Gađači i gađanke ili Vračar danas
Goran Petronijević
Piše: Goran Petronijević, član Pravnog savjeta IN4S
Gađači i gađanke opštine Vračar, beogradskog svetog brda, na kome su neki davni okupatori spaljivali mošti Svetog Save, a gde danas blista najveći pravoslavni hram u vaseljeni.
Vračar, centralna beogradska opština, nekada ponos kulturnog beogradskog kruga i stecište mnogih kulturnih događaja. Trgovi, pozorišta, bioskopi, narodni univerziteti, kultne gradske kafane, prvi supermarket na Balkanu…. Predivna mešavina stare i moderne arhitekture, sa svim slojevima istorije.
Jednom rečju grad, u kome stanuju građani i građanke i u vremenima kada su u ostalim delovima grada, u novoizgrađenim soliterima i otetim vilama, živeli drugovi i drugarice. Da ne bude zabune, govorimo o dvadesetom veku. U dvadeset prvom veku dolazi do razvoja mnogih beogradskih područja. Izgrađena je infrastruktura i naseljen veliki broj stanovnika koje je vetar ekonomskih ili istorijskih prilika ili neprilika u ovaj grad doneo.
Sirotinja na periferiju, a oni koji su se „snašli“ u životu, na Vračar, a đe bi drugo!? I tako naš Vračar dobi nove građane i građanke. Ostareli i osiromašeni Vračarci, prodajom svoih kuća i stanova, povukoše se pred najezdom „snađenih“ na periferiju. Izmeniše se gradski običaji na Vračaru. Nestadoše vesele kafanske noći, poetske večeri, pozorišni avangardizam. Kladionice i kafići postaju nova vračarska stvarnost. Novi stanovnici Vračara doneli su nove navike koje su postale dominantne. Džipovi sa četiri migavca koji satima stoje na sred Njegoševe ispred elitnih kafića. A u kafićima gosti čiji su džepovi, oružje i nosevi napunjeni. Društvo im za šankom prave ostaci dekadentnih ostataka vračarske kvazielite.
Imaju različite vokabulare, ali se savršeno razumeju. Stvara se autohtona novograđanska kvaziklasa. Bahata, netolerantna i nasilna prema onima koji drugačije žive ili drugačije misle.
Danas na Vračaru umesto poezije i lepe besede u kafanama možeš dobiti uvrede, ponižavanje, batine ili jaja u glavu. Vračar je prepoznat kao idealno mesto gde se sa malo novca ili nagovora na stranim jezicima mogu izazvati „građanski“ sukobi. Gađanje iz oružja, stolicama ili jajima, postaje vračarski govor. Vračar se ugiba i mršti pod svojim gađačima i gađankama i mirno čeka neka nova, nadamo se, bolja vremena.
E moj ZOKA pametni nije tvoja pamet za dvije noge sto je moja pokojna baba govorila.Nije stari djedo bogu fala beogradjanin nego je stari djedo iz stare Hercegovine koju ste vi montegrini dobili zahvaljujuci Rusima na berlinskom kongresu da bi ekonomski mogli opstati ili si to mozda zaboravio ili nijesi ni znao.Vas predsjednik i predsjednik vlade tj. obadvojica su rodjeni i dolaze iz stare Hercegovine i obadvojica govore da su 200% montegrini e ja nijesam 200% montegrin nego ono sto sam dobio rodjenjem tj.da sam Srbin.Moj savjet ti je da pitas stare beogradjane je li sada vracar montegrinski kraj ili nije i jesu li olicenje ti montegrini kulture ili divljastva.E ja mislim da su primitivci i divljaci sto im i pristaje .a to ne znaci da ih mrzim.
smrt fasizmu
Dedo ti si sigurno starobeogradjanin pa se stidis Crnogoraca.Muci jadan ti si ili iz grblja ili iz ercegovine
Znam za taj trip, ali mi koji smo malo duže u Beogradu, pamtimo stare nadimke za Vračarce. Po Beogradu su ljude odatle zvali „divljaci“ a malo kasnije“šminkeri“. Ja ne vidim nikakve promene. Izvikane možda ali tradicija je u stvari ista
Aida se gađala i ranije, rekoše mi.
Biulo nekome drago ili krivo to je tako i to se sad zove crnogorski kraj e evo sad nemam pojma sto se tako zove mozda posto se veliki broj intelektualaca tu iz CG nastanio ili mozda po tome sto su milove lopovcine tu pare oprale od droge i drugog kriminala.
Bravo za članak! No onih s jajima je malo. Najviše se istakla gađanka Aida.
Dragi moj gospodine Petronijevicu nije to vise Vracar i ne zove se tako jer je preimenovan u crnogorski kraj i ti novi obicaji su njihovi i to je njima svojstveno da su kabadahije i siledjije jer su odrasli u sistemu koji ih je stitio da budu lopovcine i siledjije.
smrt fasizmu