Milić: Jedina moja „krivica“ jeste što sam član Ravnogorskog pokreta
1 min read
Branka Milić
Piše: Branka Milić
Pretpostavka okrivljenikove nevinosti predstavlja jedno od najvažnijih prava zagarantovanih Ustavom i međunarodnim pravom.
Iako aktuelni zakoni u Crnoj Gori i Srbiji već definišu obavezu da se ne krši pretpostavka nevinosti, i pored činjenice da pravo okrivljenog na pretpostavku nevinosti propisuje Evropska konvencija za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, Ustav i Zakonik o krivičnom postupku, kršenje pretpostavke nevinosti u Crnoj Gori i Srbiji je poprimilo zabrinjavajuće razmere.
S druge strane, jedina zaštita ovog prava jeste načelna obaveza državnih organa Crne Gore i Srbije, njihovih ličnih medija i njima naklonjenih javnih ličnosti da pretpostavku nevinosti ne krše. Ali, šta kada je putem režimskih medija krše? Onda nikom – ništa!
Polazeći od sopstvenog iskustva, kao žrtve i taoca montiranog političkog procesa nazvanog “Državni udar izbornog dana u Crnoj Gori”, zaključujem da je granica između laži, uvrede i kleveta i slobode iznošenja sumnji, insinuacija, neistina i negativnih vrednosnih ocena, odnosno prava na slobodu izražavanja – izbrisana u Crnoj Gori i Srbiji!
Iako krivično pravo u obe države štiti moje pravo na čast prema sopstvenoj vrednosti, ono u Crnoj Gori i Srbiji nema apsolutno nikakvu težinu. Pravo da moju ličnost poštuju drugi, najbrutalnije se gazi upravo od onih koji se deklarativno pozivaju na visok stepen profesionalne i moralne odgovornosti.
Nekorektno izvještavanje napred navedenih povodom i tokom ovog montiranog političkog procesa i davanje neadekvatnih i neistinitih izjava s pozicije moći, apsolutno opravdava krivično-pravnu represiju, jer ovakva izveštavanja za cilj imaju isključivo “ispiranje mozga” javnog mnjenja i “sondiranje” terena za objavljivanje u napred donete presude, prejudiciranje ishoda sudskog postupka i pritisak na sud. To svakako ne znači da štampa i el. mediji ne mogu pratiti tok sudskog postupka. Sve informacije sa glavnog pretresa su javne informacije do kojih novinari mogu doći kada prisustvuju suđenju.
Međutim, ono na šta bi morali političari, državni organi, nosioci političke vlasti, javne ličnosti i režimski mediji u Crnoj Gori i Srbiji da se naviknu, jeste da u izjavama i javnim nastupima vode računa da ne vređaju pretpostavku nevinosti, jedno od najvažnijih prava u korpusu ljudskih prava i sloboda. Za očekivati je da profesionalci koji upravljaju državom i medijima, ipak, moraju da znaju osnovne principe zaštite ljudskih prava i demokratskog društva.
Međutim, kako u Crnoj Gori i Srbiji faktički nema demokratske kontrole, nekažnjivost zločina, a kršenje pretpostavke nevinosti to jeste, je dovela do toga da umesto vladavine prava vladaju interesi povezani sa društvenim anomalijama i teškim nasleđem koje Crna Gora i Srbija nose još 1918., još od 1945. godine.
Kada pođemo od toga da je pretpostavka nevinosti u stvari “pretpostavka da tužilac laže dok ne dokaže suprotno”, kako reče jedan uvaženi sudija, onda je savršeno jasno da brutalno kršenje pretpostavke nevinosti povodom montiranog političkog procesa “Državni udar izbornog dana u Crnoj Gori” nije samo “vetar u leđa” jednoj besramnoj i zločinačkoj laži, torturi, političkom, pravnom, procesnom, psihičkom i fizičkom progonu, šikani i diskriminaciji Srba, već je to poziv na linč upravo od onih koji i nakon osamdeset godina žive u 1948. i sanjaju o Golom otoku, Dahauskim procesima, Pasijim grobljima….. baštineći ideju iz oktobra 1941.godine kada su u svojoj prvoj “slobodnoj republici” menjali svest tako što su maljem u rukama Milana Jankovića Bate isterivali Boga iz glave i novac iz džepova onima koji nisu bili svesni ko je njihov „vođa“.
Tako i ovi predstavnici današnje “crvene buržoazije”, pobornici kroatocentrične varijante jugoslovenske integracije u Londonu i zagovornici daljeg uniženja i istrebljenja Srba, se treću godinu naslađuju zlostavljajući me, držeći me daleko od moje porodice licemerno mi aprila 2017. godine stavljajući na znanje da se ovde zapravo ne sudi Branki Milić kao navodnom kriminalcu, već se sudi Branki Milić kao članu „Svesrpskog četničkog pokreta“, pa mi se sa tim u vezi i pritvor kao najteža mera procesne prinude određuje zbog mog „deklarisanog delovanja u ravnogorskim udruženjima u Srbiji“.
Otuda i preteća poruka premijera Markovića da: “Crna Gora nije Ravna Gora, niti je bila niti će ikad biti“ jer: “ne može biti kompromisa oko antifašizma kao najveće crnogorske tekovine 20. vijeka oličenog u partizanskom pokretu 1941-1945. godine”. Jadan je taj antifašizam koji se osetio ugroženim mojim dolaskom u Crnu Goru na dva dana pre no što ću napuniti 61. godinu.
Pročitajte još:
