Prohujale vaseljene: Komiti, antikomiti, Ljubo, Martin
1 min read
Vojin Grubač
Piše: Vojin Grubač
Umjesto da se ozbiljniije pozabave problemima lošeg životnog standarda građana, crnogorska vlast se bacila na svakodnevno otkrivanje spomenika ličnostima i pokretima prohujalih epoha.
I sve to bez ikakvog logičkog reda i ideološkog smisla, a po sistemu- gdje god nađeš zgodno mjesto, spomenik posadi!
Sve su prilike da bi bilo neophodno, u užurbanom režimu, hitno uvesti novi praznik u Crnoj Gori, pod nazivom: “Tri dana bez spomenika”, da narod malo odmori!
Tu neobičnu ideološku kašu spomeničkog pregalaštva, ispunjenu kontraverzama, javnost je vidjela i nedavno- tokom iniciranja i prilikom otkrivanja spomenika- “Svim crnogorskim komitima 1916.- 1929. godine”, u Nikšiću
Partizanski nastavljači “tradicija američke armije i liberalnog kapitalizma”!?
Nevjerovatna je činjenica da su pojavu ovog spomenika inicirali predstavnici Udruženja boraca NOR-a i antifašista Crne Gore, podružnica Nikšić.
Javnost je bila u čudu, te preko socijalnih mreža masovno naglašavala da je to apsurd-jer je komunistički pokret učestvovao u prilično obimnoj likvidaciji istih tih komita, iz oba komitska pokreta, i to po pravilima političkog impulsa, lične samovolje i bez ikakvog suda.
Na drugoj strani, brojne simpatizere NOB- a i NOR- a u Crnoj Gori ne mora čuditi taj potez jedne od dvije boračke organizacije NOR- a.
Naime, tu ideju nije inicirao SUBNOR CG već fantomski, režimski, UBNOR CG- na čijem se čelu nalazi lik rođen 1943. godine, a koji se zove Zuvdija Hodžić.
Zuvdija Hodžić nije samo “lažni car Šćepan Mali” te kontroverzne organizacije, već u ulozi samozvanog “prvog partizana”- nastavlja “slavne tradicije američke vojske”, i javlja se osloncem režima koji je poništio sve pozitivne tradicije komunističkog pokreta.
A te tradicije su, otprilike, bile: socijalna pravda, egzistencijalna sigurnost, nedopuštanje kolosalnih socijalnih razlika, mir i spokojstvo građana i naroda.
To su ideje koji uvijek imaju civilizacijski predznak, ma ko bio njihov nosilac.
Tako je “prvi lažni partizan” Crne Gore postao aktivni suizvršilac ideje rušenja svih pozitivnih ideja komunističkog pokreta, stavivši sebe u ulogu pseudokomunističke perjanice svirepog liberalnog kapitalizma u Crnoj Gori.
Nema sumnje, neka čudna sila ga je postavila na čelo fantomskog “Udruženja boraca NOR- a”, da bi taj ideološki brod istorije odveo u kontra- pravcu!
Ko je to uradio, i zašto se to tako radi, Zuvdija Hodžić bi mogao sam da objasni javnosti?!
Ali, javnost već sada, uz osmijeh, uočava da je gospodin Hodžić u svom čudnom misionarskom zanosu- ozbiljno pobrkao komite i komitete, komunizam i liberalni kapitalizam, što “prvom partizanu” ne priliči, pa makar bio i lažni!
Govor, kao idejna skalamerija dvorskih istoričara
Druga kontraverza otkrivanja spomenika komitima u Nikšiću je govor predsjednika Crne Gore Mila Đukanovića, kojeg su očigledno pisali dvorski istoričari.
Taj tekst govora, s tačke gledišta konfuzno naslaganih istorijskih činjenica, uz uočljivo iskrivljenu ideološku podosnovu- zaslužuje čistu jedinicu za ocjenu.
Tu neprelaznu ocjenu faktički zaslužuju njegovi sastavljači- salonski istoričari Crne Gore, koji imaju stil da nevješto spajaju nemoguće.
U tom govoru figurišu neki tačni podaci, recimo- da je broj crnogorskih komita u borbama protiv Austrougara, poslije kapitulacije Crne Gore 1916. godine, od 300 narastao do cifre od 1.000 boraca, te da su oni učestvovali u završnim borbama za oslobođenje Crne Gore.
