Na Barskom ljetpopisu promovisan roman “Silencio“ Vladimira Vujovića

Mladi Baranin Vladimir Vujović promovisao je na platou „Knjaževe bašte”, u okviru književnog programa „Basrkog ljetopisa”, svoj prvi roman “Silencio“, objavljen prošle godine u okviru ugledne edicije “Prva knjiga” Matice srpske. Svojim prvijencem Vujović je uspio da uđe u uži izbor za NIN-ovu nagradu. Sa njim je o knjizi na promociji razgovarala moderatorka Vladislava Gordić Petković.

“Silencio” je priča o jednom od najvećih šahista svijeta, rekonstruisana i domaštana biografija kapriciozno genijalnog, i genijalno kapricioznog Bobija Fišera, dopunjena fantastičkim suočavanjem protagoniste sa svojim simboličkim tvorcem. U fokusu priče je njegov povratnički meč iz 1992. godine protiv Borisa Spaskog, na koji se čekalo dvije decenije, i koji je konačno organizovan na Svetom Stefanu i u Beogradu. Ipak, ovo nije samo biografska priča o jednom šahisti.

– Uvijek pisac mora da bude svjestan odgovornosti koju ima kada piše o istorijskim ličnostima. Naravno, ovo je roman i treba ga posmatrati kao takav, dakle, postoji bezbroj drugih knjiga koje ljudi mogu čitati ukoliko ih zanima čista faktografija ili šahovski aspekt Bobijevog života. O tome su, na kraju krajeva, mnogi drugi pisali bolje od mene. Ovo je roman koji govori o njegovom životu i njegovom povratničkom meču. Takođe, govori i o kontekstu u kome se taj meč odigravao. Bilo mi je važno, na prvom mjestu, da objasnim sebi neka dešavanja tada, jer osjećam da su te godine definisale sudbinu moje generacije – kazao je Vujović, kome je stoga odgovarala perspektiva nekog ko je u toj situaciji stranac, i ko sve posmatra sa distance, kao što je to tada mogao Amerikanac Fišer.

U daljoj perspektivi, „Silencio” postaje i priča o šahu kao slici ili načinu života. Roman sugeriše na ovu igru kao „hipertrofiju samoće”, kao smisao svega.

– Šah je jedno fenomenalno simboličko polje. Kao igra je toliko zahvalan za književnu obradu, da sam morao da vodim računa da ne pretjeram sa nekom prevelikom simbolikom, ili sa stereotipima koji su već više puta viđeni u književnosti i na filmu – dodao je autor.

Naziv romana sugeriše na tišinu potrebnu za šah, tišinu koja sabira sve, i tišinu koja simbolizuje Fišerovu apsurdnu i odvojenost i prisutnost u odnosu na publiku koja prati njegove mečeve, tišinu i samoću koja je, kao i za šah, potrebna i da bi se pisalo i stvaralo.

Vladimir Vujović je rođen 1991. godine u Baru. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu 2016. godine. Kratke priče objavljivao je u časopisima “Povelja” i “Logos”. Na konkursu “Vranac 2015”, njegova priča „Pilot život” uvrštena je među dvadeset najboljih. Tokom 2015/16. godine pohađao je radionicu kreativnog pisanja kod Vladimira Arsenića i Srđana Srdića. Živi i radi u Baru.