Bolna rješenja za Kosmet

Funkcioner Srpske napredne stranke i kandidat GI „Srpska” za gradonačelnika Sjeverne Kosovske Mitrovice, Krstimir Pantić, pobijedio je na tek održanim lokalnim izborima na Kosmetu svog protivkandidata Olivera Ivanovića u drugom krugu, ali time nije postao gradonačalenik. Zbog očekivane prevare primitivno upakovane u Briselu, a operativno realizovane u saradnji sa terorističkom vlašću u Prištini i djelimično sa „naivnim” predstavnicima Beograda, Pantić je odbio da preuzme dužnost. Odbio je da položi zakletvu po zakonima međunarodno nepriznate i po svemu lažne „države Kosovo” i pod Tačijevom krvavom zastavom.

Lažna predsjednica nepostojeće države Atifete Jahjaga zakazala je zbog toga ponavljanje, svejedno nelegalnih izbora za prvog čovjeka grada na Ibru. Mediji su uglavnom stidljivo izvijestili o krajnje časnom činu Krstimira Pantića. O tome se pisalo tek dva-tri dana, a Vlada u Beogradu je funkcioneru naprednjaka poručila da je bez njene podrške za potez na koji se odlučio, a tek ga čeka „ribanje” u stranci. Rekao bih da je i pomenuta reakcija Vlade produkt očekivanja pozitivnog ishoda vezano za početak pregovora o pristupanju Evropskoj uniji. Premda, ne radujem se tome što su pregovori počeli, naročito u kontekstu najavljenih novih „bolnih rješenja” u vezi sa Kosovom i Metohijom. Nego, kad smo god „bolnih rješenja” može li biti bolnije nego što jeste? Više može boljeti samo novi progon preostalih 100 hiljada Srba sa KiM i novi genocid nad njima. Genocid nad kosmetekim Srbima zapravo i ne prestaje. Naprotiv, u toku je njegova legalizacija. E, to je bolno. To je najbolnije! Okupacija kao okupacija, bude i prođe. Jadni su do bola ovovremeni okupatori u poređenju sa imperijama koje smo u prošlosti ispratili sa srpskih etničkih prostora. Stoga, bez zebnje, iako je prilična žrtva već podnijeta. Ali, otkuda pravo bilo kome da udara pečat Srbije na takvo stanje? Otkuda pravo bilo kome da u ime Srba legalizuje etničko čišćenje? Otkuda pravo najpozvanijima da ćute o skoro 300 hiljada prognanih Srba, o nestvaranju uslova za njihov povratak na Kosmet, o preoranim srpskim grobljima, popaljenim crkvama i domovima? Bolno! Ne može biti bolnije. Ako je rješenje da se o tome ćuti, onda je to bolno rješenje koje nam se svako malo najavljuje.

Lokalni izbori u južnoj srpskoj pokrajini, od početka je bilo jasno, nijesu bili ni statusno neutralni, niti na bilo koji način korisni po srpsku zajednicu na okupiranoj srpskoj teritoriji. Znali su to svi koji je trebalo da znaju. Teško je tu činjenicu mnogima bilo da prevale preko usta, zbog „evropske budućnosti” Srbije. Evropa, kažu, Srbiji misli dobro, a pod svoje okrilje bi da je primi ozračenu, obezglavljenu i sakatu, bez najvažnijeg dijela njene teritorije. Gle ironije! Gle cinizma! Gle gadosti! Svakako, čast državama članicama EU koje ne priznaju jednostranu proglašenu albansku „nezavisnost” srpske pokrajine, jednako kao što tu neonacističku tvorevinu ne priznaje ni većina država svijeta, članica Ujedinjenih nacija. Najzad, nije li okupirani Kosmet najmaligniji mogući tumor na tijelu Evrope, kako to neko daleko mudriji iz zapadne Evrope odavno primijeti. Niko u Evropskoj uniji nema pravo da ne vjeruje najuglednijem švajcarskom pravniku i poslaniku Parlamenta Savjeta Evrope, Diku Martiju, da je terorista Tači glavni trgovac organima Srba otetih na Kosmetu prije deceniju i po. Niko nema pravo da ometa njegovu istragu u vezi sa time, samo zato što ona dokazuje veze zapadnoevropskih i američkih moćnika sa kanibalskom i terorističkom vlašću u monoetničkoj Prištini…

No, vratio bih se „statusno neutralnim” izborima na Kosmetu. Prosto ne mogu, a da ne primijetim da njihov kuriozitet predstavlja rezultat političkih partija i građanskih inicijativa sa crnogorskim nacionalnim prefiksom. Naime, od tri crnogorska politička subjekta u pokrajini nijedan nije uspio da dobije odbornički mandat u bilo kojoj od opština u kojoj su se nadmetali. Uostalom, to i nije naročito iznenađenjs ako se zna da je popis koji je prije tri godine sprovela privremena albanska vlast u Prištini pokazao da na Kosovu i Metohiji ukupno živi 19 nacionalnih Crnogoraca. Rekao bih da su na izborima još i odlično prošli sa rezultatom nula. Mogli su da uđu i u minus! Kako bi tek to moglo da bude bolno…

Nedavno sam na istim ovim stranicama pisao o Srbima sa sjevera Kosmeta kao obrascu za srpsku slogu. Minuli lokalni izbori za čiji bojkot sam se javno zalagao iako se moje ime na podvalu našlo na izbornoj listi u Đakovici, bez mog pristanka i potpisa (zbog čega sam podnio i više krivičnih prijava), nijesu me demantovali. Kažem, izbori me nijesu dsmantovali jer je, primjera radi, više od 90 odsto Srba u Sjevernoj Kosovskoj Mitrovici bojktovalo iste, usprotvivši se na taj način ideji da sami sebi (i srpskom Kosmetu) ispišu smrtovnicu. Satisfakciju za takvu odluku čini im i odluka naprednjaka Krstimira Pantića da ne preuzme dužnost gradonačelnika koji bi bio najneposrednije potčinjen masovnom ubici i srpskom celatu Tačiju. Dakle, ako se zna da je među onih desetak odsto građana srpske nacionalnosti koji su mahom nevoljno izašli na izbore u Kosovskoj Mitrovici Pantić dobio ubjedljivo najviše glasova, možs se pretpostaviti koli(c)ko će Srba tek sada glasati, budu li organizovani novi, koje Jahjaga i Tači žele da sprovedu.

Objavljeno u “Danu”