Na današnji dan 1901. godine umro je kralj Milan Obrenović

Kralj Milan Obrenović je bio knez od 1872. do 1882. godine i prvi novovjekovni kralj Srbije od 1882. do 1889.

Posle ubistva kneza Mihaila Obrenovića u Košutnjaku, na predlog ministra Milivoja Blaznavca za novog naslednika je proglašen Milan Obrenović, tada četrnaestogodišnjak. U vrijeme izbora, pošto je bio maloljetan, umjesto njega je vladalo namjesništvo (Blaznavac, Ristić i Gavrilović), sve do 1872. godine.

Prva mjera namjesništva bilo je donošenja Ustava 29. juna 1869. kojim je predviđeno da srpski presto, ako bi izumrla zakonita muška linija Obrenovića, mogu naslijediti potomci kneza Miloša po ženskoj liniji. Ovaj Ustav je našao dosta otpora u redovima opozicije.

Po sticanju punoljetstva, knez Milan Obrenović je 1872. godine preuzeo vlast od namjesništva. Na početku svoje vladavine oslanjao se uglavnom na vojsku, pa je radio na njenom jačanju. U spoljnoj politici oslanjao se sve više na Rusiju.

Kada je u Nevesinju izbio ustanak „Nevesinjska puška“, 1875. godine, knez Milan je odbio da uzme učešća u njemu i osuđivao taj ustanak. U tom ustanku se pod pseudonimom Petar Mrkonjić borio i budući kralj Srbije Petar Karađorđević. Pod pritiskom javnog mnjenja objavio je Turskoj rat 1876. godine, ali bez dovoljno diplomatske pripreme završen je porazom Srbije 1877. godine.

Odlukom Berlinskog kongresa 1878. godine Kneževina Srbija je dobila nezavisnost. Posle odluka Berlinskog kongresa gdje je Srbija dobila Vranjski, Niški, Pirotski i Toplički okrug, a za uzvrat se saglasila da Austrougarska može da okupira Bosnu i Hercegovinu, knez Milan šalje prvu delegaciju da povede pregovore sa Austrougarskim dvorom. Na čelu delegacije se nalazi Jovan Ristić, vođa liberala obavezao se da u ime Srbije sa Austrougarskom zaključi trgovački ugovor i da izgradi željezničku prugu.

Odmah po proglašenju Milana Obrenovića za kralja Srbije, počeo se naglo mijenjati politički život u zemlji. U to vrijeme počinju da se stvaraju političke stranke u Srbiji. Stvorene su buržoaske stranke: Narodna radikalna stranka (1881), čiji je vođa bio Nikola Pašić, Liberalna stranka sa svojim vođom Jovanom Ristićem i Naprednjačka stranka kao lična stranka kralja Milana.

Narod je počeo da bude nezadovoljan vladavinom kralja Milana. Bojeći se narodnog nezadovoljstva, a i zbog nabavke novih pušaka, kralj Milan se pozvao na pravo da osnuje stajaću vojsku i naredio da se pokupi oružje naroda i stavi u magacine. Radikali su poveli žestoku borbu protiv režima kralja Milana.
U okolini Zaječara i Knjaževca 1883. izbila je Timočka buna koju su kralj Milan i vojska ugušili.

Ujedinjenje Bugarske sa Istočnom Rumelijom 1885. godine Milan je doživio kao pripremu za osvajanje Makedonije, što ga je navelo na rat sa Bugarskom. U kratkotrajnom ratu Srbija je poražena, a glavna bitka se odvila na rijeci Slivnici od 5. do 7. novembra 1885. godine.

Neposredno posle završetka Srpsko-bugarskog rata, pokušan je atentat na kralja Milana na vrlo specifičan način.

Godine 1888. proglašen je Radikalski ustav poznat po svojoj liberalnosti i naprednosti. Pri njegovom donošenju, kao uzor je upotrebljen belgijski ustav iz 1835. godine.

Na proslavi Dana Kraljevine 22. februara 1889. kralj Milan je objavio svoju abdikaciju. Silazeći sa prestola, kralj Milan je, po Ustavu, odredio tri namjesnika, koji su trebali vladati do punoljetstva kralja Aleksandra.

Posle ustupanja prestola svome maloljetnom sinu, kralj Milan se još neko vrijeme zadržao u Srbiji. Posle prvog odlaska i povratka u Srbiju, kralj Milan je u proljeće 1895. po drugi put napustio Srbiju, a u zemlju se vratila opet protjerana kraljica Natalija Obrenović.

Posle novog dogovora sa sinom, Milan se ponovo vraća u Srbiju 7. oktobra 1897. Aleksandar mu je dao položaj vrhovnog komandanta aktivne vojske, a Milan ju je počeo osposobljavati i osavremenjavati.

Na Milana Obrenovića je pokušan još jedan atentat, na Ivanjdan 1899. kada je jedan radikal pokušao da ga ubije. Milan Obrenović je odmah počeo novi obračun sa radikalima.

Do novih problema sa kraljem Aleksandrom dolazi posle njegove odluke da se oženi Dragom Mašin. Kralj Milan ga je prekorio u pismu i nije mu dao blagoslov. Nakon toga, Milan je zauvijek otputovao iz Srbije krajem 1900. godine. Jedno vrijeme je boravio u Karlsbadu, pa zatim u Temišvaru, da bi poslednje trenutke proveo u Beču.

Milan Obrenović je umro u Beču, na današnji dan, 1901. godine od upale pluća, u 47. godini života. Sahranjen je u Krušedolu, pored knjeginje Ljubice.