Marković dijeli lekcije Srbiji i Srbima, a ćuti o slučaju pukovnika Aleksića (VIDEO)

Crnogorski premijer Duško Marković ne propušta priliku da prozove rukovodstvo Srbije da se navodno miješa u unutrašnje stvari Crne Gore, pritom ne nudeći nijedan konkretan dokaz.

S druge strane, Marković je „nijem kao riba“ kada treba da se izjasni o nekim gorućim pitanjima koja opterećuju odnose Srbije i Crne Gore.

Tako bi Marković, umjesto što drži lekcije rukovodstvu Srbije, mogao da nam saopšti šta se dešava sa slučajem pukovnika Radovana Aleksića, državljanina Srbije, kome je, sada je već jasno, podmetnuto krivično djelo ubistvo u pokušaju na štetu Predraga Šukovića, nekadašnjeg načelnika Odsjeka za borbu protiv organizovanog kriminala.

Istraga u predmetu protiv Aleksića, pukovnika Vojno-bezbjednosne agencije Vojske Srbije, već skoro tri godine i dalje tapka u mjestu, bez naznaka da bi u skorije vrijeme mogla biti zaključena.

Aleksić je nezakonito bio u uhapšen, da bi potom pušten na slobodu sa zabranom napuštanja teritorije Podgorica, što praktično znači da živi u poluizolaciji.

Marković je u to vrijeme (2016. godina) bio koordinator službi bezbjednosti i potpredsjednik Vlade Crne Gore i snosi posebnu odgovornost za ovaj slučaj, jer je sasvim izvjesno da su Uprava policije, ANB i Više državno tužilaštvo u Podgorici, kojim rukovodi Vesna Jovićević, zajedno planski napravili jednu konstrukciju i podmetnuli pukovniku Aleksiću ovaj slučaj.

Ovo posebnom, jer su  svi u državnom vrhu Crne Gore i Srbije znali da se pukovnik Aleksić 11. jula 2016. godine, kada je Šuković ranjen, nalazio u Beogradu. To je činjenica.

Marković bi trebalo da objasni ko je izvršio izmjene čuvenog video snimka na kome se ne vidi momenat izvršenja krivičnog djela i ne zna se čemu takav snimak služi, kao i ko je pripremao svjedoke (svjedok – kriminalac iz Sarajeva se nije sam javio već je prethodno pripremljen), kako je vještak – antropolog, patolog po struci, pravio lažni izvještaj i unosio netačne podatke, ko je mijenjao sadržaj telefona, te ko je pristupao Aleksićevim telefonima prije vještačenja i tome slično.

Posebno bi bilo interesantno čuti – ko je to iz Crne Gore na teritoriji Srbije pokušao uništiti dokaze o Aleksićevom boravku u Beogradu u kritično vrijeme.

Naime, ima informacija koje govore u prilog teze da se radilo o klasičnom agenturnom i protivzakonitom djelovanju službi bezbjednosti Crne Gore na teritoriji druge države. Zašto o tome ne priča Marković?

Prema informacijama kojima raspolažu srpske službe bezbjednosti, postojala je monstruozna namjera da se pukovnik Aleksić dovede u vezu sa navodnom destabilizacijom Crne Gore, ne samo u 2016. godini, već i ranije, u znatno dužem vremenskom periodu, a zatim, preko njega, optuži sistem bezbjednosti Srbije, posebno Vojno-bezbjednosna agencija Srbije, prema kojoj vlast u Crnoj Gori gaji veliki animozitet zbog njenog djelovanja u Crnoj Gori od Drugog svjetskog rata do 2006. godine.

Zvaničnu Podgoricu posebno „svrbi“ činjenica da je VBA u posjedu značajnih informacija o svim dešavanjima i djelovanju crnogorskog državnog vrha i bezbjednosnih struktura u proteklom vremenu.

S druge strane, postojala je namjera da se, preko pukovnika Aleksića, podmetne državi Srbiji, odnosno Beograd optuži za sve što se dešavalo u ranijem vremenu, ali i ono što se dešava sada. Tim pokušajima je pukovnik Aleksić uvijek bio smetnja, pa je i ovaj poslednji plan propao.

Slučaj Predraga Šukovića je samo poslužio da se pukovnik Aleksić uhapsi i u medijima stvori utisak kako je počinilac državljanin Srbije i funkcioner srpske službe bezbjednosti.

Marković takođe duguje objašnjenje crnogorskoj i široj javnosti o tome – ko je stvarni izvršilac i nalogodavac napada na Šukovića, jer je, u jednoj izjavi za TV „Vijesti“, u oktobru 2016. godine, saopštio da je Šuković napadnut „da se njemu nanese šteta“. Iz njegove izjave se jasno vidi da je Markoviću poznat izvršilac krivičnog djela, ali i nalogodavac.

Doduše, korektno je dodao „da ne zna ništa o pukovniku Aleksiću“. Marković to treba da saopšti crnogorskoj javnosti i istražnim organima. Ako nastavi da ćuti, onda je jedini zaključak koji se nameće jeste da se premijer Marković, kako se u narodu kaže, „posipa pepelom“.