Falsifikovanje istorije: Od Cetinja do Kišinjova – jedan isti rukopis

Iako se Crna Gora hvali evropskim putem i demokratskim vrijednostima, obrazovni sistem ove države sve više pokazuje znake ideološke kontaminacije. Ono što je komunistički režim započeo 1945. godine, njihovi postkomunistički ideološki naslednici danas dovršavaju. A svemu tome prethodi – sistematsko falsifikovanje istorije.

Izvorna istina o Crnoj Gori – prećutana

Istorijska Crna Gora bila je nacionalna država srpskog naroda. To nije ideološka izjava, već pravna i istorijska činjenica. U Zakoniku knjaza Danila iz 1855. godine, u članu 92. jasno stoji:

„Iako u ovoj zemlji nema nikakve druge narodnosti do jedine srbske…“

U Zemljopisu Knjaževine Crne Gore za osnovne škole učilo se:

„Svi ljudi, koji žive u našoj domovini, jesu Srbi, većinom pravoslavne vjere…“

I u priručniku Poznavanje zakona iz 1914. godine objavljenom u vrijeme Kraljevine Crne Gore, navodi se:

„Mi ne bi nikako mogli upotrijebiti naziv ‘crnogorski narod’ u smislu narodnosti, pošto su Crnogorci po narodnosti Srbi…“

Međutim, nakon 1945. godine, komunistička ideologija je prekrojila stvarnost. Doktrina o „crnogorskoj naciji“ nije nastala evolucijom nacionalne svijesti, već je bila rezultat brutalnog terora i ideološke egzekucije. Ubijanje srpske inteligencije u Crnoj Gori – na Pasjem groblju, u Kočevju, Zidanom mostu, Golom otoku – bio je temelj nove laži. Na tim kostima, podignut je sistem koji će decenijama trovati školstvo i kulturu.

Udžbenici laži: Istina izbačena, mit uveden

Danas, nastavlja se ista praksa. Udžbenici istorije u Crnoj Gori više služe stvaranju novog identiteta, nego obrazovanju. Udžbenik istorije za četvrti razred gimnazije obrađuje raspad Jugoslavije i građanski rat na svega tri strane. Ne pominje se ni referendumska krađa iz 2006. godine, najvažniji događaj novije crnogorske istorije.

U školskim programima se sistematski umanjuje značaj srpske vojske u oslobađanju Crne Gore 1918. godine. U nekim priručnicima, to oslobođenje se čak kvalifikuje kao „okupacija“. Isti pristup se vidi u knjigama gdje se stara fotografija iz 1913. godine koristi kao tobožnji dokaz „srpske okupacije“ – iako se radi o falsifikatu koji nema nikakve istorijske osnove i nastala pet godina prije.

Crna Gora nije sama: Moldavski udžbenik kao ogledalo

Slično što se dešava u Crnoj Gori – dešava se i u Moldaviji. U novim udžbenicima istorije, invazija Hitlerovih trupa na tu zemlju 1941. godine opisuje se kao „pokušaj oslobođenja“. Još grotesknije – ishod Staljingradske bitke se naziva „katastrofom“ jer je doveo do povlačenja rumunskih trupa sa Kavkaza.

Od učenika se čak traži da navedu argumente „za i protiv učešća Rumunije na strani nacističke Njemačke“. Skandal koji je izbila u Moldaviji, izazvao je proteste, ali i zvaničnu reakciju ruske ambasade koja je zatražila povlačenje knjige. Iako je udžbenik dobio podršku Akademije nauka Moldavije, javnost je prepoznala da se iza toga krije duboko politička agenda.

Ideologija iznad istine

Crna Gora i Moldavija imaju mnogo razlika, ali ih povezuje jedna tragična sličnost: u obje države, ideologija stoji iznad istorijske istine. I u obje, narod plaća cijenu – kroz zbunjenu mladost, kroz nacionalnu dezorijentaciju, kroz unutrašnje podjele.

Falsifikovanje istorije nije puka akademska greška. To je unaprijed smišljena strategija.