“Ima nas”, znakovita tragedija šoviniziranih kvočki i ekstremističkih kokota

“Obješena i kisjela”, tragična, otužna lica vođa trećeg mitinga pod nazivom: “Ima nas”, posvjedočila su javnosti o potpunoj političkoj tragediji rasutih krhotina starog sistema političkog satanizma.

Tog, sada raspalog sistema na čijem čelu i dalje obitava potonuli, očajni i nesrećni politički mrtvac Milo Đukanović koji kroz opstrukciju novog sistema vlasti pokušava poslati poslednje signale svoga javnog postojanja.

Naime, poslednji, treći miting uzastopnih političkih gubitnika je okupio tek oko 2.000 pristalica tako da je tendencija samourušavanja uličnih protesta na izborima ometlane političke nomenklature očita- jer su na prvom mitingu imali 4.000 a na drugom 3.000 pristiglih, skupljenih s “koca i konopca” političkih uzaludnika.

Da se podsjetimo jednog fakta, mediji pod kontrolom Đukanovića su standardno uvećavali broj učesnika tih okupljanja da bi sebe obodrili, sve uz smjehotresne poruke da ih je “toliko mnogo” da su se “svi politički protivnici uplašili”!?

Tako smo saznali da im je jedan od ciljeva okupljanja bio da nekoga “uplaše”. Ali, avaj, sve im ide naopako što je sasvim zakonomjerno.

Kako su prvi miting sa 4.000 učesnika predstavili javnosti kao skup 15.000 “patriota”, na drugom skupu broj od 3.000 pristalica “podigli” na 20.000, to se očekivalo da će poslednji skup na kojem je bilo 1.500 do 2.000 mitingujućih zgubidana ocijeniti grandioznom cifrom od bar 25.000 “pristalica”.

Ipak, nisu to uradili jer bi im se smijala cijela Crna Gora, skupa s regionom koji pomno prati srceparajući odlazak bivšeg diktatora i njegovih čauša.

Propast političkog satanistizma po dubini

Svi ovi, za DPS, SD, SDP i LP pogubni protesti značili su krah kompletne propagandne strukture koja je za njima stojala.

To je bio poraz svih Đukanovićevih nevladinih organizacija poput, recimo, one koju vodi Daliborka Uljarević, ali i sunovrat njegovih medija, propagandista i kolumnista kojima je “punio korita” računajući da su oni “sedma sila”.

Pokazali su se kao “sila” ali u rušenju sistema kojem pripadaju a koji ih je tovio do te mjere da su izgubili razum i završili u apsolutnom ekstremizmu šovinističke provinijencije.

Svi ojađeni govornici, počevši od raspemećenih, šoviniziranih kvočki pa sve do ideološki napaljenih kokota, kojima u skaredno- agresivnoj retorici standardno figurišu izrazi: “četnici, posrbice, fašisti”- mogu poslije ovih propalih okupljanja konstatovati da je njihova politička karijera konačno otišla dođavola.

I tako, dok razvlašćena bivša “elita” lagano tapće ulicu, vođa im leti po bijelom svijetu glumeći državnika s vidljivim ciljem da do kraja predsjedničkog mandata po nekoliko puta turistički posjeti svaku tačku planete.

Propast uličnih protesta u režiji DPS, SD, SDP i LP u konačnici znači gubitak još jednog bitnog sektora političkog djelovanja i pečatiranje sopstvene sudbine koja nezaustavno ide u duboku provaliju koju oni osjećaju kao ličnu tragediju.

Elem, bolje bi bilo da proteste uopšte nisu organizovali jer bi i dalje živjeli u slatkoj iluziji i nadi da su neki bitan faktor.