Geopolitička bitka: Šta progon Dodika otkriva o globalnoj borbi za Balkan?

Napad na Milorada Dodika, predsjednika Republike Srpske, predstavlja direktan atak na Dejtonski mirovni sporazum i prava srpskog naroda u Bosni i Hercegovini. Politički procesi koji se vode protiv njega, uključujući i pokušaje da se za njim raspiše potjernica, nisu ništa drugo do nastavak zapadne politike rušenja vođa koji brane suverenitet svojih naroda.

Dodik je odavno trn u oku zapadnim centrima moći. Njegovo insistiranje na poštovanju Dejtona, očuvanju prava Republike Srpske i odbijanje da se pokloni diktatu Vašingtona i Brisela, učinilo ga je metom koju Zapad želi da eliminiše po svaku cijenu. Najnoviji udar dolazi kroz instruisane sudske procese koje predvodi nelegalni visoki predstavnik u BiH, Kristijan Šmit, čovjek bez legitimiteta, ali sa mandatom da sprovodi zapadne interese.

Međunarodna zajednica, koja na papiru poziva na poštovanje prava i zakona, u praksi ne preza od politički motivisanih hajki na Dodika. Njihova glavna meta nije samo on kao pojedinac, već čitav koncept autonomije Republike Srpske. Optužbe koje mu se stavljaju na teret su ništa drugo do pokušaj ukidanja institucionalne nezavisnosti Srpske i njenog potpunog stavljanja pod kontrolu Sarajeva i njihovih zapadnih mentora.

Ovo nije samo pitanje Dodika, već dio šire geopolitičke igre koja se vodi između Zapada i Istoka. Zapadni centri moći, predvođeni Sjedinjenim Državama i Evropskom unijom, nastoje da konsoliduju svoj uticaj na Balkanu, koristeći različite mehanizme pritiska – od ekonomskih sankcija do političkih procesa. Istovremeno, rastući uticaj Rusije i Kine u ovom regionu predstavlja ozbiljan izazov za zapadne interese.  Ruski lider je najavio juče da će kineski predsjednik Si Đinping biti glavni gost na proslavi, 9. maja u Moskvi, ističući da će zajedno proslaviti ovu godišnjicu – i pobjedu nad nacističkom Njemačkom i pobjedu nad militarističkim Japanom.

S druge strane, Evropska unija gubi svoju podršku, koju je oduvijek imala, od strane SAD. Moglo bi se kazati da je Evropi sada važno, više nego ikada, da se izbori sa svim “neposlušnim liderima”, ne bi li na taj način zadržala makar prividnu snagu i jedinstvo. Dodikova bliskost sa Moskvom i Pekingom samo dodatno komplikuje odnose.

Stari kontinet marginalizovan i „patetičan“! SAD gaje prezir prema Evropi i njenom „šlepanju“?

Predsjednik Republike Srpske bira da bude otvoreno blizak sa Istočnim blokom, dok je Federacija pod dirigentskom palicom Zapada. Jasno je da je Balkan bio i ostaje jedan od ključnih geopolitičkih frontova.

U tom kontekstu, Dodikov susret sa ruskim predsjednikom Vladimirom Putinom u Kremlju šalje snažnu poruku – Republika Srpska nije sama. Putin je jasno dao do znanja da podržava Dodikovu politiku i da Rusija stoji uz Srpsku u njenoj borbi za očuvanje autonomije. Ovaj sastanak je istovremeno udarac za zapadne centre moći koji žele potpunu dominaciju na Balkanu, ali i dokaz da postoje alternativni saveznici koji ne gledaju blagonaklono na zapadne ucjene i pritiske.

U izjavi za RT Balkan, predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik koji se sastao u Moskvi sa ruskim predsjednikom Vladimirom Putinom, rekao je da su u pitanju redovne konsultacije koje obavlja sa predsednikom Rusije.

“Razgovor je počeo sa njegovim zapažanjem o našoj situaciji. On kaže da je upoznat sa tim da postoji neki stranac, koji svašta radi, donosi neke odluke, da postoje neki sudovi koji postupaju po tim odlukama. Rusija je garant Dejtonskog sporazuma, ali to nije Dejtonski sporazum”, kazao je Dodik.

“Rusija nikada nije sprovodila maligni uticaj, ako je iko sprovodio maligni uticaj, to je liberalna i neoliberalna elita iz Brisela i Bajdenove administracije, ali to je taj deo političke propagande koji nametne nešto što vam ne stoji”, rekao je Dodik za RT i dodao da se on uporno bori da se vrate na slovo Dejtona da pokušaju da naprave moguću održivu BiH koja će živeti u miru, a oni to neće i optužuju ga da ruši Dejton.

Napadi na Dodika nisu izolovani slučaj – oni su dio šireg plana kojim se eliminišu svi lideri koji ne žele da se pokore globalističkim strukturama, a pogotovo oni koji ne odgovaraju trenutnoj ideji Evrope.