NATO “fakt”, neutralnost ili ruska baza u Crnoj Gori?

U naporima koje SAD preuzimaju da Crnu Goru uvedu u NATO- pakt,  američki senator Kristofer Marfi je krajem januara ove godine dao sledeću izjavu za javnost:”Rusija nudi Crnoj Gori više milijardi dolara za ulaganje u novu vojnu bazu na obali, ali se to uporno odbija zato što Crna Gora želi da postane dio NATO-a i Evropske unije. Za državu koja se nalazi u izuzetno stresnoj finansijskoj situaciji, veoma je teško reći ‘ne’ takvom predlogu, a Crna Gora uporno govori ‘ne’!”

Znate, imam osjećaj da je senator ovom izjavom predstavio Crnu Goru kao nekog balkanskog ludaka, koji ne vodi računa o interesima građana i državnim finansijskim interesima. 

Dakako, uopšte ne treba sumnjati u informaciju američkog senatora da je Rusija nudila vlastima Crne Gore milijarde dolara za pomorsku vojnu bazu, međutim, reći da je ta opcija odbijena “jer Crna Gora želi u NATO”- je u domenu obmane i netačnosti.

Naprotiv, građani Crne Gore su, prema svim pokazateljima, većinski protiv ulaska Crne Gore u NATO, a opcija neutralnosti je ta koja za sada dominira među stanovništvom države.

NATO kao agresor i faktor nestabilnosti

Ja se priklanjam stavu onih građana koji smatraju da Crna Gora mora biti izvan vojnih blokova kroz vojnu neutralnost. Međutim, ako je ta vojna neutralnost nemoguća, uvijek ću biti za opciju ruske vojne baze u Crnoj Gori – nego za opciju priključenja NATO paktu.

Razloga je nekoliko. Prvi razlog je taj što je Zapad pokazao drsku i istorijski neshvatljivu odlučnost u bombardovanju Crne Gore i Srbije, ne samo prije desetak godina, nego i na kraju Drugog svjetskog rata. Samim tim, težiti ulasku u NATO znači- ne poštovati sebe, a to se istorijski kažnjava.

Ako se uzme u obzir da je NATO alijansa u cijelom svijetu prepoznata kao manijakalni agresor na mnoge države, s osnovnim ciljem pljačke prirodnih resursa tih država, to jedini izvod može biti da imamo posla sa planetarnim zlom na komercijalnoj osnovi.

Iz izjave američkog senatora Kristofera Marfija se vidi da SAD nemaju namjeru da, poput Rusije, ponude Crnoj Gori milijarde dolara za ulazak u NATO. Umjesto toga, prilično nespretni promoteri NATO pakta u Crnoj Gori naivno ubjeđuju javnost da će ulaskom u alijansu Crna Gora doživjeti ekonomski procvat, pominjući u tom smislu Češku i Slovačku.

Za razliku od njih, ja ću spomenuti Grčku, Italiju, Španiju, Portugaliju, Francusku, kao države koje su davnašnje članice NATO pakta i nalaze se u ekonomskom strmoglavu i neizbježnom kolapsu zbog ogromne zaduženosti koju su im namjestile upravo SAD, preko grabljivica Vol Strita i domaćih korumpiranih političkih elita. 

Linija ognja Rusija i Zapada ne postoji – postoje tačke udara

U želji da podstakne Balkan ka NATO-integracijama, američki državni sekretar Džon Keri je nedavno izjavio da se u narastajućem konfliktu Rusije i Zapada, koji može prerasti u vatreni okršaj, „Srbija i Crna Gora nalaze na liniji ognja“ te pretpostavljene konfrontacije. Naravno da to nije tačno. Tačno je da ne postoji linija ognja, već njegove tačke koje mogu izgoreti.

Svima je poznato da će, u eventualnoj vojnoj eskalaciji, mete ruskih oružanih snaga biti baze NATO- pakta u Evropi, ali i države koje su agresivne u politici podrške SAD protiv  Rusije, a to su Poljska i Engleska. Kakva je situacija u vezi Engleske, u slučaju eventualnog rata NATO- pakta i Rusije, najbolje svjedoči izjava jednog engleskog oficira. Naime, nedavno je bivši komandant ratnog vazduhoplovstva Velike Britanije ser Majkl Džejms Grajdon, ustvrdio da se Velika Britanija ne bi mogla nikako oduprijeti eventualnim napadima Rusije, iz prostog razloga- jer je odbrana Velike Britanije slaba.

“Jednostavno smo u milosti Rusije“, rekao je Grajdon, i dodao- ”Ukoliko Vladimir Putin želi da zaista napadne Veliku Britaniju, neće poslati samo dva bombardera, već mnogo više i sasvim sigurno bi uništio naš sistem odbrane“. Elem, ako se Velika Britanija, sa SAD i NATO- paktom iza leđa, na može zaštititi od eventualnog ruskog udara, kako onda ti isti likovi mogu pričati o tome da će NATO donijeti Crnoj Gori i Srbiji neku vojnu bezbjednost? Dakako, posebno je pitanje – da li dolarom hipnotisani promoteri NATO pakta u Crnoj Gori u svom srljanju ponekad ponešto pročitaju iz otvorenih izvora informacija? Ili oni uopšte ništa ne čitaju, što je vjerovatno?!

Koliki krvavi trag su SAD ostavile na Balkanu svedoče i poslednji ratovi devedesetih godina prošlog vijeka, koji su bili čista režija SAD, sve sa providnom pričom o “balkanskim nacionalistima”. O tome svjedoči i lord Oven, specijalni izaslanik Evropske unije u Bosni i Hercegovini, koji je u svojim memoarima napisao sledeće:„Veoma poštujem SAD. Ipak, ne odobravam diplomatiju ove države, koja je od 1992. do 1995. bespotrebno izazvala rat u Bosni i Hercegovini“. Ko je organizovao i vodio rat u bivšoj Jugoslaviji, i izvlačio profit iz sveopšteg stradanja, dovoljno svjedoči ova izjava Ovena.

Koliko milijardi dolara su spremne dati SAD?

Da zaključim, umjesto propagande o ulasku u NATO, na koju se sprema sadašnja vlast, i davanja Judinih sreberenjaka NATO promoterima u Crnoj Gori, bilo bi neophodna da se SAD napokon uozbilje i naprave neku ozbiljnu ponudu Balkanu za nepotrebno učešće u krvavoj kaši koju Vašington muti u Evropi. Tačnije, da otvoreno kažu- koliko milijardi dolara su spremni da daju Crnoj Gori za ulazak u NATO pakt?

Poslije toga, na narodu je da sam odluči da li su te pare dovoljne i potrebne, uračunavajući rizik uništenja. Odnosno, pretpostavljajući da bi u nekom projektovanom ratu Zapada sa Rusijom Crna Gora mogla proći kao Engleska, u crticama kataklizme koju predviđa ser Majkl Džejms Grajdon.

Po mojoj procjeni, najbolja varijanta za Crnu Goru je ipak neutralnost, s mogućnošću da se s Zapadom napravi ugovor o iznajmljivanju na 50 godina određenih pećina u Crnoj Gori, koje bi mogle dobro poslužiti da se u slučaju rata Zapada i Rusije može sakriti kompletni politički i vojni establišment Zapada.  

Igor Mandić – treba parirati idiotskom fašizmu Amerike

Umjesto banalnih priča o potrebi ulaska u NATO, vjerovatno bi bolje bilo da zainteresovana javnost Crne Gore napravi konferenciju o uzrocima sadašnjeg predratnog stanja u Evropi. Recimo, bivši analitičar NATO-a Martin Pakard izjavio je da kriza u Ukrajina tinja već 30 godina, „od kada su Sjedinjene Američke Države namjerno sabotirale odnos Evrope i Rusije“. Objasnio je to sledećim riječima:“Spajanje Rusije i Evrope bilo bi od ogromne koristi za Evropu, ali ceo proces namerno su sabotirale američke obaveštajne službe, koje su radile po hipotezi da bi unija Rusije i Evrope predstavljala veliku prijetnju po američke dugoročne ekonomske interese!“

Gledajući na ratnu krizu iz tog ugla, nezostavno se nameće zaključak da se glavni režiser današnje konfrontacije Evrope i Rusije nalazi u Vašingtonu. SAD su se od Imperije, koja je trebala da donese ljudske slobode i blagostanje čitavom svijetu, pretvorile u Imperiju zla, haosa i  Apokalipse. Zato SAD imaju neprivlačno lice, odbijajući sve više ljudi koji su nekada vjerovali u „američki san“ kroz filmske trake „Holivuda“.

Do koje mjere je Vašington postao omražen, navešću osvrt Igora Mandića, poznatog hrvatskog i jugoslovenskog novinara, književnog i muzičkog kritičara, biografa, kolumniste, esejiste,…, na ovo vrijeme haosa. Naime, u intervjuu beogradskom listu “Vreme”, Igor Mandić se pozicionirao na sledeći način:”Hladni rat se ponovo otvara globalno, na tragu repozicioniranja Rusije zahvaljujući Putinu. Putin je moja simpatija. Otvara se, dakle, nešto dobro. Novi hladni rat je dobra stvar, po meni. To je jedini način na koji normalan svijet može parirati idiotskom fašizmu Amerike. Prema tome, potrebna nam je Rusija da se izvučemo iz tih planetarnih govana.”

Siguran sam da mišljenje Igora Mandića dijeli većina stanovništva u Crnoj Gori i Srbiji. Upravo je to razlog da SAD u perspektivi počnu manje brinuti o Balkanu, i novim planiranim režijama ratova u tom regionu, a više o svojoj geopolitičkoj misiji koja se zaglibila u mržnji prema cijeloj planeti.