Profesionalnost, Ustav, zakoni ropstvo… na domaći način

Piše: Ranko Rajković

Suština profesionalnosti i društvenog autoriteta nije ni u funkcijama, ni u titulama, ni u izdignutim govornicama sa kojih se oglašavaju registrovani, kredibilni, legalni, legitimni. Suština profesionalnosti je u moralu i slobodumnosti kao pokretačkom motivu. I znanju prevashodno.

Ustav i zakoni predstavljaju samo toplu jazbinu za tumače koji se predstavljaju profesionalcima i dolaze iz svih partija. Ustav Crne Gore po svemu mi liči na Veliki Kuvar. Služi za presovanje novčanica i čuvanje recepata, odnosno ličnog bogastva i unosnih funkcija naših političara. Zbog političara i njihovog partijskog obezbeđenja preskačem Ustav, Zakone, Izbornu komisiju, Poslaničke klubove, Krivične prijave i sve što proishodi iz poslednjeg zasijedanja CG Skupštine.

Ostajem na polju gdje Ustav i zakoni nijesu presudni. Razmšljam o našoj živoj kulturi, umjetnosti, tradiciji, civilizaciji ne obazirući se na to što se navedeni pojmovi i određenja preklapaju. Možda drugima nije, ali meni je svejedno hoću li reći crnogorska ili srpska baština ili samo kultura u Crnoj Gori.

Govorim o kulturi ili civilizaciji, o baštini ili istoriji, o tradiciji ili zaostavštini. Izbjegavam ustaljene tokove rečitosti jer ako bi moja malenkost svojim disonantnim tonom poremetila ustaljene tokove naših rečitosti bio bih napadnut od takozvanih „profesionalaca“. Ako bih, na primjer, na nepretenciozan način predstavio recimo stanje u našem savremenom slikarstvu i savremenoj književnosti znate što bi se dogodilo?

I što mi se već događalo. Odgovorni “profesionalci” i društveni “autoriteti” protestvovali bi kod državnih organa zašto mi je ustupljen prostor. Rekli bi „To je onaj meteorolog. S kojim pravom. Mi se ne miješamo u meteorologiju”. Isto se dešava i drugim ljudima čiji je angažman izvan matične struke vredniji i kompetentniji od onih koji su se u Crnoj Gori registrovali kao slikari, pisci, pjesnici, istoričari, teoretičari prava, države, crkve bilo kojeg nacionalnog predznaka.

To mi se dešava u Crnoj Gori više od 30 godina. Dogodilo mi se i povodom poslednje sjednice Skupštine Crne Gore, odluka Državne izborne komisije, Kvoruma, Reagovanja poslaničkih klubova, Krivičnih prijava. Dogodilo se ustvari svima nama.

Na opštepoznate usklike koji ovih dana odjekuju Crnom Gorom a glase: „Strijeljan Ustav“; „Padamo u ropstvo“, „Oslobodismo se ropstva“ „Porobljeni smo“; „Oslobođeni smo“ odgovorih na društvenoj mreži:

“Spartak se oslobodio ropstva još u antičkom Rimu. Da je u antičkom Rimu tada djelovao neki od vrhovnih crnogorskih političkih autoriteta kojima se zahvaljujemo za „Obnovu države”; Za “Povraćeno dostojanstvo“ ; Za “Proevropski put” znate li što bi rekao?

„Neka institucije sistema rade svoj posao. Spartak se kao i svaki drugi građanin mora povinovati Ustavu i zakonima ove države“.

Automatski bi ga podržali ugledni pravnici, advokati, sudije, teoretičari i razna strukovna udruženja.

Da li su nam poznate ove rečenice i ovakve situacije? Naravno da jesu! Čuli smo ih i vidjeli na stotine puta!

Zašto im ne razumijemo suštinu?

Zato što smo robovi!

Pročitajte još:

„Uljez“ nadmudrio „komite“: Grupa „Da je vječna CG“ pretvorena u „Veseli se srpski rode“