Ali je netačno da su oni sami s narodom oslobodili Crnu Goru.
Baš kao što je problematična teza – da je taj pokret “raspušten”, što znači- nestao!
On se prosto transformisao, i s ogromnom, devedeset postotnom većinom prešao u bjelaše, opet s puškom u ruci.
Jer, fakt je da su se komiti, koji su se borili protiv Austrougara, te 1918. godine politički pocijepali, pa je od njih samo 90 boraca prešlo u komite- zelenaše, dok su ostali stupili u borbu protiv njih, kao antikomiti.
Spomenik komitima i antikomitima
Tako ispada da je spomenik u Nikšiću podignut komitima borcima protiv Austrougara, ali i komitima zelenašima i antikomitima, koji su iz prvog komitskog pokreta proizašli.
Ipak, crnogorske komiti i antikomiti, bjelaši i zelenaši, su imali i neke zajedničke imenitelje.
Jedan je, da su nacionalno bili Srbi, a drugi – da su i jedni i drugi bili za zajedničku državu- ali na raznim konceptima.
Politički korektno je reći da su oba ova politička koncepta bila logički ispravna, legitimna, i časna.
Ujedno, i jedni i drugi su bili Crnogorci u nadnacionalnom smislu.
Jer, očiglednost je da je Crnogorac u tom vremenu bila elitna nadnacionalna odrednica, vezana za nesalomljivi dio pravoslavnog srpskog naroda sa prostora Stare Crne Gore, Brda i Stare Hercegovine- koji se vjekovima satirao u bitkama protiv Otomana, i zakonomjerno zadobio tu nadnacionalnu slavu.
Da je predsjednik Crne Gore, umjesto sumburnog teksta koji su mu pisali dvorski istoričari, izašao pred javnost s drugim konceptom, te otvaranje spomenika označio kao istinski korak “ideološkog i istorijskog pomirenja pravoslavnog naroda u Crnoj Gori”, to bi bilo jako lijepo. Ali, nije!
Ipak, kako simboliku spomenika ne određuju tvorci i inicijatori usijanih glava, već istorijski fakti i javnost koja je spremna da prašta zbog nasušne potrebe za “zakopavanjem oštrih ideoloških sjekira prošlosti” – to će spomenik komitima vremenom sigurno postati upravo- “Simbol pravoslavnog pomirenja”.
A svakako će teško moći ostati sadašnjim faktorom mešetarenja, proisteklim iz političkih potreba trenutka!
Svaka ideja je legitimna, relativna, i padu sklona
Uostalom, sjećamo se dobro one anegdote kada su američkom predsjedniku doložili da su Sovjeti ofarbali mjesec u crveno, i završetka anegdote.
Otprilike će se nešto slično desiti i sa spomenikom u Nikšiću.
Elem, nema sumnje da su sve ideje- bjelaša i zelenaša, komunista i monarhista (ma koje opcije) bile prirodne, ideološki opravdane, sociološki i društveno razumljive.
Ali, kada su se nosioci tih ideja dohvatali oružja, i kretali u međusobno krvoproliće za ideju, svaka od tih ideja je odmah gubila humanizam, suštinu i ljudski lik.
Kada ideja propadne, a svakoj ideji to vrijeme dođe, ostaju nebrojene humke pravoslavnog naroda koji se satirao između sebe bez smisla.
Pa u ogromnom čudu, koje veliko kao vasiona, voskresava vječno pitanje- Zašto se sve to nama opet izdešavalo i desilo!? Opet!
Zajednički spomenik Ljubu i Martinu, za spokoj duša!
Poslije ovog spomenika komitima, koji su se međusobno satirali, red bi bio da se napravi zajednički spomenik nepotrebnim stradanjima u međusobnim sukobima pripadnika Komunističke partije (NOB-a) i pripadnika JVUO.
Taj spomenik bi takođe trebalo podići u Nikšiću, a ideja za takav podvig simbolizma je vrlo jednostavna.
Naime, odmah pored spomeničke figure legendarnog Ljubo Ćupićs, koja se nalazi na trgu u Nikšiću, neophodno je podići figuru još jednog čovjeka, njegovog brata Martina Ćupića koji je stradao kao pripadnik JVUO na Zidanom mostu.
