Srpski narod zna šta hoće – Ne u NATO

Piše: Dane Čanković*

Suverenitet, kao najviše pravo odlučivanja o svim suštinskim pitanjima proizilazi iz volje onog naroda koji ima snagu i hrabrost da tu volju iskaže na referendumu ili na nekom drugom sličnom načinu. I upravo takvi narodi koji imaju snagu i hrabrost i iskažu svoju volju i realizuju je, mogu se smatrati slobodnim. To je ona sloboda, kao najveća vrijednost koja daje pravo odlučivanja, bez obzira na vrijednosni karakter odluke. Pojedinci, iako izabrani predstavnici naroda, sami ne bi trebali donositi suštinski važne odluke za narod, s obzirom da se na njih mogu vršiti razni pritisci, a ponekad su i proizvod mentalnog i moralnog inženjerignga svjetskih procesa.

Jeno od suštinskih pitanja ovog vremena za srpski narod, jeste pitanje ulaska u NATO. NATO nije isključivo vojna organizacija koja nameće mir, niti je ona izolovana od drugih važnih procesa. NATO je sredstvo pritiska koji i na brutalan način služi za ostvarivanje interesa jednog centra svjetske moći. Ti interesi nisu samo ekonomske prirode, kroz razne vidove, slobodno se može reći, pljačke naroda i država, oni su i u vidu nametanja lažnih vrijednosti a kroz razgradnju identiteta nepokornih naroda kako bi se lakše pokorili. Oni koji kontrolišu NATO, zbog takve vojne sile, sa nipodaštavanjem i ponižavanjem odnose se prema narodima kojima je stalo do slobode i svog identiteta.

Zemlje koje značajnije utiču na odluke i politiku NATO-a su Velika Britanija i SAD.

Samo ću u najkraćem spomenuti politiku i aktivnosti Velike Britanije prema srpskom narodu i državi. Na Berlinskom kongresu 1878. godine Velika Britanija traži da se Srbija odrekne svojih srezova u korist Turske, a 1908. godine podržava aneksiju Bosne i Hercegovine, tj. nasilno pripajanje BiH od strane Austrougarske. U Balkanskim ratovima Britanija je bila na strani  srpskih protivnika, a već duže vrijeme se zalaže i za tzv. Veliku Albaniju, kako bi spriječila Srbiju da izađe na more. Britanija je učestvovala i u bombardovanju srpskih gradova 1944. godine, takođe je bombardovala i Republiku Srpsku 1995. godine i na taj način presudno uticala na ishod rata u BiH. Učestvovala je i u agresiji na Srbiju 1999. godine, što je  omogućilo kasnije i uz pomoć SAD-a proglašenje tzv. države Kosovo.  Visoki predstavnici za BiH su bili isključivo iz Zapadne Evrope, a Britanac Pedi Ešdaun, kao Visoki predstavnik, nanio je veliku štetu Srpskoj namećući razne zakone i odluke, a smijenio je i oko 60 legalno i legitimno izabranih srpskih političara. Posebna priča je, britanski pokušaj usvajanja rezolucije u vezi genocida u Srebrenici, u Savjetu bezbijednosti UN-a. Takvom rezolucijom, da je usvojena (Rusija je stavila veto), Britanija bi postavila nepremostivu prepreku između srpskog i muslimanskog – bošnjačkog naroda, a što je u skladu sa njihovom devizom zavadi pa vladaj. Ona bi služila da se srpski narod predstavi kao zločinački, genocidni, a Republika Srpska kao genocidna tvorevina koju treba ukinuti, i to po mogućnosti da to urade Srbi kojima je nametnuta krivica za rat.  Na taj način uslijedila bi i nametnuta ratna odšteta koju bi srpski narod decenijama isplaćivao.

Kada bi se, kojim slučajem, promijenila na bolje, NATO, pa i zapadna politika prema srpskom narodu, u smislu, finansijske i vojne pomoći, tada bi se Srbi trebali sjetiti izreke „Čuvaj se Danajaca i kad darove nose“. Pa zar Jugoslavija za vrijeme donošenja ustava iz 1974. nije bila i finansijski darivana a taj Ustav joj je donio razaranje i ogromnu štetu srpskom narodu.

Srpski narod je i kroz najteža vremena u svojoj prošlosti sačuvao svoj identitet, pravoslavnu vjeru i jezik, a to će, ako Bog da, raditi i u budućnosti, jer i u današnje vrijeme ima hrabrih majki, poput junak majke Jevrosime, koje kažu „Sine… bolje ti je izgubiti glavu, nego svoju ogriješiti dušu“. Zna srpski narod, željan pravde i spreman na podvig da ono  što danas uradi odjekivaće kroz vječnost.

Pokret smatra da je pitanje ulaska u NATO suštinsko pitanje, jer put ulaska u NATO, može biti put nestanka identiteta srpskog naroda. I zato smatra neophodnim da se o pitanju ulaska u NATO  srpski narod izjasni na referendumu kao najdemokratskijem načinu odlučivanja.

Autor je predsjednik pokreta SNP- Izbor je naš