Godišnjica smrti Stevana Sremca
Danas se navršava 119 godina od smrti jednog od najznačajnijih i najčitanijih pisaca srpskog realizma Stevana Sremca.
Stevan Sremac rođen 23. novembra 1855. godine u Senti, od oca Avrama i majke Katarine, gde je i proveo svoje rane godine. Nakon gubitka roditelja, 1868. godine, njegov ujak, čuveni srpski istoričar i književnik Jovan Đorđević, doveo ga je u Beograd na dalji nastavak školovanja. Ujak Aleksandra Deroka, Stevan Sremac bio je ključni predstavnik srpskog realizma, ostavio je dubok trag u srpskoj književnosti.
Njegova najpoznatija dela Ivkova slava, Pop Ćira i pop Spira i Zona Zamfirova i danas čine temelj srpske književne baštine, dok njegova duhovita i kritički nastrojena dela i dalje imaju snažan uticaj na savremenu kulturu.
Zanimljivo je da je sestrić Stevana Sremca bio Aleksandar Deroko poznati srpski arhitekta…
Kada je riječ o poznavanju domaće i strane književnosti i načitanosti, Sremac spada u najobrazovanije srpske pisce druge polovine 19. vijeka. Sremac je bio rasni realista, obdaren sposobnostima posmatranja i zapažanja pronicanja u suštinu pojava i događanja. Uvijek je polazio od stvarnih činjenica i podataka, od onoga što je vidio, provjerio i zabilježio. Radio je kao profesor u gimnazijama u Nišu, Pirotu i Beogradu.
Bio je učesnik u ratovima od 1876. do 1878. godine i odlikovan je Ordenom Svetog Save i Ordenom Takovskog krsta.
Sremac je počeo da piše relativno kasno – u tridesettrećoj godini života, a njegova djela vezana su za Beograd, Niš i Vojvodinu. Prvu realističku pripovjetku objavio je 1893. godine pod naslovom „Božićna pečenica“, a potom su uslijedile „Ivkova slava“ /1895/, „Vukadin“ /1903/, „Limunacija na selu“ /1896/, „Pop Ćira i pop Spira“ /1898/.
Jedan od najboljih humorističkih romana u srpskoj književnosti „Zona Zamfirova“ objavljen je 1906. godine. Kao pripovjedač, Sremac se u velikoj mjeri oslanjao na raniju tradiciju srpske proze, naročito na djela Jakova Ignjatovića. Izabran je za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 3. februara 1906. godine ali zbog smrti nije stigao da održi pristupnu besjedu.
