Dve godine od upokojenja srpskog rodoljuba – Patrijarha srpskog Irinija

Njegova svetost patrijarh srpski Irinej Gavrilović upokojio se na današnji dan 2020. godine u Vojnoj kovid bolnici „Karaburma“ u Beogradu od posljedica virusa korona.

Patrijarh Irinej je rođen 27. avgusta 1930. godine u domu Zdravka i Milijane Gavrilović iz sela Vidove kod Čačka. Na krštenju je dobio ime Miroslav.

U rodnom selu završio je osnovnu školu, Gimnaziju u Čačku, a Bogosloviju u Prizrenu, da bi zatim diplomirao na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu.

Izuzetno vezan za Kosovo i Metohiju

Srpski patrijarh Irinej bio je izuzetno vezan za Kosovo i Metohiju i uvek isticao da srpski narod ne može da se pomiri sa tim da Kosovo bude izvan Srbije.

„Ako mi zaboravimo Kosovo, zaboraviće i nas Kosovo… Srbija bez svetinja i Kosova nije Srbija. Srbija bez Kosova je bez duše, bez uma i srca“, govorio je Irinej.

„Da carski Prizren, u kome su carovali Milutin i Dušan. Da Pećka patrijaršija, koja je zvanična rezidencija srpskog patrijarha i srpske crkve bude izvan Srbije, to u našu glavu ne može da uđe“, isticao je srpski patrijarh.

Navodio je i da je podela Kosova i nove granice nisu prihvatljive.

„Podela Kosova i nove granice, o čemu neki govore, za SPC, ali i za većinu stanovništva, nisu prihvatljivo rešenje, Srbija bez Kosova i Metohije nije Srbija. Kao kada čovek kada mu izvade srce, on više nije živ čovek“.

Po završetku vojne službe postavljen je za profesora Prizrenske bogoslovije. Prije stupanja na dužnost profesora oktobra 1959. godine u manastiru Rakovici je primio monaški čin od patrijarha srpskog Germana i tada je dobio monaško ime Irinej.

Na dan Svete Petke iste godine u Crkvi Ružici na Kalemegdanu rukopoložen je u čin jeromonaha. Dok je kao profesor službovao u Prizrenskoj bogosloviji upućen je na postdiplomske studije u Atinu.

Za upravnika Monaške škole u manastiru Ostrogu postavljen je 1969. godine, odakle se vraća u Prizren na mjesto rektora slavne Bogoslovije.

Sa te dužnosti je 1974. izabran za vikara patrijarha srpskog sa titulom episkopa moravičkog. Za episkopa niškog izabran je 1975. godine gdje se nalazio do izbora za patrijarha srpskog, naslijedivši upokojenog patrijarha Pavla.

Bio je više puta član Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve.

Na Svetom arhijerejskom saboru SPC 22. januara 2010. godine izabran je za Arhiepiskopa pećkog, Mitropolita beogradsko-karlovačkog i Patrijarha srpskog.

Sahranjen je 22. novembra, 2020. godine, u kripti Hrama Svetog Save u Beogradu.