Galijašević za FAN: Kako je Zapad pretvorio Balkan u leglo terorizma

O tome kako su Bosanska stranka demokratske akcije (SDA) i Muslimansko bratstvo, uz podršku Amerikanaca i Britanaca, pretvorili Bosnu u centar za regrutovanje i obuku ekstremista u samom srcu Evrope, u ekskluzivnom intervjuu sa specijalnim dopisnikom međunarodne redakcije FAN-a rekao je bosanski stručnjak iz oblasti sigurnosti i borbe protiv terorizma Dževad Galijašević. Čovjek koji je razotkrio mnogie radikalne mreže. Upravo je ovaj analitičar prvi ukazao na činjenicu da je Bosna i Hercegovina uključena u većinu napada ID u Evropi.

Galijašević je Bosanac, tokom rata se borio na strani muslimana, bio je oficir 3. korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine. Međutim, nakon krvavog i brutalnog građanskog sukoba, preispitao je svoj odnos prema događajima iz 1990-ih. Tokom 2000. godine, dok je bio na čelu opštine Maglaj, Galijašević je izdao naredbu da oko 1.500 pristalica radikalnih pokreta treba da napusti selo Bočinja i srpske kuće u kojima su se naselili. Nekoliko puta je bio napadnut, a čak je i njegov petnaestogodišnji sin pretučen jer mu „otac radi za Srbe“.

O rastućoj opasnosti od radikalizacije BiH sve se više govori čak i na Zapadu. Kakva je realna situacija u zemlji? Koliko sada postoji takozvanih „paradžemata“ i vehabijskih centara? Koliko ljudi odlazi da se bori za IDIL, a koliko se vraća u Bosnu i Hercegovinu? Ima li podataka o broju radikalnih islamista u BiH?

Bosna i Hercegovina je od sredine dvadesetog vijeka- posebno od devedesetih godina obilježenih raspadom Jugoslovenske država i zajedničkog političkog prostora, predstavljala odskočnu dasku radikalnom Islamu u njegovom pohodu na Evropu. Dok su u svim procesima zapadne zemlje (prije svega Njemačka, Velika Britanija, SAD i Francuska) učestvovale sa destruktivnih pozicija usmjeravanja i podsticanja ka što krvavijem zapletu Jugoslovenske drame, pojedine islamističke organizacije a prije svih Al kaida, koja tada nije predstavljala globalnu terorističku organizaciju, su u tom ratu i u saradnji sa Zapadnim zemljama vidjele šansu za jačanje svoga uticaja i širenje mržnje: članova, misionara, ratnika i terorista. Naravno da su se u ovaj proces uključile i vodeće Islamske zemlje: prvo Iran, pa Saudijska Arabija a na kraju Pakistan i Turska.

U suštini Al kaida je razvila svoje potencijale upravo u Bosni i Hercegovini, ojačala političku, vojnu i ekonomsku moć i postala organizacija sposobna da na bilo kom dijelu planete izazove sukobe i organizuje terorističke akcije. Osnovnu vezu između Al kaide i bosanskih muslimana, kao svojevrsni fundament njihove komunikacije i zajedničkog nastupa u ratu devedesetih i u miru, kasnije, pružila je podružnica Muslimanske braće iz Londona u saradnji sa Muslimanskom braćum u BiH, koje su predstavljali „Mladi muslimani“ na čelu sa Alijom Izetbegovićem. Upravo je Alija Izetbegović stavio na raspolaganje Muslimanskoj braći, resurse i moć svoje Stranke demokratske akcije (SDA) a time i kapacitet državnih institucija koje je SDA kontrolisala.

Zapadne zemlje nisu bile samo prisutne u ovom procesu već su taj proces kontrolisali i čak usmjeravali ga.

Tako su stvorene vojne formacije na vjerskoj osnovi (Odred el mudžahidin, Zubejrova grupa, Alžirske i Egipatske grupe te Grupe iz Londona i Rubea), koje će tokom rata činiti ratne zločine nad Srbima Ozrena i Tešnja – Hrvatima Srednje Bosne da bi poslije rata učestvovali u širenju terorističke mreže i postali osnovni  funkcionalni izraz terorizma.

