Istine i laži o Sarajevu u interpretaciji Dušana Šehovca, Dušan Šehovac u “Srpskom sv(ij)etu”

“Nikada nikome nije padalo na pamet da napravi reportažu o Silosu. A Silos je logor o kom sam ja nedavno razgovarao sa Dragišom Varagićem, koji je u tom logoru koji nazivaju ‘državni koncentracioni logor” bio 1355 dana, i tek mjesec dana nakon potpisivanja Dejtona je njih 43 pušteno iz tog logora. Jedan od logoraša Slavko Jovičić je nabrojao 156 načina mučenja i ponižavanja u Silosu”, rekao je sociolog iz Sarajeva Dušan Šehovac u emisiji “Srpski sv(ij)et”.

On je naglasio da je taj logor prošlo preko 600 logoraša od maloljetnika do staraca, a bilo je i 15-ak žena. Državni vrh Bosne i Hercegovine je bio upoznat sa tim logorom, Crveni krst je tražio poboljšanje uslova, a Alija Izetbegović nije ništa uradio. Državni tužilac Slovenac je u prvoj optužnici napisao da je to udruženi zločinački poduhvat, a kasnija tužiteljka je to preformulisala, jer je taj pojam ostao rezervisan za Srbe.

Opisivao je i prve godine organizovanja tvz. “patritoske lige”, bošnjačke naoružane grupacije, zatim ubistvo srpskog svata, i sa druge strane organizovanje srpskih snaga, što je dovelo do podjele Sarajeva, koje ostaje podijeljeno tokom cijelog rata:

“Sarajevo je bilo zajednica deset opština, 1991. godine je u njemu bilo 570000 stanovništva, od toga oko 150000 Srba. Po statističirima, veliko broj onih koji su se izjašnjavali Jugoslovenima, bili su srpskog etničkog porijekla”.

Govorio je o propagandi koja je pratila ratna dejstva u Sarajevu, ističući istinitu mapu podijeljenog grada koja pokazuje da su se srpska I bošnjačka strana međusobno blokirale, u odnosu na onu koja se i danas nalazi po svjetskim muzejima, koja Sarajevo prikazuje kao grad pod opsadom Srba.

Voditeljka Gordana Janićijević je pročitala fascinantne podatke o dejtonskoj podjeli Sarajeva i njegovim posledicama: 60 srpskih naselja je postalo bošnjačko, dva hrvatska takođe, jedno srpsko je postalo hrvatsko, dva srpska mještovita, a 15 srpskih nestalo, danas nenaseljeno:

“Najveći dio srpskih naselja gdje su Srbi bili većinisko su danas bošnjački dio Sarajeva. Imate jedno srpsko naselje gdje su Srbi većina. Znate kako? Zato što tamo živi devet ljudi, od kojih su sedmoro Srbi”.

Danas, kako kaže gost Nacionalne televizije, preovlađuju arapski nazivi u naseljima, naročito izraženo na Ilidži, koja ima velika prirodna i infrastrukturna bogatstva:

“Srbi se ne vraćaju u Zapadno Sarajevo, samo odlaze. Popis će vjerovatno pokazati da u tom kantonu nema ni 10000 Srba”.

On tvrdi, za šta postoje i dokazi, da je u Sarajevu i u cijeloj Bosni i Hercegovini bio pravi građanski rat, što pokazuje sastav ljudstva, suprotno tvrdnjama da su tu dolazili da ratuju oni iz Srbije ili Crne Gore:

“Imamo oko 700 građana Srbije i Crne Gore koji su poginuli u Bosni I Hercegovini. Najveći dio je na početku rata, i polovina njih su vojnici JNA. To je zanemarljiv broj, kad se uzme podatak da je bilo oko 210000 vojnika Vojske Republike Srpske, 500000 Armije BiH i oko 100000 pripadnika HVO.Taj broj vojnika ne može odrediti karakter rata, da je bio građanski. Po procjeni Haga je mudžahedina u BiH bilo od 5000 do 30000, zavisno u kom periodu”.

Gost Srpskog svijeta je govorio o različitoj ulozi onih koji su vodili odbrambenu funkciju i onih koji su činili zločine, ali i o nekim miroljubivim odnosima koji su zadržani do kraja rata:

“Zanimljivo je da smo prema zapadu imali veliki dio granične linije prema Kiseljaku i Kreševu, gdje su dominantno živjeli Hrvati. Tokom rata nismo ratovali sa njima, čak su Hrvatice se porađale na Ilidži, liječili smo političare i vojnike, odlazili u trgovinu u Kiseljak. To je dokaz da nisu svugdje ljudi krvoločni”.

On je govorio o manipulaciji brojevima:

“Sve je počelo prvih godina rata, kada je svjetska javnost objavila da je 300000 Bošnjaka ubijeno, od toga 15000 građana Sarajeva, da je u ubijeno 1601 dijete. Od toga je svedeno kasnije da je oko 60000 Bošnjaka, oko 30000 Srba I oko 10000 Hrvata. Slične podatke je postavio i ekspertski tim Haškog tribunala”.

U nastavku govori o metodima koje treba primjenjivati:

“Niko od ovih istraživača ne poštuje naučne standarde, koji kaže da ako hoćete da opišete određene pojave, morate definisati vrijeme i prostor. Morate reći da ćete analizirati poginule, ubijene i nestale. Izabrani političari u Skupštini BiH imaju obavezu da preuzme obavezu da napravi izvještaj o žrtvama rata i da se tako dobije istinska slika svih građana”.

“Međunarodna javnost neće da prizna da smo i mi stradali, da smo i mi bili bez hrane, vode struje, jer je Sarajevo bila jedna cjelina, pa ako nemaju jedni, nemaju ni drugi. Srbi u Sarajevu su ubijani, pljačkani, istjerivani, djevojke i žene su silovane…”, kaže sociolog Šehovac.

On daje podatke, koji su poznata stvar u BiH, ali o kojoj se ne priča i ne piše dovoljno u javnosti:

“Bilo je privatnih logora, koji su imali svoje privatne Srbe I mučili ih. Ovih dana smo imali suđenje kriminalcima koji su bili povezani sa Jukom ( Prazinom) i Kruškom, poznatim sarajevskim kriminalcima, koji su imali takve logore. Tu je centralni problem to što se ne želi narušiti ta bajka da su Bošnjaci koji su žrtve bili i zločinci”.

Pogledajte cijelu emisiju na Jutjub kanalu IN4S.

Pročitajte još:

Mauzolej na Lovćenu – „simbol“ pobede nad Srpstvom, Jovan Markuš u Srpskom sv(ij)etu“