IN4S poklanja svojim čitaocima zbirku citata „TAKO SU GOVORILI“
3 min read
kralj Nikola
U posljednjih 72 godine vršeno je veliko prekrajanje nacionalne pripadnosti pravoslavnog naroda Crne Gore a posebno, samo u daleko drastičnijoj formi, u posljednjoj deceniji.
Tako su se zelenaši, a među njima i brigadir crnogorske vojske Krsto Zrnov Popović, nastojali zamjenom istorijskih teza, predstaviti kao nesrbi odnosno antisrbi, iako službena dokumenta iz vremena knjaževine i kraljevine Crne Gore pokazuju da su po narodnosti, ili nacionalno, bili Srbi.
Falsifikati, neistiniti istorijski podaci, prekrajanje nacionalnog srpskog identiteta pravoslavnog naroda Crne Gore, traje, pojačano od pokradenog referenduma 2006. godine, od kad je posebno potrebno stvoriti nacion Crnogorac, po ugledu, na OZNU, koja je svojim metodama, Srbe „prevodila“ u Crnogorce, o čemu svjedoče brojne publikacije tzv. crnogorskih istoričara.
Bježeći od golgotske sudbine srpskog neprestanog, hristolikog stradanja i tragičnog mučeništva, izbjegavajući „kame i oluje“ naših dana, mnoga naša braća su pobjegla od svoje suštine, uvodeći sebe i svoje potomstvo u strahote života bez identiteta i porijekla. A bez onog ”juče” nema ni danas, niti može biti ”sjutra”.
A kako bismo još dalje širili istinu, što je i glavna misija portala IN4S, od danas svim čitaocima poklanjamo zbirku citata „Tako su govorili“, brojnih znamenitih ličnosti koje govore o imenu srpskom i pravoj istoriji Crne Gore.
Citati su najvećim dijelom preuzeti iz knjige Batrića Jovanovića „Crnogorci o sebi“; „Spomenica Petra II Petrovića – Njegoša – Vladike Rada 1813–1851–1925“; Vladimir D. Jovićević, Budimir Aleksić „Crnogorsko pitanje“.
Prelom je radio Pušica Milojko, a naslovnu stranu Petar Lubarda.
Knjaz (kralj) Nikola
O odnosima sa Srbijom, za vrijeme knjaza Mihaila,
kralj Nikola piše:
„Za slogu i dobro srpsko predložim izaslaniku
Srbije da sklopimo savez i ugovor između dvije
knjaževine u cilju da se pođe ka oslobođenju i
ujedinjenju cijeloga Srpstva…“
O Hercegovačkom ustanku, 1875. godine, kralj Nikola veli:
„Zaista, Crnoj Gori tijesno je bilo, i sada je i biće sve dotle, dok sav narod srpski ne bude slobodan i ujedinjen, ali isto ona nije mutila i nije ništa radila, da baš ove, 1875. godine bukne ustanak…“
O krštenju crnogorskog prestolonasljednika, bilo je veliko
slavlje, ali, piše knjaz Nikola:
„nijesu iskupljeni Srbi samo učestvovali u radosti jednoga srpskoga vladaoca. Krštenje je bilo samo povod, prilika da se skupe na Cetinju braća iz svijeh zemalja srpskih…“
O oslobođenju Podgorice i Zete 1878. godine, kralj Nikola
piše:
„Tako se izvršilo prisajedinjavanje Zete Crnoj Gori, starodrevne kolijevke države srpske, u kojoj se odnjihala i podigla prva misao o državnom jedinstvu srpskom. Poslije vjekova najtežega robovanja, ona se opet povratila u slobodu i zajednicu sa onom državom srpskom, koja je za sve one vjekove hranila slobodu srpsku i koja je za te vjekove prolijevala dragocjenu krv svojih sinova za oslobođenje
braće svoje.“
O komemoraciji povodom petstogodišnjice Kosovskog boja
1889. godine kralj Nikola piše:
„Te iste godine činjen je i u Crnoj Gori kao i svuda po zemljama srpskim pomen petstogodišnjice boja Kosovskog. Ako nije suđeno bilo da iza minulog rata taj dan proslavi oslobođeno i ujedinjeno Srpstvo, Crna Gora i njezin vladar, ne gubeći vjeru u to, ipak su s radošću i ponosno činili pomen kosovskim junacima, vidjeći važnost i ugled svoj današnji, a pomišljajući na muke, koje je Crna Gora podnosila za minulijeh pet vjekova…“
Na kraju nekrologa kojeg je kralj Nikola održao svom tastu Petru Vukotiću, kaže se:
„Zbogom Petre Vukotiću, s Čeva ravna, Srpski vojvodo! Zbogom!“ Kralj Nikola je u „Glasu Crnogorca“ od 2. januara 1919. godine objavio tekst u kome se kaže:
„Od zvanične Srbije i njenih agenata optuživan samkao protivnik jugoslovenskog jedinstva. Međutim, nijedan pojedinac u Srpstvu i jugoslovenstvu nije više radio na njemu od mene, nastavljajući u tome djelo mojih besmrtnih predaka.
Vaš PDF primjerak možete preuzeti OVDJE!
Pročitajte JOŠ:
