Narodna biblioteka Budva organizuje predavanje “Živko Nikolić i njegovo filmsko djelo”

U organizaciji Narodne biblioteke Budve i bioskopa Cadmus Cineplex, u povodu obilježavanja jubileja – 70 godina crnogorske kinematografije u utorak, 12. novembra u 18 časova u Bioskopu će biti upriličeno predavanje mr Božene Jelušić na temu “Živko Nikolić i njegovo filmsko djelo”.

Program se odvija u okviru proslave Dana Opštine Budva, a nakon predavanja biće prikazana dva filmska ostvarenja čuvenog reditelja: Biljeg (1981) i Čudo neviđeno (1984).

Živko Nikolić je rođen 29. novembra 1941. u Ozrinićima kod Nikšića. Pohađao je umjetničku školu u Herceg Novom a Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Upisao je glumu ali se cijelog života bavio režijom.

Prve dokumentarne filmove Nikolić je snimio 1968. godine. Bili su to „Blaženi mirotvorci“ i „Sebi za života“. Potom slijede filmovi po kojima je postao poznat i van granica Jugoslavije kao što su „Ždrijelo“, snimljen 1972. godine za koji dobija Srebrnu medalju Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkog filma. Zatim slijede filmovi: „Polaznik“, „Bauk“, „Marko Perov“ za kojeg dobija Srebrnog zmaja u Krakovu 1975. Potom film „Prozor“ za koji dobija Zlatnu medalju Festivala u Beogradu. Slijede filmovi „Ine“, „Ane“, „Graditelj“ film „Biljeg“ rađen 1981. godine a govori o Hidroelekrtrani u kršu kao simbolu nečije gluposti i obijesti. Za taj film dobija veliku Zlatnu medalju u Beogradu, Nagradu FIPRESI i Zlatnog zmaja u Krakovu. Svoj prvi film „Beštije“ snima 1977. godine, „Jovanu Lukinu“ dvije godine kasnije, a „Smrt gospodina Goluže“ 1980. godine. Film „Čudo neviđeno“ dobija Srebrnog medvjeda na festivalu u Moskvi 1984. godine i tuče mnoge rekorde u gledanosti u ondašnjem SSSR-u. Film „Ljepota poroka“ u Izraelu postaje najgledaniji.

Živko Nikolić snimio je i filmove „U ime naroda“ i „Iskušavanje đavola“. Više od dvije decenije trajala je plodna saradnja sa Televizijom Crne Gore. Posebno poglavlje u Živkovom stvaralaštvu čine televizijske drame i serije: „Đekna još nije umrla a kad će ne znamo“, „To kad uvati ne pušta“, 1988. godine i serija „Đekna“, potom „Narodni neprijatelj“, da bi 1996. po scenariju Dragana Koprivice snimio „Oriđinale“.

Živko Nikolić je još za života postao klasik. Njegovo djelo je poznato i van granica našeg jezika. Za sobom je ostavio veliki trag koji je značajan ne samo za crnogorsku i jugoslovensku, već i za evropsku kinematografiju. Sve što je ikada snimio, snimio je na crnogorskom tlu, duboko u sebi noseći pečat rodnih Ozrinića. Filmski i televizijski reditelj Živko Nikolić, bio je jako vezan za Crnu Goru, njene ljude, običaje i tradiciju. Sam je govorio da van Crne Gore i onog što iz nje u sebi nosi, ne bi mogao stvaralački da se orijentiše. Potreba za ljepotom istine tjerala ga je na stvaranje, a imao je običaj da kaže – “Otkrivati istinu, to je u neku ruku, dodirnuti ljepotu“.