Popovića.

– On je ubio Nikolinog sina – Draga Krivokapića, da bi kasnije zbog straha od osvete i zatvora revidirao svoj stav i postao preletač i najžešći kontrakomita. Ta osoba je učestvovala u spaljivanju porodice Petra Zvicera. Kao prvoborac u Drugom svjetskom ratu je postao i nosilac spomenice i ugledni član Komunističke partije Jugoslavije – naglasio je Krivokapić za portal Borbu, i dodao da u zločinu u Rokočima nisu stradala djeca Petra Zvicera, jer, prema kazivanju starih Cuca, u toj tragediji su stradale četiri osobe, a ne sedam.

– Ni u kakvim knjigama rođenih i krštenih se ne spominju Zvicerova djeca, a oni koji su pamtili tvrde da postoji pjesma koja je spjevana o tom zločinu i u kojoj niko djecu ne spominje, kazao je Krivokapić.

Zelenaške komite počinile veliki broj zločina u Crnoj Gori

U prilog temi, cijenimo da je neophodno pomenuti i kazivanja istoričara prof. dr Aleksandara Stamatovića, koji je, svojevremeno, u velikom intervjuu za IN4S kazao da su zelenaški komiti, finansirani od strane Italije, počinile brojne svirepe zločine, kako bi destabilizovali zajedničku državu formiranu 1918. godine.

On je istakao da komite iz doba austrougarske okupacije i oni nakon tzv. Božićnog ustanaka nemaju nikakvih dodirnih tačaka, odnosno da su u pitanju dva potpuno različita pokreta koji praktično idejno, politički i u svakom drugom smislu nemaju nikakve veze.

Stamatović je ukazao da su od strane zelenaških komita na mučki i prevaran način ubijena tri poslanika Podgoričke skupštine: sveštenik Krsto Radulović iz Komana iz Katunske nahije, Krsto Stanišić iz Bjelopavlića i bivši crnogorski plemenski kapetan Ilija Mandić iz kapetanije gornjomoračke.

Analizirajući tzv. „Božićni ustanak“ prof. Stamatović je rekao da veliki i presudan udio u organizovanju tog ustanka ima Italija i njen klasični agent Đovani Baldači, koji je u svojim zadacima bio odgovoran italijanskom ministru rata, i italijanskim vojnim brodom dovežen u Kotor da animira određeni broj ljudi za ustanak.

„Zbog neriješenih teritorijalnih pitanja sa novostvorenom Kraljevinom SHS, tj. pretenzija na jadransku obalu, Italija otvara tzv. crnogorsko pitanje. Njoj odgovara slikovito rečeno taj čir na tkivu nove države, da bi je ucjenjivala da se sa njom pogodi. Ona u Italiji organizuje vojne logore za Crnogorce u Gaeti i Formiju, finansira, vojno, i propagandno pomaže crnogorsku emigraciju. Jedan broj tih komita odlazi u Italiju preko Albanije, pa se opet vraća u Crnu Goru i nastavlja akciju. Cilj je bio na svaki način destabilizovati novu vlast, napadati vojsku i žandarmeriju, ubijati pristalice ne bih rekao ujedinjenja, nego Podgoričke skupštine, a objasniću kasnije tu razliku. Ti komiti, dakle, nemaju apsolutno nikakve veze sa komitima iz austrougarske okupacije, organizaciono, idejno, i po opštem kontekstu nastanka, sem što je, kako sam naveo, jedan manji broj njih, nekada komitovao i za vrijeme austrougarske okupacije“, saopštio je Stamatović u intervjuu za portal IN4S.

Opasne manipulacije

U međuvremenu, iz kuhinje dukljanskog fanatizma pojavio se i mnogo opasan narativ.

Naime, na društvenim mrežama sve češće možemo pročitati stavove da je, upravo 23. aprila, kada je otkriveno spomen obilježje Zvicerima, obilježena i, ni manje ni više, nego stogodišnjica „genocida Srbije nad Crnom Gorom“.

Naravno da ovaj narativ nije slučajan.

Riječ je o vješto planiranoj zamjeni teza i manipulacije zločinom u dnevno-političke svrhe.

Očigledno, cilj je da se na takav, krajnje primitivan način, baci sjenka na genocid koji je počinjen nad Srbima, da se isti relativizuje, a sve pod okriljem teorije o svesrpskoj krivici. 

Ta prljava igra, čiji tvorci i akteri ne prezaju čak ni od manipulisanja tragičnim sudbinama davno preminulih ljudi, nije nešto u čemu bi čovjek od integriteta trebalo da učestvuje. Prvenstveno, iz etičkih razloga, a potom ni zbog toga što se na lažima ne može graditi zdrav temelj. Ipak, cijenimo da je neophodno ukazati na svaki oblik manipulacije.