Na današnji dan upokojila se Desanka Maksimović (VIDEO)

Na današnji dan, 1993. fodine upokojila se srpska književnica Desanka Maksimović, član Srpske akademije nauka i umjetnosti, čija se poezija odlikuje toplinom, senzibilnošću, neposrednošću, muzikalnošću, rodoljubljem i humanošću.

Filozofski fakultet je završila u Beogradu i bila profesor u Obrenovcu, Dubrovniku i Beogradu.

U zavičajnoj Brankovini, gdje je po sopstvenoj želji, sahranjena, stvorila je malo pjesničko svetilište. Njena humka, podignuta po uzoru na skromna i prosta seoska grobišta, postala je mjesto hodočašća mnogih pesnika, umetnika, kulturnih radnika i poklonika njenog pjesništva.

Stvarala je dugo i do kraja života, stvarala je za djecu i odrasle, za mlade i stare. Teško je izdvojiti posebne pjesme jer sve su njene pjesme posebne
Nosilac je mnogih nagrada kao što je Vukova, Njegoševa, Brankova i Zmajeva, a bila je član SANU i Udruženja književnika.

Čovjek je predodređen da voli

,,Čovek je predodređen svojom prirodom da voli, ne da mrzi. Mržnja se rađa naknadno, veštački, tamo gde materijalna dobra i egoizam potisnu ljudska osećanja. Tu i tamo pročitam u novinama poneku ružnu reč, kao što je: šovinizam. Ja sam gotovo sve ove godine provela putujući po Jugoslaviji, i nigde i nikad se nisam susrela s tom rečju. Naprotiv, i u Đevđeliji, kao i po slovenačkim selima na jugoslovensko-austrijskoj granici, sretala sam iste ljude, sa istim željama. Njihovo prvo osećanje je bila ljubav“, riječi su Desanke Maksimović u intervjuu koji je Ivan Heterič vodio sa njom u Jugoslovenskom kulturnom centru, u Njujorku 1981. godine.

Njena najpoznatija djela su: ,,Pesme”, ,,Zeleni vitez”, ,,Pesnik i zavičaj”, ,,Otadžbino, tu sam”, ,,Miris zemlje”, ,,Tražim pomilovanje”, ,,Nemam više vremena”, ,,Pesme iz Norveške”, ,,Letopis Perunovih potomaka”, ,,Ničija zemlja”, ,,Slovo o ljubavi”, priče ,,Ludilo srca”, romani ,,Otvoren prozor”, ,,Ne zaboraviti”, dečji roman ,,Pradevojčica”, zbirka bajki i proze u stihu ,,Oraščići palčići”, putopis ,,Snimci iz Švajcarske”.