I danas u raznim formama djeluje oko 10.000 aktivnih pripadnika terorističkih organizacija koji su u ratu nosili oznaku i prepoznatljivi po nazivu: mudžahedini.

ISIL/IDIL (DAEŠ) u Bosni i Hercegovini nastao je iz jedinstvene Al kaidine strukture, unutrašnjim podjelama na ideološkom i personalnom nivou.

Zapadne zemlje su uglavnom podržale Al kaidu u Bosni i Hercegovini i podstakli žestok obračun države sa Islamskom Državom(ISIL).

U tom smislu, Džabhat an Nusra (Nusra Front) imala je i ima još uvijek svoju vojnu formaciju „Saudijska mreža El Meali“, koja se nalazi u Idlibu i potpisnik je koalicije 8. „muhažirskih jedinica“ koju je organizovao Nusra front po imenu Hajat Tahrir as Šam“. Saudijskom mrežom komanduje državljanin  BiH, vehabijski vođa iz Maoče Nusret Imamović, čiji portal „Put vjernika“ nesmetano funkcioniše i širi radikalnu propagandu.

U Bosni i Hercegovini danas, oni imaju svoje sljedbenike u preko stotinu (100) vehabijskih naselja od kojih su njih 21. organizovani kao Paralelni džemati (Paradžemati).  Onih koji prihvataju njihovo učenje u BiH, danas ima preko 100.000 i predstavljaju oko 6% ukupne muslimanske populacije u zemlji.

Kako se BiH pretvorila u centar za regrutovanje terorista?

Onako kako su Amerikanci u BiH, stavili apsolutno pod kontrolu vlast u zemlji, bezbjednosne strukture i obavještajno-bezbjednosnu agenciju a posebno SDA i Muslimansku braću tako su, potpuno javno, provodili razne vrste mobilizacije terorista, njihovog naoružavanja, vojne obuke i slanja na određena ratišta.

Bosanski muslimani su u Siriji ratovali protiv legalne vlade i naroda Sirije a na strani Amerike i Turske, unutar dvije terorističke organizacije Al kaide i ISIL

I u Iraku, Avganistanu a posebno Libiji muslimani iz BiH su ratovali za američke interese kao što danas u Ukrajini ratuju protiv Ruskog naroda, na strani Zapada.

Samo muslimani iz BiH, Albanije i sa Kosova*, u ratu koji na tlu Ukrajine vodi NATO pakt protiv Rusije i Ruskog naroda, nastupaju odvojeni od cjelog Islamskog svijeta (Umeta), koji podržava Rusiju. Zato izbor  ratišta i izbor strane za kojoj teroristi iz BiH ratuju, govori da je zahvaljujući SDA, značajan broj neprosvijećene bošnjačke sirotinje u djelovanju u ovim organizacijama vidio šansu za popravak svog statusa.

Ko su glavni akteri ovih procesa i šta je njihov krajnji cilj?

Uvijek su tu SDA i Muslimanska braća, uz podršku Amerikanaca i Britanaca, njihovih bezbjednosnih i obavještajnih struktura kao i njihove diplomatije u BiH.

Sve je puno složenije kad je, iz tzv. bosanskog rata, islamski terorizam izašao financijski, kadrovski, tehnički, organizacijski i u svakom pogledu jači. Može se konstatovati da od tada nastupa novo poglavlje u djelovanju i organizovanju islamskog terorizma, te da je taj vid političkog nasilja bio pravi pobjednik u ratu, a ne Amerikanci koji su se u njega umiješali javnim i prikrivenim obavještajnim akcijama. Nakon tog rata razvijena je svojevrsna doktrina terorizma koja se zasniva na širokom spektru nekonvencionalnih djelovanja. Osnovni koncept djelovanja sastoji se prvenstveno, u otvaranju brojnih humanitarnih, dobrotvornih, obrazovnih, financijskih i drugih organizacija, medijskih kuća i sl. koje služe kao instrumenti za prikupljanje financijskih sredstava, vjersku indoktrinaciju, infiltraciju u islamsku populaciju, sticanje popularnosti među islamskom omladinom, obrazovanje kadrova, regrutaciju terorista, njihovu obuku, krijumčarenje oružja i „uvoz“ terorista.

