Pokret za Pljevlja: „Odbrana“ Crne Gore

„ Domovina se brani ljepotom, i čašću i znanjem…“ pjevao je veliki Ljubivoje Ršumović. U vrijeme Marka Miljanova Crna Gora se branila čojstvom i junaštvom. Današnji Montenegro se brani korupcijom i organizovanim kriminalom. I manjinskom vladom.

Ima li objašnjenja za sva ova čudesa koja se dešavaju u tužilačkom, pravosudnom, policijskom i političkom sistemu Crne Gore? Ima. Davno je Valtazar Bogišić konstatovao „što se grbo rodi, vrijeme ne ispravi“.

Drugi aksiom je da svaka vlast kvari ljude, a apsolutna vlast kvari apsolutno. Zato pođimo redom.

Još u martu 1997. godine na čuvenoj sjednici GO DPS-a, pokojni Momir Bulatović je postavio vododjelnicu: Jugoslavija( zajednička država Crne Gore i Srbije) bez alternative i borba protiv organizovanog kriminala. Tada je samo 7 članova GO podržalo Mila Đukanovića i njegovu borbu protiv zajedničke države isuživot sa organizovanim kriminalom. Među njima je, što je znakovito, bio i ministar policije Filip Vujanović, koji bi po prirodi posla morao da zna sve o „malignom“ uticaju organizovanog kriminala na svaku državu. A onda je scenu stupilo njegovo ministarstvo i bezbjedonosni sistem, pa je onaj kvasac od 7 članova GO do kraja godine rastao geometrijskom progresijom i bukvalno zajahao Crnu Goru.

Mogu li se zaboraviti „crne trojke“, „prelamanje mozgova“ , prijetnje i ucjene, tolika nerazjašnjenja ubistva: od Duška Jovanovića preko Pavla Bulatovića do Moma Vučetića i još nekoliko desetina nerazjašnjenih zločina, iza kojih je stajao „državni razlog“.

Tako je zaokružena apsolutna vlast u punom „sjaju“, a sve pod firmom odbrane Crne Gore. Jugoslavija je razbijena, a organizovani kriminal nije imao alternativu. Tako je upravljanje tužilaštvom i pravosuđem Crne Gore od strane Vesne Medenice bilo odbrana Crne Gore. Tako su policijski „oficiri za vezu“ sa kavačkim i škaljarskim klanom bili odrana Crne Gore. Tako je Katnićevo izmišljanje državnog udara i proglašavanje Zorana Lazovića za najboljeg policajca na Balkanu bilo odbrana Crne Gore. Tako je Lazovićevo izigravanje „starog svata“ na svadbi čuvenog narko dilera bilo odbrana Crne Gore. Čak je i dozvola Belivuku i Miljkoviću da uđu u Crnu Goru bila u funkciji odbrane Crne Gore.

Dođu takva vremena u kojima: pjesnik Matija Bećković, profesor Dejan Mirović i estradni umjetnik Vlado Georgijev, postanu opasnost za Crnu Goru. Kamenovanje nikšićkog autobusa na Cetinju, sa djecom koja su pjevala „Veseli se srpski rode“ samo je zakonomjerni epilog odbrane Crne Gore, u kojoj su poželjne Tompsonove pjesme, a prokaženo sve što je srpsko. Zakon o slobodi vjeroispovjesti i najavljena otmica hramova Srpske pravoslavne crkve, kao i prizivanje „traktorijada“ bila je kap koja je prelila čašu. Litijski ustanak pravoslavnog naroda u CG rezultirao je pobjedom na avgustovskim izborima 2020.godine. Formirana je ekspertska vlada, a glavni zapadno – balkanski patrijarh povjerio je Dritanu Abazoviću kontrolu bezbjedonosnog sistema odnosno čuvanje Crne Gore.

Nije vlada Zdravka Krivokapića pala zbog nesaradnje sa parlamentarnom većinom, nego onoga trenutka kad je njegovom odlučnošću, omogućeno ustoličenje mitropolita Joanikija na Cetinju. Kad je njegov brat Milutin Mićović izjavio da taj čin ulazi u primjere čojstva i junaštva moderne Crne Gore, zazvonila su zvona na uzbunu. Tada jer pala odluka o rušenju vlade Zdravka Krivokapića i najavljen dolazak novog mesije g.Abazovića.

Umjesto ekspertske dobili smo analfabetsku vladu, skupljenu po onoj narodnoj „ s koca i konopca“. Još kada je za vršioca dužnosti direktora ANB imenovan Savo Kentera postalo jasno da Crna Gora više nije ni slovo D od države.

Doduše ministri SNP-a su glasali protiv, i tako spasili dušu, a o Crnoj Gori neka brine Evropol.

Gospode sačuvaj i sakloni.