„Opozicija“: Egzaltiranost i okrvavljena glava u škrinji

Nedavni poraz opozicije na lokalnim izborima, u svih jedanaest opština Crne Gore, nije očekivan, ali ima svoju zakonomjernost!

Naime, opozicija još jednom nije uspjela da se izbori protiv očekivane brutalne demonstracije sile režima, naravno- kroz sasvim predvidljivu atmosferu straha. Opet nije našla rješenje za tu silu, a kako će je naći kada se neumorno zanima međusobnim sukobljavanjima?!

Zbog tog međusobnog sukobljavanja stvara se konfuzija, razočaranje, apatija građana, zbog čega opozicija i ne može izlaznost glasača dići na neophodni nivo!

Ujedno, problem svih izbora u Crnoj Gori su i nesređeni glasački spiskovi, koji egzistiraju na nivou kriminalne kategorije.

Recimo, kroz javnost stalno prolazi informacija da “u Crnoj Gori pravo glasa ima 534.135 građana, iako punoljetnih stanovnika ima oko 480.000”! Uz dodatak da se “od dolaska DPS-a na vlast, broj stanovnika povećao samo za 11.289, a broj glasača za čak 129.202 osoba”?!

Kako i za to opozicija nema rješenje, to se odmah nameće pitanje – a šta uopšte opozicija može riješiti, kada nije u stanju da stvori preduslove za jedan normalni izborni ciklus?

I čemu sva ta igra sjenki, udobna pozicija marioneta, sva ta – učmalost uz očiglednu- idejnu rasutost i hronično lelujanje u bezenergiji!?

Eci peci pec, protrčao zec

Po ideji, poslije ovog tragičnog poraza – kompletna opozicija je morala izaći pred javnost i izviniti se građanima, kako onima koji su glasali, tako i onima koji nisu to uradili!

Dakle, pred građane su morali izaći – prije svih Demokrate i URA, zatim DF u punom sastavu, potom svi ostali, te kleknuti pred njima i reći: “Oprostite, oprostite nam, molimo vas, što vas još jednom ugrobisno, sa svim vašim nadama, snovima, željama u očekivanjima boljega sjutra, koje neće doći!”

A građani bi im odgovorili: “Divno je to što ipak imate obraza, prihvatamo vaše izvinjenje, ali takvi kakvi ste- nikome niste potrebni, čak ni sebi!”

Umjesto toga, reakcija koju smo vidjeli od opozicionih partija, poslije teškog poraza koji im se desio, nije shvatljiva zdravom umu.

Pokazalo se da oni, ne samo da ne znaju elementarna pravila kriznog PR- a, šta raditi u teškim situacijama, već nemaju niti osjećaj za realnost.

Recimo, egzaltirani predstavnik DF- a se pojavio pred novinarima i, krajnje neobično – osuo paljbu po nekakvom pojedincu iz Bara, izvjesnom Cakanu, Radomiru Novakoviću, koji je sa osvojenih pet odborničkih mjesta postao “najjači opozicioni subjekt Bara”, pobacaši time sve profesionalne opozicione partije glavačke u more!

To se dešavalo i ranije, recimo 2014. godine kada je na lokalnim izborima u Novom opoziciju omlatio nekakav Krušo, izvjesni Dušan Radović, koji je tada osvojio 26 odsto opozicionih glasova i devet odborničkih mandata.

Na ovim izborima su se, u tom stilu, u Kolašinu pojavili neki Šule i Mikan, te uzeli 10 odsto opozicionih glasova, kao od šale.

Bizarna projava političke “sreće”

Ovi primjeri pokazuju da opozicioni političari u Crnoj Gori imaju sistemsku grešku, krupan defekt neosjećaja realnosti, čim im svako malo opozicione glasove pokupe pojedinci, iznikli iz niokuda.

Jer, poslije šampionskog iskakanja Kruša i Šuleta, Mikana i Cakana, opoziciji i dalje nije jasno da je nisko pala, te da im u jadnu budućnost opet može uskočiti neki, recimo- Njonjo, Puco, Cvile i Krezo, te ih ojaditi na lokalnim izborima.

Na stranu sva ova čuda, ipak je prva reakcija sada “najjače opozicione grupacije”, koalicije Demokrate- GP URA, poslije teškog poraza opozicije, bilo nešto najbizarnije što se odigralo pred očima ožalošćenih i začuđenih građana.

Naime, kada su Aleksa i Dritan poslije debakla opozicije izjavili: “Zadovoljni smo rezultatom”, prva misao je bila: “ U kojem kosmosu ove dvije ‘liderske persone’ žive”?

