Pred njim se tresla zemlja: Najveći srpski vladar, njegovom krunom se krunisao knjaz Nikola!
1 min read
Car Dušan
Prvi srpski car Dušan Silni upamćen je kao jedan od najvećih vladara srednjovjekovne srpske države, a po svojim uspjesima mogao je da stane rame uz rame sa najmoćnijim kraljevima i carevima Evrope 14. vijeka.
Za vreme njegove vladavine, srednjovekovna Srbija bila je na vrhuncu svoje moći. Granice Dušanovog carstva bile su od Save i Dunava na severu, do Korinta na jugu i od Jadrana na zapadu do Egeja na istoku. Njegovi posmrtni ostaci nalaze se danas u crkvi Svetog Marka u Beogradu.
Kada su u pitanju srpski vladari, ime Stefana Uroša IV Dušana Nemanjića, u narodu poznatog i kao car Dušan Silni, stoji zapisano zlatnim slovima, što zbog činjenice da je Srbija pod njegovim vođstvom proširila svoju teritoriju sve do grčkog mora, što zbog Dušanovog zakonika koji je uz Zakonopravilo Svetog Save, najvažniji zakon srednjovjekovne Srbije.
Kruna Svetog kralja Stefana Dečanskog koja je izrađena početkom 14. vijeka za potrebe krunisanja ovog srpskog vladara, a zatim i za njegovog sina – kralja i potonjeg cara Dušana Silnog, čuva se više od dva vijeka u Crnoj Gori. Ova kruna je poklon Karlovačke mitropolije Svetom Petru Cetinjskom.
To se desilo u Sremskim Karlovcima 1784. godine kada je Sveti Petar Cetinjski hirotonisan od karlovačkog mitropolita Mojsija Putnika. Ova jedina preostala kruna iz dinastije Nemanjića nije slučajno završila na Cetinje, ako se uzme u obzir podatak da su Petrovići bili duhovni naslednici Nemanjića i da su čuvali ideju Svetosavlja i srpske države kroz mračno vrijeme turske okupacije.
Kruna se od tada čuva u riznici Cetinjskog manastira, a poslednji put je upotrijebljena prilikom krunisanja knjaza Nikole za crnogorskog kralja 1910. godine. Tom prilikom, simbolično, se knjaz Nikola krunisao jedinom pouzdano sačuvanom krunom Nemanjića
Pored toga, on je poslednji iz loze Nemanjića koji je imao titulu kralja, prije nego što se na Uskrs 1346. godine proglasio za cara.
Njegova kruna se čuva u Cetinjskom manastiru. Kruna se čuva na Cetinju i utvrđeno je da je vrijeme njene izrade kraj XIII i početak XIV veka. Poslednji put je upotrebljena prilikom krunisanja knjaza Nikole za crnogorskog kralja 1910. godine. Tom prilikom iz simbolike se knjaz Nikola krunisao jedinom pouzdano sačuvanom krunom Nemanjića.
Dušanu su otac, deda, pradeda i sin nosili ime Uroš, ali Dušan nije. On se nikad nije potpisao kao „Stefan Uroš Dušan“, jedino njegov deda je imao dvostruko narodno ime: „Uroš Milutin“; Dušanu su to ime prišili tek 200 godina posle njegove smrti.
Ovo možda jeste sitnica, ali ovakve sitnice govore o tome koliko Srbi zaista čitaju i proučavaju sopstvenu istoriju. Na internet i nezaobilaznu Vikipediju se prokrade neka besmislica, i onda je svi papagajski beskonačno ponavljaju i umnožavaju.
Stefan Uros Dusan Silni Nemanjic, najveci Srbski vladar. Slava mu.
Otrovan…oceubica nepokajani iako mu otac Svetitelj potvrđen od neba i naroda mnogih … vodio ženu u Hilendar …doveo do anateme i prokletstvo međusobnog među pomenimo crkvama koje tek Lazar knez mučenik uspeo da skine i pomiri crkve …i ta kruna jel sreće donela Nikoli unuku koji i ne krunisan Srbiji Crnoj Gori Srbima….