Pčele i politička Crna Gora

Piše: Batrić Babović 

Nedavno je britanski list Gardijan proglasio pčele najvažnijim bićima na planeti. Prebrojavanjem operacija koje one obavljaju postavljen je impozantan broj njihovog opšteg značaja. Sistematičnost i funkcionalnost ne izostaju ni u jednom segmentu njihovog rada. One oprašuju 250 000 vrsta biljaka. Kapitalna procjena je da ima oko 20 000 vrsta pčela. Prosta matematika može glasiti da otpada 13 vrsta biljaka na jednu vrstu pčele. Bez pčela ne bi bilo meda, cvijeća i više od 70 % svih vrsta hrane uključujući kafu i čokoladu. Niži sisari i ptice zavisnici su od aktivnosti pčela. Pčele oprašuju bilje i bobice koji su hrana pticama i malim sisarima. Mesojedi zavise od manjih sisara i ptica, a pčela je jedinstveni regulator i integracioni faktor kohezije unutar svih nivoa ekosistema. U političkom žargonu, moglo bi se napisati da je pčela predsjednik ekosistemskog parlamenta. Kad je crnogorska politika u pitanju to može da bude slično, ali je ipak sve malo drugačije.

Kad se izlazi na izbore mjeri se broj izašlih birača u odnosu na broj ukupno upisanih birača. Isključuju se mogućnosti lažnih i neadekvatnih spiskova, mrtvih koji “ zadesno glasaju “ na više biračkih mjesta i sličnih akrobacija mnogo puta viđenih u poslednje tri decenije. Političke pčele su birači, a antipodi pčela su njihovi izabranici sa koalicionih i partijskih listi. Med koji se preliva preko prstiju ližu izabrani narodni predstavnici, onda kad se naprave postizborni savezi i formira izvršna vlast. Sve se to dešava u Skupštini. Tu pčele nisu kao one sa stranica britanskog dnevnika. Rade po lokalizovanom modelu globalne priče o kraljici polinacije i saća. Zbog toga što su principi korišćenja resursa datih politikama i političarima kao izborno povjerenje od „pčela birača“ najčešće iznevjereni, nastaje protivgardijanska politička priča. Zato danas nakon tri godine od “ oslobođenja “ Crna Gora nema Zakon o Vladi, Zakon o Skupštini, nema stabilnu sudsku i tužilačku vlast, ima izolovanog Eliot Nesa koji funkcioniše na temeljima lične hrabrosti i volje da se zverinjak transformiše u mravinjak i Kolumbija u zavjetnu Crnu Goru svih koji su njene sluge.

Ali vlašću zlih slugu medolizaca i vlasnika Crne Gore koji šeta divne unučiće, birači kao sinonimi pčela radilica nestaju u rukavcima crnogorskog Bermudskog trougla – komunizama, teške sudbe i neizostavne mračne Udbe.

Dativ je bio i ostao padež koji određuje hrabrost i istrajnost na poljima duhovne borbe. Sigurno je da Evrope sad 2 neće biti, da ćemo ostati posvećeni evroatlanskim tokovima i transatlanskim naponima ( hrišćanska Evropa ne ulazi u ove opisne kategorije a koju baštine svi zdravorazumski ljudi), da ćemo biti raspeti na žutoplave i plavo-crveno bijele podjele, da ćemo lamentirati nad sudbinama Srednjeg Istoka čiju geografsku lokaciju ne zna više od 70 % punoljetnih građana Crne Gore, da ćemo biti dublji taoci globalnih centara moći i makroizovanog MMF- a od čijih mrvica bitišemo, a koeficijenti inteligencije i bodovanja funkcionalne pismenosti biće procjenjivani u laboratorijama koje nas fiktivno žele u EU. Na kraju, nije slučajno Albert Ajnštajn rekao da kad bi nestale pčele ne bi bilo ljudske vrste za četiri godine. U Crnoj Gori bi valjalo da utihnu političke pčele radilice. Kad birači utihnu nestaće i grabljivih vukova u kožusima nevinih jaganjaca. A možda nam je Hanibal Lektor jedini lik koji razagoni nadanja u utopiju. Ko je on u današnjoj Crnoj Gori saznaćemo kad bude prekasno!