U onim zemljama u kojima nema oružanih konflikata islama i neke druge religije, ove organizacije, služe za prikupljanje financijske i svake druge pomoći, koja se, potom, distribuira tamo gdje je, prema procjenama hijerarhijskog vrha Al kaide ili Islamske države, ugrožen islam. Medijske kuće u tim zemljama služe za psihološku propagandu i obrazovanje potrebnih kadrova U suštini, većina ovih i sličnih organizacija su samo pokriće za nekonvencionalno djelovanja i niz koordinisanih akcija političkog, ekonomskog, psihološko-propagandnog, oružanog, obavještajnog i subverzivnog karaktera koje se poduzimaju protiv protivnika radi ostvarivanja psiholoških, ekonomskih, socijalnih i političkih ciljeva. Tako je, sa znanjem Zapada, iz Avganistana, pokrenut sistem organizovanja i jačanja terorističkih organizacija u srcu Evrope, u njenom odanom protektoratu, Bosni a nastavilo se u Rusiji, na Kavkazu a poslije toga i na Kosovu*.

Preduzima li Sarajevo ikakve korake da spreči radikalizaciju zemlje i neutrališe vehabijske centre?

Političko Sarajevo aktivno učestvuje u islamskoj radikalizaciji društva. Iako su ovaj proces uočili i Hrvati u BiH i ukazivali na njega ipak je stvarni otpor radikalizaciji pružan iz institucija Republike Srpske. Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske u bezbjednosnom smislu, kao najorganizovanija i najefikasnija bezbjednosna struktura u BiH je na planu provođenja zakona, bila najvažniji garant reda i mira – sprečavanja organizovanog ideološkog rada terorističkih organizacija, njihovog kadrovskog jačanja,unutrašnje komunikacije između pojedinih organizacionih djelova i pojedinaca te dosljedno primjenjujući Zakon i bezbjednosne procedure uspjela obezbjediti mir u vrlo složenim uslovima.

Istovremeno, na ove pojave je u zajedničkim institucijama ukazivao Član Predsjedništva BiH iz reda srpskog naroda Milorad Dodik. Činjenica je da i nakon mnogih terorističkih akcija i napada koji su izvedeni u muslimansko-hrvatskoj Federaciji i jedan akt terorizma u Republici Srpskoj, zapadne diplomate i svi zapadni politički mehanizmi u BiH su to prosto prešutili pokazujući i na taj način, da oni podržavaju to stanje.

Gotovo svaki teroristički akt u Evropi ima veze sa BiH. Zašto EU i SAD praktično ignorišu sve veću pretnju u srcu Evrope? Kakva je uloga zapadnih zemalja u radikalizaciji Bosne i Hercegovine?

Svi terporistički napadi u Evropi (Napadi u Madridu, Bataklanu, Šarli Ebdou, Barseloni, Berlinu, Sankt Peterburgu…) naravno imali su direktnu vezu sa Bosnom i Hercegovinom ali i sa određenim geopolitičkim igrama unutar zapadnih zemalja.

Mnoge terorističke akcije na zapadu, iako su imale javnu „islamsku agendu“ i princip navodne promocije Islama bile su duboko antiislamske i uglavnom organizovane ili podržane u okviru određenog zapadnog rivaliteta (SAD- Francuska ili Velika Britanija-Njemačka) i kao takve služile su za opravdanje islamofobiji i drastičnim mjerama koje bi zapadne vlade poduzimale prema muslimana u svojoj zemlji.

Zato je za muslimansku zajednicu, svaki razgovor na ovu temu, otvara pravo pitanje, a to je: mogu li se islamisti i teroristi legitimno i s pravom pozivali na svoju islamsku vjeru i ima li uopšte radikalno-politički islamski pokret danas u svijetu legitimnu osnovicu u islamskoj religiji? Tačnije mogu li neke religije po svom duhu i strukturi, biti pogodno tlo političkom i vjerskom radikalizam te primjenu nasilja i terora u vjerske svrhe?

Pa i to: da li je politički islam novi oblik totalitarizma i ekstremizma, koji kao važan instrument svoje misionarske uloge, koristi nasilje.

