Liturgija na Rumiji: Bogu božije, caru carevo

U subotu 28. decembra odslužili smo Liturgiju u Rumijskoj crkvi. Po veoma hladnom i vjetrovitom vremenu, na rumijski vrh ispeli smo se nas petorica. Liturgije na Rumiji tokom zime uvijek su svojevrstni podvizi, kazao je Protojerej Jovan Plamenac.

On je rekao da u ovo pogano vrijeme, kada je Crnom Gorom zacarilo zlo, kada su je prekrili oblaci nasilništva odnarođenog režima iz kojih svakog trenutka može pljusnuti krv, kada je nemoguće predvidjeti koju će naredbu policiji, kojom je višeslojno okružen, u stanju strahom sužene svijesti, izdati Diktator, dok mu se kroz glavu premotava film končina najvećih diktatora svijeta, pravoslavnom crnogorskom narodu, protiv kojeg je režim ušao u borbu do istrebljenja, duhovnog ili fizičkog, to su već nijanse, da bi opstao – neophodna je blizina Bogu. Čovjek se primiče Bogu, ulazi u Njegovu milost, zajedničkim molitvama na bogosluženjima i ličnim molitvama, nadasve svojim trudom, žrtvom, podvigom jevanđeljskog života. Što je život zajednice koja čini Crkvu ovoga svijeta bogougodniji, to je njen štit prema zlu čvršći.

Dakle, slovesnom biću obaveza je da Bogu, svome Tvorcu, prinese ono što je Njegovo.

Čovjek, dok je duhom u tijelu, zemaljsko je biće, živi u zajednici koja ima svoje ustrojstvo, svoja pravila življenja. Ta pravila nekad su pravičnija, nekada su nepravična, nekad su odraz interesa cjelokupne zajednice, a nekada samo elite, polititičko-finansijske. Čovjeku, kako kao jedinki tako i kao zajednici, neka prava koja su civilizacijska tekovina mogu biti sužena ili sasvim uskraćena. Da bi ostao ličnosno biće, čovjek je dužan da se bori za svoja prava. Naravno, potrebno je da tu borbu vodi u institucijama države. Ali, kada njih porobi političko-finansijska elita, kao ovo sada u Crnoj Gori, čovjek je dužan da se za svoja prava bori na druge načine. Nekada je to rađeno oružanim pobunama, a danas se radi tzv. građanskom neposlušnošću.

Građanska neposlušnost legitiman je način borbe za uskraćena prava. Na nju su prizvani svi građani čija prava su ugrožena, pa i pravoslavni sveštenici.

Građani su dužni da plaćaju porez državi. U crnogorskom slučaju, građani ne plaćaju porez državi nego režimu, koji sebe poistovjećuje sa državom. Tim novcem režim plaća policajce koji ga čuvaju od poreskih obveznika, pritom tukući poreske obveznike. Ogromna većina žitelja Crne Gore su pravoslavni vjernici. Oni su i najbrojniji poreski obveznici.

Građani izglasavaju poslanike da bi zastupali njihove interese u najvišem zakodonavnom tijelu u državi. Ogromna većina glasača u Crnoj Gori su pravoslavni vjernici. Kada poslanici izigraju njihovo povjerenje i usvoje zakon koji je suprotan njihovom interesu, glasači su dužni da se bore za svoja prava.

Plaćajući porez i glasajući na političkim izborima, ali isto tako i kada se bore za prava koja su im izigrana i uskraćena, ljudi prinose „caru carevo“, punopravno učestvuju u životu sekularne države.

Božiji blagoslov je na mladićima koji su prinjeli žrtvu Bogu odlazeći na Liturgiju na Rumiji, po ciči zimi u crkvi bez ikakvog grijanja, kao i na onom silnom narodu, sa puno djece, sa starcima na štakama, koji je Bogu prinio žrtvu po velikom nevremenu svojim dolaskom na Liturgiju, crkveno-narodni sabor i poklonjenje svetom Vasiliju Ostroškom u Nikšiću. Božiji blagoslov je i na mnogom narodu koji ovih dana dolazi na molebane i litije za spas Pravoslavne crkve u Crnoj Gori.

Božiji blagoslov je i na svom tom narodu, uglavnom pravoslavnom ali u drugih konfesija koji ima odgovornost prema civilizaciji, koji ovih dana iskazuje svoju građansku neposlušnost zbog ozakonjenog nasilja nad pravoslavnim sopstvom crnogorskog naroda.

Božiji blagoslov je na svima koji ovih dana, protiveći se brutalnom nasilju crnogorskog režima koji je ozakonio progon Pravoslavne crkve, prinose Bogu božije i caru carevo.