Škola nije pojata

Škola nije pojata.Tako je glasila stara narodna poslovica.

Važila je u svim onim vremenima kad je znanje bilo vrednovano,a dobro vladanje cijenjeno.

Statistika može pokazati veze između škole i pojate.

Definiše direktnu proporcionalnost između gluposti i neznanja na jednoj, sa javnom funkcijom i stečenom diplomom na drugoj strani.

U Crnoj Gori sve je moguće.

I nešto nemoguće postaje moguće.

Milion stvari može to da pokaže.

Krenimo redom.

Nedavni popis stanovništva u Crnoj Gori kazuje da 269.641 stanovnik stariji od 15 godina ima završenu srednju školu.

Radi se o impozantnih 52.8% stanovništva.

Osnovnu školu ima 90.815 stanovnika.

Ovdje se mjeri značajnih 17.8% ukupnog broja prebrojanih građana.

Starosna grupa od 20 do 24 godine života ima skoro 95 % završenu srednju školu.

Paralela u Evropskoj Uniji mjeri 84% srednjoškolaca.

Starosna grupa od 30 do 34 godine života u Crnoj Gori broji 45.7% fakultetski obrazovanih ličnosti.

Kad se taj interval proširi na raspon od 25 do 34 godine dobije se 44.4% fakultetskih diploma.

U Evropskoj Uniji isti uzrast ima 43% fakultetskih diploma.

Konačna statistika visokoobrazovanih ljudi u Crnoj Gori iznosi 26.2 %.

Ove činjenice iziskuju razna pitanja.

Kao na primjer sledeće:

Da li je Crna Gora bolja obrazovna destinacija od Evropske Unije?

Da li je Crna Gora bašta pameti koja se gaji za Evropsku Uniju?

Ako jesmo bolji zašto nas NATO želi a EU uslovljava?

Kad smo ovoliko pametni i školovani, kako možemo imati najmanji koeficijent inteligencije od zemalja Zapadnog Balkana?

Na ova i slična pitanja ne postoje odgovori od zvaničnika naše malene državne oaze.

Istorijski gledano unazad može se kazati da premijeri ove zemlje nisu najobrazovaniji ljudi.

Isto se odnosi na ministre i poslanike.

Svi ponaosob, jedni ili drugi i jedni sa drugima u zajedničkom djelovanju, uređuju nivo značajnosti i stepen dometa svakog pojedinca u društvu.

Jedan od bivših vlastodržaca objašnjavao je svojim profesorima ekonomije finese o investicijama, ekonomskim aspektima za budućnost zemlje i globalna geopolitička kretanja.

Dorađivao je nacije, upario dvije akademije, želio da formira Crkvu…

Postao je i vlasnik Univerziteta.

Interesantno,zar ne?

Osveta “sjajnih đaka” na djelu.

To je bilo donedavno.

Reforme mogu biti kozmetika.

Kontinuitet kontinuiteta i odsustvo diskontinuiteta.

Ipak se ne okreće. Replika se nastavlja.

Danas u Vladi sjede srednjoškolci, ljudi od zanata, fakultetski obrazovane ličnosti i ljudi sa najvišim akademskim zvanjima.

Crnogorski parlament je nešto bolje distribuirana šarolikost Vlade.

Potrebe evrointegralizma obećavaju da će se napraviti diskontinuitet sa starim sistemom.

Za sada se to samo osjeća u nadanjima i najdubljim slojevima ljudskog vjerovanja.

Mnogi se nadaju da će sigurno zaživjeti izborne reforme i otvorene izborne liste.

Da će partijama i partitokratijama doći kraj.

O tome će odlučiti sastavi Vlade i Parlamenta radi afirmisanja pameti i opšteg društvenog doprinosa popisom izmjerene crnogorske visokoškolske elite.

To se nikada neće desiti. Pamet je prepreka za napredovanje.

Potrebni su beskičmenost, odsustvo stava i prilagodljivost dnevnoj političkoj podlozi.

Onda “nešto” misli da je posta(l)o “neko”.

Sa naučenim iz prošlosti i sadašnjim uvidom u vlastohleplje aktuelne elite, visokoobrazovani mladi ljudi imaju posebnu odgovornost da preurede društveni sistem poharane Crne Gore.

Sloboda i pamet ne isključuju odgovornost.

Da li odgovornosti fali?

Ako ne odgovorimo na to pitanje baš onako kako treba, paralele sa Evropskom Unijom neće spasiti ni današnje, niti buduće generacije.

Do tada će električari, keramičari i psihoaktivne ličnosti stolovati nad doktorima nauka, površni tipovi, trgovci, šišnjari i šićardžije nad biranim intelektualcima, a prijeme na Univerzitet određivaće ljudi koji imaju manje naučne reference od kandidata čiji prijem utvrđuju.

U zemlji gdje su brda u dolini a doline postaju brda, rat za istinu postaje jedini mogući način življenja.

Zbog velikog broja neispravljenih društvenih nenormalnosti i onog (ne)izgovorenog glasa da škola nije pojata.

Čak ni onda kad krivoumni kolo vode, a svijetle statistike tužno ćute.

Ako ne zbog nas samih, potrudimo se zbog Evropske Unije.

Evropa ne može da živi bez nas.

Spasimo Evropsku Uniju od nestajanja.

Zaslužila je, jer je od nas samih spasila naše najpametnije,najumnije, najbolje i najplodnije sinove i kćeri.

U to nas uvjerava drugo lice nepopisane kućne statistike.

Sve je jasno.

Ko želi da uništi jednu zemlju, njenu kulturu, istoriju, demokratiju i generacije koje dolaze, to postiže kad punu slobodu da “magarcima”.

Zato nam valja povikati iz sveg glasa: Smrt partitokratijama-život meritokratijama.

Demokratski vazduh otvorenim izbornim listama!

Živjela Evropska Unija!