Jer, nema normalnog čovjeka opoziciono orjentisanog koji može biti zadovoljan onim što se desilo u jedanaest opština na lokalnim izborima. Nema čak običnog glasača njihove koalicije, koji je zadovoljan rezultatima izbora.

Građani su glasali tu koaliciju da bi opozicija u cjelosti, sveukupnim rezultatom – dotukla režim, a ne da bi se izvršila nova, već beskonačna, preraspodjela opozicionih glasova po neodgovorim partijama opozicije.

A oni, “novi lideri opozicije”, Aleksa i Dritan, koji ne vide dalje od svog nosa su, eto, zadovoljni!?!?

I onda se, poslije ovakve luđačke izjave, čude – što ih “neki tamo napadaju”!?! Vjerovatno ne razumiju da u situaciji opšte katastrofe treba treba biti čovjek, a ne gmizavac!

Okrvavljena glava u političoj ladici istorije

U takvim prostorima, očigledne političke neodgovornosti i sužene društvene svijesti, nameće se misao da su Aleksa i Dritan u toku poslednjih izbora namah ukapirali da sa okrvavljenim glavama svojih sledbenika mogu postići bolji izborni rezulat svoje organizacije!?

Naime, Bečić je projektovanim sukobom na Koniku, gdje je kojotima sistema bacio svoje ovčice, uz neizbježnu pojavu Abazovića, odlično podigrao Đukanoviću u stvaranju atmosfere straha, i posledičnog smanjenja izlaznosti glasača.

Da se to nije desilo na Koniku, svakako bi se to dogodilo na nekom drugom mjestu.

Aleksi i Dritanu je bila potrebna sakralna žrtva, da bi se formirao revolt javnosti samo s jednim ciljem – da bi se opozicioni glasovi prelili na njihovo političko brojilo.

Na kraju je ispalo da je šef režima zadovoljan, Bečić i Dritan prezadovoljni, što ne kriju, sve uz neobičnu političku logiku: “Ono, jeste da je glava krvava, ali namaknusmo koji procenat”.

I dok je borbeniji dio naroda tražio od Bečića proteste zbog okrvavljene glave, on je odlučio da tu glavu sakrije u ladicu i odloži u arhivu, te javnosti saopšti- nikakvi nam protesti nisu potrebni!

Ispalo je da vlasnik okrvavljene glave u velikoj mjeri nije ni vlasnik svog mozga. Jer, ko svoju glavu daje “liderima” ovakvog poimanja političkog morala – za namicanje par procenata glasačkog tijela, neka se pogleda u ogledalo, i razmisli u kakve kučine se upleo!

“Sve će to prekriti ruzmarin, snjegovi i šaš”!

Što se tiče izbornih rezultata Demokrata, sa ili bez koalicije sa Žeksonovim i Miškovim uštipkom, koji se sada zove URA, a koji građani slabo jedu bez prisustva crvenih kravata, oni su svakako bili neobični zbog velikog raspona uspjeha- neuspjeha od opštine do opštine.

Naime, Demokrate su se radovale jer su u Podgorici osvojile 25. 7 % , Pljevljima 19.9%, i Danilovgradu 18.6% glasova. Radovali su se i tamo gdje su prilično jadno prošli, recimo u Šavniku, osvojivši 12. 7% i Baru 11.5% glasova.

Totalni debakl im se se desio u vjerski mješovitim sredinama, kao što su Bijelo Polje, gdje su osvojili 8.5% glasova, Plavu 3.2%, Rožaju 1.2% ( u kojem je URA dobila očajnih 0.4%), glasova.

Ipalo je da, što se više trude Aleksa i Dritan, nove liderske perjanice Miška Perovića i Žeksona Ivanovića, da vladajućoj koaliciji kroz koncept građanštine preuzmu bošnjačko – albanske glasove, to su im osvajački rezultati sve ništavniji.

I to će ostati konstanta, jer su svojim ponašanjem, poslije poraza opozicije, svima pokazali visoki stepen neadekvatnosti i neodgovornosti, prije svega zgroženim glasačima opozicije, sijekući tako bilo kakvu političku perspektivnost kod onih koji ih nisu glasali.

U svoj toj postizbornoj opozicionoj skalameriji ponašanja opozicije, nije ni čudo da se sa svojim smjehotresnim osvrtom pojavio DPS, koji je kritikovao opoziciju da bi „morala više voditi računa o interesima opozicionih birača!“?

To je prvi savjet režima, pošto je vratio puške u soške! Savjet je bio toliko divan, da se skršena opozicija na njega upšte nije osvrnula.

A i zašto bi, kada se nada da: “Sve će to , o mila moja, prekriti ruzmarin, snjegovi i šaš”!