Liturgijsko sabranje na Resni u Bjelicama
1 min read
o. Gojko Perović
Na Veliku Gospojinu, u subotu 28. avgusta 2021. godine, sveštenici Mitropolije crnogorsko-primorske sa vjernim narodom služili su Svetu liturgiju u crkvi Milića na Resni u Bjelicama. Ova crkva, posvećena Uspenju Presvete Bogorodice, nalazi se u srcu Katunske nahije i predstavlja jednu od istorijski najvećih znamenitosti cetinjske opštine.
Pored svog velikog duhovnog značaja ona je spomenik borbe Crnogoraca za slobodu, spomenik velike žrtve pripadnika bratstva Milić koji su položili živote u odbrani hrama, vojujući protiv agresorske vojske Numam paše Ćuprlića početkom 18. vijeka. Ovaj hram je specifičan po tome što nema prozore nego su umjesto njih i danas tu puškarnice.
Ove godine službi su prisustvovali vjernici iz bratstva Milić, koji su došli u Bjelice iz Podgorice, Nikšića, Kotora i Cetinja.
Nakon Svete liturgije, služen je pomen za pokojne, te su se okupljeni pomolili Gospodu za mir i napredak svih pravoslavnih vjernika u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj.
(Mitropolija crnogorsko-primorska)
Pročitajte JOŠ:
Bog vas poživio dragi plemenici! Bratstvo Milić je jedino u CG dalo 11 vojvoda. Ta crkva je najčuvenija u staroj Crnoj Gori. Devet Milića se u njoj zatvorilo kad je Ćuprilić vezir popalio svu Crnu Goru i herojski poginulo u njoj. Legenda kaže da se “crkva sama branila“…….
I Milića crkva u Bjelice, Još kroza nju vire puškarnice, Tu pogibe devet Orlovića, od krvave sablje Ćuprilića…. Njegoš
U Bjelice nad sred Crne Gore
Kažu ljudi koji pravo zbore
Da Milića porodica ima
Srpske gusle pjevaju o njima
Da im nije istorija mala
Potomci su Orlovića Pavla
Kosovskoga mladoga vojvode
Čak od njega tradiciju vode
Sve od tada do ovijeh dana
Imali su vojvodu il’ bana
Ta je kuća puna pregalaštva
Učinjela čuda od junaštva
Pa svojega vlastelina Tura
Na Cetinje za guvernadura
Pa šta broji junaka silnije
Od viteza vojvode Milije
Pop Vuksana i vojvode Jova
I koliko s njima sokolova
Ka’ Milića vojvode Lazara
Nemaše mu nadaleko para
Za njim evo jedne zmije ljute
To je Milić vojvoda Mašute
Pa pop Gorčin i vojvoda Luka
I to bjehu dva planinska vuka
Pa delija vojvoda Tomašu
Što dočeka Sulejmana pašu
I pogibe plemić od plemića
Pred pećunu nasred Šobajića
Tu ostade glava vojvodina
Zorna glava od dvades’ godina
Pa Milića devet brata mladi’
Do potonjeg u crkvu ostaše
Bez boja je lako ne predaše
Ćupriliću krila polomiše
Vidjene mu turke sve pobiše
Svi Milići birani junaci
Što pod barjak ljucki izgiboše
Pa i oni koji pretekoše
Staru vjeru i krst odbraniše
Vazda spremni, ljutiti ratnici
Ne slušahu kralja mit’ sultana
Nit’ ikakog drugog gospodara
Odvajkad su sami gospodari
Svog imena vječiti čuvari.
Otac Gojko,nas ponos.