Nije sve iz glave: Žudnja za šećerom povezana je sa bakterijama u crevima

Skloni smo da o žudnji razmišljamo kao o psihološkom fenomenu izazvanom navikama, željama i emocionalnim promenama, ali nova istraživanja pokazuju da širok spektar psiholoških stanja generiše zajednica bakterija koje napreduju u našim crevima.

Žudnju za šećerom delimično pokreću određeni crevni mikrobi koji oslobađaju supstancu koja deluje slično leku Ozempik i sličnim lekovima, koji snižavaju nivo šećera u krvi kod ljudi sa dijabetesom, otkriva nova studija, a piše Sajkolodži tudej. Ovi mikrobi oslobađaju supstance koje deluju kao hormoni ili neurotransmiteri i utiču na mentalnu funkciju.

Kako je teklo istraživanje

U novoj studiji, istraživači u Kini analizirali su krv 60 pacijenata s dijabetesom tipa 2 i uporedili je s krvlju osoba sa normalnim nivoom šećera u krvi, otkrivši značajan trag. Protein nazvan FFAR4  bio je prisutan u mnogo nižim nivoima u uzorcima pacijenata s dijabetesom. Isti nalaz potvrđen je i kod miševa sa dijabetesom.

Ovaj protein je poznat po tome što aktivira hormon GLP-1, moćan regulator nivoa šećera u krvi i apetita. Novi lekovi za dijabetes deluju na ovaj hormon kako bi snizio šećer u krvi i povećao osećaj sitosti nakon jela.

Bakterija u crevima i žudnja za šećerom

S obzirom na sve češća pojašnjavanje uticaja crevne mikroflore na funkciju mozga, istraživači su posumnjali da bi bakterije u crevima mogle biti drugačije kod miševa s većom željom za šećerom.

Kada su analizirali mikrofloru u crevima miševa koji nemaju protein FFAR4 , jedna vrsta bakterije se izdvojila kao mnogo manje zastupljena – Bacteroides vulgatus. Isto su otkrili i kada su analizirali uzorke stolice 45 pacijenata s dijabetesom u poređenju s kontrolnom grupom. Pomenuta bakterija u crevima igra važnu ulogu u kontroli želje za šećerom, otkrivaju istraživači. Ova bakterija u crevima pokreće lančanu reakciju molekula koji napuštaju creva i deluju na neurone u mozgu koji potiskuju želju za šećerom.

I psiha i bakterije utiču na potrebu za slatkim

Dakle, nemoguće je u potpunosti okriviti slabu samokontrolu za preteranu konzumaciju šećera. Psiha nije jedini razlog za neodoljivu želju za slatkim, koja ljude dovodi u rizik od visokog šećera u krvi, gojaznosti i dijabetesa; biologija, odnosno zajednica bakterija u crevima, takođe igra važnu ulogu pritiskajući na hormonske “dugmiće” koji pokreću želju za šećerom u mozgu.

RT Balkan