Berlinski glasački zid

Senku na ubedljiv trijumf Angele Merkel na nemačkim izborima trenutno ne baca ništa, ali čak i površna analiza glasanja pokazuje da, gotovo dve i po decenije po ujedinjenju, unutar najuspešnije velike evropske nacije i dalje postoje obrisi bivšeg DDR-a.

Slika otkriva sve: duž srušenog Berlinskog zida pruža se granica među glasačkim telima „dve Nemačke“: na teritoriji nekadašnjeg Zapadnog Berlina, najviše glasova su dobili demohrišćani Angele Merkel, a na istoku – bivši istočnonemački komunisti okupljeni u partiji Levica! Oko trase zida, sve osim jedne na zapadu, nalaze se (malobrojne) većinski socijaldemokratske izborne jedinice, a sa svake strane, u centru, u po jednoj su pobedili „zeleni“.

Tako (ne)očekivana slika ima svoje jasne uzroke. Po ujedinjenju, stanovništvo glavnog grada se zapravo nije u velikoj meri izmešalo. U istočnom delu grada, prestonici nekadašnjeg DDR-a, bila je (i ostala) velika koncentracija članova nekadašnje Socijalističke partije jedinstva (kako se zvao istočnonemački KP) i zaposlenih u rasformiranom državnom aparatu Valtera Ulbrihta i Eriha Honekera. Oni su, jednostavno, svoje glasove koji su se nekada „knjižili“ komunistima, preneli na njihove naslednike, Levicu.

Pažljiviji pogled otkriva još nešto. U Istočnom Berlinu, iza Levice, na drugom mestu su uvek demohrišćani, nikada socijaldemokrate. U bivšoj Istočnoj Nemačkoj, u velikom broju se glasalo za partiju Angele Merkel, koja je takođe bila građanka DDR-a. Socijaldemokrate su pobedile u industrijskim gradovima – u Diseldorfu, Dortmundu, Esenu, Hamburgu…