Deveti maj

Piše: Batrić Babović

Dan pobjede i/ili Dan Evrope. Duplo a podijeljeno. Dvo(jako) a bez značaja. Ako branite progon Čajkovskog, Solženjicina, Dostojevskog, Tolstoja, Bulgakova, Iljina, Čehova, Majakovskog, Gogolja niste Evropljanin, jer iste želite da vidite i osjetite u Parizu, Rimu, Berlinu, Beču i Lisabonu.

I onda se postavi pitanje ima li Evrope od Vladivostoka do Atlantika? Šta je to zapravo što danas misli da je Evropa? Na drugoj strani stoje proruski i antiruski Kijev i Moskva koja po mnogima brani suverenitet i teritorijalni integritet. U Kijevo pečerskoj lavri brani se duša Malorusa i Rusa, brani se (u)tamničeni Hristos. Zli dusi nad ekumenom jednakih ili srodnih po krvi i vjeri lete vjekovima. Eto ih danas po Mariupolju, Odesi, po Dnjepru… Plače Vladimirova krštena zemlja… Milenijumi ćute. I pitanje kako i kuda sa devetim majem? Kome krenuti? Evropi ili pobjedi? Nekad davno je Fjodor Mihajlovič Dostojevski napisao da su od jedne bolje dvije pameti, kao i da se svi teško usudjuju da izgovore novu riječ i naprave novi korak.
Dan Evrope se lomi u Kijevu a Dan Pobjede u njegovom okruženju. U ratu su svi krivi. Ko je ko u devetom maju opisuje patrijarh moskovski Kiril na stranicama knjige “ Sloboda i odgovornost „. Koliko nas duhom ima u naslovu pokazaće vrijeme koje dolazi i ono što ćemo saznati. A do tada ostaje sveta Njegoševa rečenica “ Krv je ljudska rana naopaka “ . A Evropa i Moskva plivaju u bezbroju naopakosti koje su mogle biti izbjegnute…