Za mene lično važno i olno pitanje je: čega se, u stvari, sjećaju i što znaju muslimani BiH u istorijskoj perspektivi samog islama i prostora na kome žive i na koji način im to znanje pomaže da organizuju vlastiti život? Da razumiju druge i drugačije, svoje susjede, Srbe i Hrvate, da poštuju Hrišćane u zemlji kao najbliže saveznike u borbi za Božiju Riječ i da ne dozvole da budu izmanipulisani i primitivni vojnici koji uopšte ne razumiju ciljeve za koje se bore i ginu obmanjujući sebe da su u džihadu i da je to u interesu Islama. Današnji, politički položaj muslimana Balkana je, međutim, slika vlastite propasti i nipodaštavanja vlastite vjere.

Simo Tuševljak, inspektor Odjeljenja MUP-a za borbu protiv terorizma u Republici Srpskoj, više puta je izjavljivao da je u postojanju terorističkih grupa i njihovih napada – i Bliskog istoka i Zapada–vidljiv strani faktor. Da li imate neka saznanje vezana za ove navode?

Danas, ne postoji, ni u BiH ni u svijetu, nijedna islamistička organizacija i struktura, koja manifestuje spremnost i sposobnost upotrebe brutalnog nasilja, a da nije zamišljena i organizovana u državnim, obavještajnim i bezbjednosnim strukturama političkog Zapada. Od prvih koraka u tom pravcu, koji poduzima Vlada Velike Britanije početkom dvadesetog vijeka i organizovanja politički radikalne organizacije Muslimanska braća (1928.godine), gradi se jedinstvena politička platforma za djelovanje u islamskom svjetu.

U početku su Muslimanska braća bila važan instrument kontrole i nadzora nad prividnom dekolonizacijom islamskog svijeta a kasnije su platformu političkog radikalizma nametnuli siromašnim i neprosvjećenim muslimanskim društvima kao ideološki obrazac,  usmjerili nezadovoljstvo i „pružili pomoć“ u organizovanju i formiranju“ terorističkih organizacija.

Nepostojanje čvrste strukture, autonomija u odlučivanju i djelovanju različitih, formalno nepovezanih delova, stvara niz problema prilikom identifikacije, suzbijanja i  suprotstavljanja djelovanju ovih organizacija. „Razbijanjem“ jednog dijela organizacije ne bi, osim trenutne štete lokalnoj strukturi, bio nanesen odlučan i presudan udarac cijeloj mreži. Čak i u slučaju da neposredno vođstvo terorističke mreže bude eleminisano (kao što je ubistvo Osame Bin Ladena) mreža bi nastavila da postoji i deluje. Istina, do početka proteklog rata na Balkanu, islamske terorističke organizacije i neke islamske države sponzori terorizma, djelovale su prividno samostalno i među njima nije bilo izražene povezanosti niti koordinisanih aktivnosti.

Prema vašim podacima, sada u Bosni ima najmanje 12.000 Avganistanaca i nekoliko hiljada Pakistanaca i Iračana koji su u zemlju ušli sa lažnim turističkim vizama. Očigledno je da ambasade i specijalne službe BiH na ovo ili zatvaraju oči ili su direktno umešane?

Naravno da je u pitanju zajednički rad na ovom planu, i to ne samo sa državnim strukturama ovih zemalja i Bosne i Hercegovine, nego vrlo često i pojedinih zapdnih struktura u okviru koji, je gotovo javno, nastupao Fond „Otvoreno društvo“, Georga Soroša. Zapadni mediji ova lica nazivaju „migrantima“ a samo ponekad „ilegalnim migrantima“, međutim istina je da se ovdje radi o manevarskim akcijama i premještanju snaga Islamske države i Al kaide koje su ostale lojalni partneri i vojnici zapadnih oligarhija.

Mladi ljudi, bez porodica koji se kreću u grupama i koji izgledaju i djeluju kao vojnici, novac za boravak su uglavnom dobijali preko Western Uniona, u visini od oko 600 dolara mjesečno. Taj novac djeluje beznačajno ali obzirom da u Bosni i Hercegovini još uvijek se ne vode vojne operacije, može se zaključiti da na aktivnim ratištima (poput Ukrajinskog), postoji drugačiji nivo isplate zbog učešća u ovi formacijama.

Kako se regrutuju plaćenici na Kosovu*, u Albaniji i u celom regionu da bi se poslali u Ukrajinu i o kojim ciframa je reč, prema vašim informacijama?

