Postradalim Hrišćanima u manastiru Svetog Porfirija u Gazi
Ruševine Crkve sv. Porfirija u Gazi (Foto: Volstrit žurnal/Ali Džadala/Anadolija/Geti)
Piše: Čtec Blažo LJ. Danilović
Postradalim Hrišćanima u manastiru Svetog Porfirija u GaziU drevnome Hramu Svetog Porfirija
Postradalim Hrišćanima u manastiru Svetog Porfirija u GaziU drevnome Hramu Svetog Porfirija
Granate zlobnika slomiše kandila
Đe se nejač koja u Hrista vjeruje
Bijaše od ratne strahote sakrila
Šta zlikovac misli i čemu se nada
Kad nevine ljude s neba ognjem bije
Da će Hram srušiti Hrišćansku svetinju
Niko od tih Mučenika nadao se nije
Sklonili se bjehu Hristu u naručje
Da izvida njima postradalim rane
I po ko zna koji put u vjeku
Krv će njina sveta na zemlju da pane
Stradanje će njino upamtiti nebo
Kao one što su za Gospoda pali
A rodbina ove Svete Stradalnike
U srcima svojim vječno će da žali
Mitropolit tužno služi opijelo
Gledajuć na nebo što im duše prima
A oni nevini i ni zbog čega krivi
Nađoše pokoja u Božjim njedrima
Tako nebo primi iz Jerusalima
Najsjajnije dare za Gospoda pale
U Carstvu vječnome i neprolaznome
Mučeničke duše njine carovale.
