Pljevaljski odbor za odbranu svetinja – predsjedniku opštine Pljevlja: Goluboviću, mani se partijske alavosti i vrati oteto Manastiru

Pljevaljski odbor za odbranu svetinja blagodari Pljevljaku Zoranu Đondoviću iz Beča na izraženoj spremnosti da kupi od Opštine vodenicu Manastira Svete Trojice i vrati je Manastiru.

Gest čovjeka koji je poznat po dobročinstvu prema svojoj Crkvi i svome narodu ganuo je srca svih pravoslavih Pljevljaka nakon što su u medijima pročitali ovu divnu vijest, saopštili su oni.

Nažalost, kako su kazali, sa druge strane stiglo je saopštenje predsjednika Opštine Igora Golubovića u kome uporno i bezočno istrajava da proda vodenicu otetu od Manastira Svete Trojice.

„U ovim teškim vremenima, kada je država kidisala na imovinu Srpske pravoslavne crkve, u istom danu nam stižu dvije vijesti – dva primjera ljudskog činjenja. Prvi je primjer čojstva, dobrote i humanosti koji svojim likom i djelom svjedoči Zoran Đondović. Drugi primjer je primjer beščašća, licemjerja, partijske alavosti i lakomosti, oličen u odlazećem predsjedniku Opštine Pljevlja – Igoru Goluboviću. Dva čovjeka sa istog kraja, ali dvije nespojive različitosti. Zoran Đondović oteto želida vrati svome Manastiru, dok Igor Golubović otima od Manastira, želeći da prodajom manastirske vodenice pribavi finansijsku korist za svoju partiju„, istakli su oni i istakli da nemaju namjeru da ulaze u političke rasprave.

„Nemamo namjeru da ulazimo u političke rasprave i nadgornjavanja sa Igorom Golubovićem, niti da tumačimo njegove licemjerne izjave, već radi javnosti da ukažemo na sledeće činjenice“:

1. Manastir Svete Trojice je nakon Drugog svjetskog rata uspio da sačuva svoje dvije vodenice, tj. jednu vodenicu i jedan mlin. Vodenica se nalazila na samom izvoru Bezdan, a manastirski mlin preko puta današnjeg Motela „Vodice“.

2. Istina je da postoji kupoprodajni ugovor sačinjen između Manastira Svete Trojice, koji zastupa sveštenik Novica Janjić, i ŠIK-a „Velimir Jakić“, koga zastupa direktor Velimir Vuković, o prodaji manastirske vodenice na Bezdanu.

3. Manastir Svete Trojice nikada nije prodao svoj mlin na Breznici koji je očuvan do dana današnjeg, niti ikada dobio bilo kakvu nadoknadu za isti. Istina, postoji brojna dokumentacija, koju čuva svetotrojički arhiv, o nastojanju Opštine da otme mlin manastiru. U Svetoj Trojici se čak čuvaju i dokumenti o procjeni manastirskog mlina od strane opštinske komisije. Mlin je sedamdesetih godina procijenjen na 360 000 dinara, pa je samim tim apsurdna tvrdnja Igora Golubovića i njegove odavno odnarođene partije da je sporni kameni mlin prodat po znatno nižoj cijeni od stvarne.

4. Svetotrojički arhiv čuva i dva ključna dokumenta o izričitoj zabrani prodaje i otuđenja manastirskog mlina (današnje kamene manastirske vodenice). Prvi dokument potpisuje tadašnji dabrobosanski mitropolit Nektarije (Krulj), a drugi mitroplit dabrobosanski Vladislav (Mitrović). Podsjećanja radi, pljevaljski kraj je sve do 1992. godine pripadao Dabrobosanskoj mitropoliji sa sjedištem u Sarajevu. Samim tim, duhovna vlast nad ovim krajevima pripadala je dabrobosanskim mitropolitima, sve do 1992. godine, kada je obnovljena drevna Mileševska eparhija.

5. Iz dva pisma, pisana rukom nastojateljice Manastira Svete Trojice – monahinje Tavite (Đurić) – vidi se da je ona u dva navrata tražila zaštitu manastirskog mlina koji manastiru žele oteti opštinske vlasti. Prvi put zaštitu traži od predsjednika Crne Gore Blaža Jovanovića, a drugi put čak i od od predsjednika SFRJ Josipa Broza Tita. U oba slučaja nastojateljica Tavita dobija zaštitu i uspijeva da sačuva manastirskih mlin od opštinskih dahija.

6. Osamdesetih godina prošlog vijeka igumanija Marina (Zekanović) iznajmljuje manastirski mlin ŠIK-u „Velimir Jakić“, uz obavezu da ovo preduzeće za Motel „Vodice“otkupljuje sir proizveden na manastirskoj ekonomiji, što oni i čine. Nekoliko godina kasnije igumanija Marina raskida ugovor sa ŠIK-om jer je mlin bio izložen propadanju i nebrizi od ovog preduzeća. Dakle, da je sporni mlin bio prodat 1973. godine, igumanija Marina ga ne bi kasnije mogla izdavati pod zakup preduzeću koje ga je navodno ranije kupilo.

7. Istina je da su Rudnik uglja, Vlada Crne Gore i Opština Pljevlja kasnije na samo njima znani način gazdovala kamenim manastirskim mlinom. Međutim, došlo je vrijeme da na sudu dokažu kojim putem su stekli sporni mlin.

Nije Manastiru Svete Trojice toliko stalo do kamenog mlina koliko mu je stalo do istine i zaustavljanja otimanja manastirske imovine, naglasili su oni. I sam preosvećeni vladika mileševski Atanasije je u pismu predsjedniku Opštine istakao da će Manastir narodu pokloniti vodenicu, ako je ona narodu potrebna, jer Manastir nikada nije otimao od svoga naroda, već je uvijek, kroz burne vjekove naše istorije, pomagao svome narodu.

Kako su istakli iz pljevaljskog odbora za obnovu svetinja, vrijedi napomenuti da je sporni mlin na Breznici stariji čak i od Manastira Svete Trojice, jer su prvi trojički ktitori prvo sagradili ovaj mlin i još neke pomoćne objekte kako bi stvorili uslove za početak izgradnje Manastira. Cijeli današnji grad Pljevlja, zajedno sa Husein-pašinom džamijom, nalazi se na imanju Manastira Svete Trojice, o čemu postoje validni dokumenti. Znali su to dobro Turci i naši domaći muslimani, pa nikada nisu ni pokušali da pljačkaju, pale i ruše Svetu Trojicu, što nije bio slučaj sa obližnjim manastirima Dovoljom, Mileševom, Aranđelovom, Dobrilovinom, Bliškovom, Sokocem… Dakle, kamena manastirska vodenica na Vodicama (Pravilnije je reći manastirski mlin!), osim što je oteta od Manastira Svete Trojice, predstavlja objekat od izuzetnog kulturnog i istorijskog značaja. Prodati objekat star više od pet vjekova predstavlja ludost nezabilježenu u istoriji civilizovanih naroda.

Pozivamo odlazećeg predsjednika Igora Golubovića da se okane mlaćenja prazne slame i miješanja baba i žaba i da, ugledajući se na lijepe primjre svojih srpskih predaka iz Ograda, vrati oteto manastiru, jer će jedino tako dobiti priliku da ga istorija pamti kao pljevaljskog predsjednika koji je za kratko vrijeme svoje vlasti uspio da vrati manastiru oteti manastirski mlin, poručili su oni.