Zlonamjerni ili neinformisani ambasador SAD (video)

Izjava ambasadora SAD-a u Beogradu, u kojoj postavlja pitanje zašto na proslavu 70-godišnjice oslobađanja Beograda dolazi Vladimir Putin, potpuno je urušila njegov dosadašnji kredibilitet ozbiljnog diplomate, koji ne može da sačuva ni ocjena premijera Aleksandra Vučića da se radi o „dobrom čovjeku i prijatelju Srbije“ (!?).

Podsjetimo, Kirbi je u intervjuu Večernjim Novostima „odobrio“ Srbiji da može „imati dobre odnose i sa Rusijom i Kinom, i sa SAD“,  uz pojašnjenje:

„Ali naš stav o posjetama kineskih i ruskih zvaničnika se razlikuje. Kinezi gotovo nikoga nisu napali, a Rusi jesu. To treba imati na umu. Još nije sigurno da li će Putin doći, ali ako se to desi – zašto dolazi? Zbog proslave oslobađanja Beograda? A Beograd je oslobodila i Treća ukrajinska armija, kao dio Crvene armije –  rekao je Kirbi u intervjuu za taj list, vjerovatno aludirajući da je Beograd trebao pozvati i Petra Porošenka, pučističkog predsjednika Ukrajine, koji baštini nasleđe nacističke Ukrajine, pouzdanog saveznika Vermahta i fašističkih sila!

 „Treća ukrajinska armija“ koju ambasador pominje, je u stvari Treći ukrajinski front, odnosno jedinica koja je dobila naziv po pravcu nastupanja i nema nikakve veze sa Ukrajinom, kako se to da naslutiti u Kirbijevoj malignoj opasci.

„Tim frontom je komandovao general armije i maršal Sovjetskog Saveza Fjodor Tolbuhin, a nikako ne Roman Šuhevič, Stepan Bandera ili neki drugi pronacistički „heroj“ ukrajinskih nacionalista, koji su po svemu sudeći toliko dragi Kirbijevom srcu“, pojašnjava za Rusku reč Petar Iskenderov, naučni saradnik Instituta za slavistiku Ruske akademije nauka, dodajući da je to bila armija SSSR-a čiji je naslednik današnja Rusija.

Slike iz današnje Ukrajine jasno pokazuju fašističke simbole, nad kojim se danima zgražavaju čak i gledaoci ZDF-a, njemačke televizije, čiji reporter nije mogao da se načudi što na šlemovima i uniformama elitne ukrajinske jedinice „Azov“, poznate po krvoločnosti,vidi kukaste krstove i oznake SS jedinica, istovjetne onim iz Drugog svjetskog rata.

Nadajmo se da Kirbi nije stvarno mislio da je obaveza Beograda da na proslavu 70-godišnjice oslobođenja pozove predstavnike takve Ukrajine, koja danas razara sopstveni narod u ime povampirenog fašizma i da je u pitanju neinformisanost, koju diplomata sebi ne smije da dozvoli, pogotovu kada dijeli packe cijelom narodu!

A da je Majkl Kirbi samo malo otvorio istorijske čitanke, mogao je da vidi i ulogu svoje zemlje u „oslobođenju“ Beograda te 1944. godine i, bar bi iz pijeteta prema nevinim žrtvama, morao da ćuti.

Naime, Beograd su anglo-američke vazdušne snage tokom Drugog svjetskog rata bombardovale čak 11 puta, a u tim operacijama od aprila do septembra 1944. godine, poginulo je više od 4.500 Beograđana, 343 njemačka i 96 italijanskih vojnika. Povrijeđeno je preko 5.000 civila.

Najteže žrtve zabilježene su tokom aprilskog bombardovanja 16. i 17. aprila 1944. godine, što se poklopilo sa prvim i drugim danom pravoslavnog Uskrsa te godine. Da ne bude zabune, o ciljevima i motivima razaranja grada i „ratnih ciljeva“, svjedoči jedna od neeksplodiranih bombi na kojoj je stajao natpis: „Srećan Uskrs!“.

Glavna jedinica u ovoj akciji bila je američka 15. vazduhoplovna jedinica, sa bazom u Fođi na jugu Italije. Učestvovalo je 600 bombardera, koji su sa 3.000-5.000 metara ispuštali „tepih bombe“.

Nakon oslobađanja Beograda, ambasada SAD je obavila procjenu štete nastale bombardovanjima grada od 1941.-1945.godine. Po tim podacima, ukupna šteta nastala bombardovanjem iznosila je 220.150.000 dinara (3.992.000 $ po kursu iz 1939. godine). Od ovog iznosa udio američkog bombardovanja u stambenoj šteti iznosi 1.222.000, a na stvarima 1.270.000 $, dok je šteta nastala njemačkim bombardovanjem 1941. godine procijenjena na 1.100.000 $, pri čemu je ovdje najviše štete nad imovinom građana pripisano direktnoj pljačci u razorenom gradu!

Na kraju, možda su sve činjenice iz ovog teksta bile suvišne. Vodili smo se logikom koja SAD svrstava u „savezniče sile“ – pobjednice nad fašizmom u Drugom svjetskom ratu. Ako opaske „(ne)informisanog“ ambasadora izazivaju blagonaklone reakcije srpskih zvaničnika i ako ne pobude pažnju Vlade SAD-a, onda se nešto u svijetu promijenilo i morali bi oprezno govoriti o tome ko je pobjednik, a ko gubitnik u ratu čiju 70-godišnjicu završetka obilježavamo naredne godine. Možda su slike iz Ukrajine i ova iz Beograda 1999. godine, pravi odgovor na takvu dilemu. :