Jer, te dvije ličnosti, ta dva brata, i njihove sudbine- su isprepletene bratskom ljubavlju, saosjećajem, koja je brutalno razdvojena igrama istorije i čudnih tragičnih okolnosti.
I to je tragedija koja traje!
A duhovi će se smiriti kada javnost jasnom simbolikom pokaže da shvata svu tragiku svoje istorije, iz koje treba izvoditi zaključke na osnovama zdravog smisla.
Sve zbog neophodnosti sopstvenog bivstvovanja na časnim osnovama.
Uvijek se naježim kada dokazani neprijatelji Crne Gore, kao što je ovaj Grubačov, daju prijedloge u ime naroda.
Ufati li te gorušica?
Bravo Vijin
Jasan direktan istinit
I kratak ove rede
Bravo Stanislave za ove poslanice
Mada su malcice van konteksta ali svakako vrijedne spomena sa vise aspekata
Ja sam prvi nasio da blatim Mitropolita kad je izbacio katlcki oltar iz jedne “zajednicke” crkvice kod Bara
Ne znajuci kako je sve bivalo
A i spominje se termin pravoslavni i grecanski
Toliko o srbskoj vjeri
Mada je i KNl spominje u svom testamentu
Gospodine Grubač,
Vaše mudrovanje tipa pomirenja nepomirljivog po cijenu istorijske istine i pravde je budalaština i pristanak na svaštočinstvo.
S što je to nepomirljivo što Grubač želi pomiriti?
Što je nepomirljivo, nijeste se dorekli?
Umjesto da renoviraju za djecu park pored Vlade CG koja stoji kao Černobil već decenijama oni podgrijavaju istorijske sukobe. Pa bar da pošteno priznaju ti komiti su bili cgski Srbi,ali ne! Jevreji žive od toga da zavde pa vladaju. Tako Amerika samo ima Ruse kao negativce i u filmovima, tzv Hrvati Srbe,a sada i srbski otpadnici u Cg Srbe kao neprijatelje broj jedan! Tipična ofucana montirana priča parazita koji svoju egzistenciju ne baturaju na poštenom radu i istorijskoj istini no na kriminalu i istorijskim falsifikatima. Protiv komita i zelenaša nemam ništa jer su u svoje vrijeme bili odani svojoj dinastiji i svojoj srbskoj državici, ali protiv ovih falsifikatora imam jer smućuju narod po katoličkom principu. Evo kako su katolici isto radili probleme Savi Petroviću:
186. Moli providura da katolički prelati u Kotoru ne čine mutnju među pukom i da ne čine zapreke pravoslavnim popovima. Ko će držati rimski zakon neka drži, tko li će grčaski neka drži. Ja ih oba počitujem i svete držim i onoga ko ih pravo drži, on je svet i dobar…neka ne sramote vljeru svetu grčasku. 1754. .187. 1755.Poslao je vladiku Vasilija u Crvnicu da se ne biju. 188. Đustinu Boldu. 189. Žali se providuru na katoličke biskupe i popove kojima nisu dosta njihovi hramovi nego hoće i pravoslavne da uzmu koje su bazda bile pravoslavne, a to je svet Gosppođa u Žanjic koja je vazda bila zbora miholjskoga i danas je njihova…Vas nagovaraju da se muti krajina i puk. Moli da ima zapovjedi da stoje s mirom. Imaju dosta crkava..nismo ni mi đavoli no kršćani, i mi se Bogu molimo i klanjamo. Ta je crkvica vazda našeg zakona bila…
Mladenović, Aleksandar (1996). Pisma: (izbor) / vladika Danilo, vladika Sava. Cetinje: Obod.
sram bilo srpske intelektualce koji gledaju političko rasulo u kome se nalazi prosrpska opozicija dok nas nas zatrpavaju temama manje bitnim.Ovo što se dešava Srbima u NDCG i odgovornost političkih partija koje glasaju za njihov položaj mora biti centralna tema ,a ne crnogorske izmišljene istorije.Puštite mrtve,dajte šansu živima .Prestanite da se obračunavate sa sjenkama,suočite se sa svojim narodom.Osvjetlite mu put,žrtvujte se za njega.Sve drugo je na kraju samo prdnjava.