Episkop Atanasije: Izbori za Tačijevu okupatorsku državu, ili izdaja države Srbije?

Kampanja koja se vodi od sadašnje vrhuške vlasti u Srbiji, a u kojoj učestvuju, ili je pomažu i podržavaju i neki drugi (čak i iz Patrijaršije u Beogradu), za tzv. izbore početkom novembra, stvara veliku zabunu kod Srba na Kosovu i Metohiji, posebno kod Srba u četiri srpske opštine severno od mosta na Ibru.

Najpre treba reći da te opštine pripadaju, i oduvek su pripadale, Raškoj oblasti, a nikada Kosovu. To što ih je nesrećni srpski komunista Petar Stambolić samovoljno i nezakonito, bez ikakve pravne i državne odluke, dao autohtonoj oblasti Kosmeta tek 1959. g. samo svedoči da ti krajevi nikada nisu bili u sastavu Kosmeta, ni geografski, ni istorijski. Punih 65 kilometra, od Mitrovice do Kopaonika (samo 30 m ispod Pančićevog vrha na Kopaoniku), “darovao” je ovaj srpski komunjara na poklon Šiptarima, kojih u tim predelima nema i nije ih nikada bilo (osim dva mala sela u Bajgori, iznad skretanja za Banjsku, odakle su inače njihovi teroristi silazili na put Mitrovica-Raška i vršili terorističke akte, i ranije i nedavno).

Takozvani “sever Kosova”, tj. Srbi niz reku Ibar (koji dolazi od Gazivoda u Ibarskom Kolašinu, a ni taj Kolašin, sa Zubinim Potokom i ostalim selima, nikad nije bio Kosovo) od sela Rudara kod Mitrovice do Jarinja na severu, nikada do sada nisu priznali Nato-šiptarsku okupaciju Kosova i Metohije. Zato je taj “severni” kraj bio garancija i Srbima južnog dela, tj. Kosmeta južno od Ibra, i garancija i nada da Kosovo i Metohija nikada neće priznati Tačijevu nelegalnu, okupatorsku vlast, u koju ga je ustoličio NATO okupator.

Kada naglašavamo posebnost ove 4 srpske opštine ”na severu” time ne delimo Srbe ispod i iznad Ibra, nego samo ukazujemo da su ove opštine bile i ostale, i posle bezakonog “proglašenja nezavisnosti Kosova” (2008), u sastavu države Srbije. Sada se, na opštu žalost svega srpstva, na izdajnički način, celo Kosovo i Metohija, i posebno naglašeni “severni deo”, predaju u nadležnost Tačijevog “državnog sistema”, koji i raspisuje i sprovodi ove famozne izbore.

Neprihvatljivo je da se, osim državne izdajničke vrhuške, čuju i glasovi pojedinih ljudi iz Crkve, tačnije iz Patrijaršije, kojima se “pozivaju svi Srbi da izađu na izbore”. (U tu bednu propagandu pokušavaju da uvuku i sveti Hilandar!) Kako mogu ti ljudi, najpre, da se mešaju u sudbinske odluke Srba pod okupacijom, a onda i još da preporučuju napaćenim i još uvek proganjanim Srbima na raspetom Kosovu da glasaju “ili svi ili nijedan”, kada je svim Srbima na Kosovu i Metohiji jasno da “kosovski izbori za cilj imaju rasformiranje institucija Republike Srbije i odricanje države od suvereniteta na Kosovu i Metohiji”.

Patrijarh je u Peći rekao da on to govori „u ime Crkve“! Međutim, niti je Crkva konsultovana, niti saborski razgovarano i dogovarano o tome – tako da to nije stav Crkve, makar ga tako nazvao patrijarh. Ni on nema pravo da tako prisvaja samo sebi glas Crkve. Tako nije radio blaženopočivši patrijarh Pavle, u ovim teškim vremenima, niti srpski pećki i beogradski patrijarsi kroz vekove.

Nedavno sam pisao Sv. sinodu i patrijarhu podsetnik o Kosovu i Metohiji da ukažem na teško stanje braće Srba, i posebno na ugroženost naših svetinja na Kosovu i Metohiji (koje uopšte nisu ni pomenute u famoznom „Briselskom sporazumu“). I ovo sada pišem samo da stavim do znanja braći na Kosovu i Metohiji da nisu sami, da ne klonu duhom, i ne očekuju mnogo od raznih izjava sa raznih strana. Nego da budu i ostanu kosovskometohijski Srbi, koji odstojavaju svoju veru, ime, obraz, otadžbinu, slobode, svoje pragove i svetinje.

Autor je umirovljeni episkop Eparhije zahumsko-hercegovačke.