Malo ko može ponuditi neke nove informacije u odnosu na precizne podatke Ministarstva odbrane Ruske Federacije. Kad je riječ o Balkanu, očito je neonacistička solidarnost u Hrvatskoj predstavljala dominantni ideološki osnov mobilizacije na Ukrajinsko ratište. Naravno i tu se govori o najmanje 200. boraca koji su evidentirani u okviru svojevrsnih hrvatskih vojnih formacija. Iz Bosne i Hercegovine, sa Kosova* i Albanije otišlo je nešto manje (u izvještajima se pominju brojke od 168. iz BiH i 162 sa Kosova*… itd) Ono što treba naglasiti da to nije potpuni mobilizacijski potencijal ni Hrvatske a pogotovo ne BiH, Kosova* i Albanije“.  Obzirom da su mnogi hrvatski bojovnici, uposleni na Zapadu, pristupili plaćeničkim snagama, vojnim jedinicama čije je jezgro iz zapadnih zemalja: prije svega Njemačke, Francuske i Velike Britanije, te u manjoj mjeri iz Austrije, Češke i Poljske…

Državljani BiH i Albanije te stanovnici okupiranog Kosova* su iz tri pravca dolazili u Ukrajini i na taj način, su raspoređeni po vojnim jedinicama. Značajan broj plaćenika upućenih iz matičnih zemalja uglavnom je evidentiran ali učešće državljana ovih balkanskih zemalja koji dolaze direktnno sa određenih ratišta na Bliskom Istoku (iz Sirije, Egipta i Avganistana) i koji se u Ukrajini bore kao posebne vojne formacije koje nisu direktno povezane sa Balkanom nego sa radikalnim Islamom i terorizmom, nije u potpunosti evidentiran. Tako pojedine jedinice Al kaide iz Sirije i pojedini ratni zarobljenici američkih snaga u Siriji su upućeni na Ukrajinsko ratište i među njima, se nalazi oko 100 državljana BiH, 90 albanaca sa Kosova* i 40. državljana Albanije, koji nisu dio utvrđenih činjenica i evidencija.

Isto tako, ima naznaka, da se iz zapadnih zemalja, više desetina državljana BiH i Albanije te stanovnika Kosova* bori u okviru pojedinih evropskih plaćeničkih jedinica. Svakako bi važno bilo usaglasiti evidencije iz sva tri ova mobilizacijska pravca ali je to vrlo teško jer ne postoji ni minimalna razmjena obavještajnih i bezbjednosnih podataka u kojoj bi aktivno učestvovale zapadne zemlje. One na pitanje razmjene podataka o problemima bezbjednosti gledaju isključivo kao na proces u jednom smjeru: a to znači svi šalju podatke njima a oni ne šalju nikome. Takvo ponašanje Zapadnih službi, ne samo da ugrožava cjelokupni sistem kolektivne bezbjednosti nego doprinosi jačanju terorističkih struktura i međunarodnih kriminalnih organizacija.

DOPUNSKO POJAŠNJENJE:

Rube je grad kod Lila u Francuskoj. Bili su to Francuski legionari…

Vođe su im bili Lionel Dumont i Kristopher Kase.

Lionel Dumont je prvi u BiH od islamista dobio zvanje Abu Hamza a Kristopher Kase je dobio ime Abu Velid nakon sto su počinili ratne zločine prema Srbima u okolini Tešnja

Dumontu je Tajna muslimanska služba AID , nakon hapšenja  organizovala bjekstvo.iz zatvora u Zenici i napuštanje BiH.

A Kase je navodno, poslije rata u BiH  ubijen u Belgiji od strane policije.

Grupom iz Londona je komandovao radikalni engleski hodža iz Londona, naselje Finsbuhti Park. On je sebe zvao Fatih Kamel a u ratu u Bosni je dobio ime Abu Hamza el Masri. Deset godina poslije rata u BiH uhapšen je i isporucen Americi zbog učešća u organizovanju tetorističkih akcija

Izvor: https://riafan.ru/23552768-bosniiskii_ekspert_po_bezopasnosti_rasskazal_kak_zapad_prevratil_balkani_v_rassadnik_terrorizma

Pročitajte JOŠ:

Zidovi zla i krvava žetva u Starom Grackom