„Jedro nade“ Nikole Malovića – promocija, najbliskija suštini „Dana ruske kulture“

Završeno je drugo izdanje manifestacije “Dani ruske kulture”. Smjenjivali su se proteklih dana brojni programi, odlični filmovi ruske kinematografije, zanimljivi muzički i baletski koncerti, ali je nekako najupečatljiviji i konceptu manifestacije možda najbliskiji ostao program koji je organizovan povodom prevoda na ruski jezik nagrađivanog romana „Jedro nade“  Nikole Malovića.

U prelijepom ambijentu bašte Gradskog muzeja „Mirko Komnenović“ učesnike i goste je u ime organizatora Turističke agencije Herceg Novi pozdravio Đorđe Stanojlović i istakao još jednom suštinu ove manifestacije.

-Ova manifestacija baštini nove relacije i odnose sa ruskim stanovništvom ovdje kod nas, produbljivanjem saradnje u kulturi i umjetnosti. Nikola Malović, autohtoni literarni stvaralac Herceg Novog i Boke možda na najbolji mogući način tome doprinosi i može da iskaže tu bliskost i povezanost naša dva naroda, poručio je Stanojlović.

Prije nego je započela dinamičan i sadržajan razgovor sa Malovićem menadžer za odnose s javnošću izdavačke kuće „Laguna“ koja je objavila „Jedro nade“, Vanja Gavrovski ocijenila je da je „Jedro nade“ nešto najbolje što je Malović u svom dosadašnjem stvaralaštvu iznjedrio.

Podsjetila je i na ocjenu kritike prema kojoj smo prije 30 godina imali Pavićev “Hazarski rečnik”, prije 15 godina Petrovićevu “Opsadu crkve Sv. Spasa”, a danas imamo “Jedro nade”.
Živopisni roman koji dok čitate možete da vidite, osjetite, čujete svaku scenu romana. Roman objavljen 2014. godine, višestruko je nagrađivan i tako je sam sebe preporučio Ministarstvu kulture Srbije da pomogne objavljivanje prevoda na ruski.

Velika književna djela bave se univerzalnim temama i prevazilaze velike udaljenosti zemalja i kultura, a to čini i Malovićevo „Jedro nade“, rekla je Gavrovski, prenio je Radio Herceg Novi.

Na inspirativna pitanja Malović je odgovarao iznoseći poznate i manje poznate podatke o „Jedru nade“ pa se i onima koji su čitali roman o najpoznatijem modnom dezenu na svijetu, dezenu mornarske majice, koji nije postao samo „jedinica stila”, već je svojom suštinom postao kompleksniji motiv koji podrazumijeva geografski, psihološki, ideološki, sociološki pa i istorijski aspekt, činilo kao da otkrivaju novu knjigu. Posebnu pohvalu Malović je iskazao Ani Rostokinoj, koja je prevela roman na ruski.

-Osnovica romana je priča o najpoznatijem modnom dezenu, najseksualnijem simbolu i vojnoj uniformi u svim mornaricama svijeta, ali tu je i ljubavna priča koja zaplet ima u baroknom bajkovitom Perastu koji je, kao što znamo, sve što ima podigao iz plavo-bijelog zlata.

To je interesantno ljudima i tu roman otvara i neke nove dimenzije. „Jedro nade“ nije samo još jedan od onih romana koji otkrivaju more i primorje koga je uvijek malo u domaćoj književnosti, nego baca i novo svjetlo na nama znanu istoriju, rekao je između ostalog Malović.
Vrijedni pažnje i pamćenja svakako su i brojni podaci koji povezuju Rusiju i Boku.

Osim što od Malovića saznajemo da je veliki knez Konstantin Nikolajevič Romanov, admiral flote, izdao naredbu da mornarska majica postane ruska uniforma daleke 1874. godine, on kazuje i da je nautički pedagog, kapetan Marko Martinović, u Pomorskoj školi u Perastu obučavao 1698. sedamnaest pitomaca cara Petra Velikog, da je Peraštanin Matija Zmajević, admiral ruske Baltičke flote, a Novljanin Marko Vojnović admiral ruske Crnomorske flote…

Nikola Smekija, glavni junak Malovićevog „Jedra nade“ ambicioni je modni industrijalac, koji se iz Barija vraća u grads svojih predaka, Perast, da bi pokrenuo tradicionalnu proizvodnju mornarskih majica.

Tu je i ljubavna priča u zvanično najljepšem Zalivu na svijetu ali i tvrdnja koja mijenja naš pogled na znanu istoriju a odnosi se na to da je najpoznatiji pomorac Kristifor Kolumbo vjerovatno bio konverzos, Jevrej porijeklom. Zar nije čudno, pita Malović da na tri broda kojim plovi u želji da stigne do Indije, a otkriva Ameriku, nema katoličkog sveštenika, ali je tu Luis de Tores, tumač za hebrejski jezik.

U jednom trenutku Vanja Gavrovski istakla je da je u Malovićevom romanu i novo plavo-bijelo.

Malović je i to objasnio: plavo potiče od plavetnila neba, a bijelo od hemijskih tragova kojima nas svakodnevno zaprašuju. Roman nudi najkompletniji dosije o fenomenu hemijskih tragova na nebu, onih tragova koji satima ostaju iza neobiljeleženih aviona, za razliku od kratkotrajnih kondenzacijskih tragova koji ostaju iza aviona na komercijalnim linijama.

Uz sve što smo iz zanimljive promocije izdvojili Malović je u „Jedro nade“ vješto, znalački utkao i ono što je teško uhvatljivo, logiku baroka i primorskog načina života u to vrijeme. Nesumnjivo je i jasno da je energija kojom je roman stvarao šest godina snažna i postojana, a novim se čitanjima romana na ruskom i na engleskom ona dodatno umnožava.