Andrijašević u stroju: Đukanović u pravu za sarajevski atentat
Crnogorski istoričar Živko Andrijašević, rekao je danas u izjavi za „Pobjedu“ da je ocjena Mila Đukanovića o terorističkom činu Gavrila Principa „istorijska činjenica“. Andrijašević je rekao da je zvanična Crna Gora sto godina prije premijera Đukanovića ubistvo koje je počinio Gavrilo Princip, nazvala „bezumnim terorističkim aktom“.
ON je citirao komentar u „Glasu Crnogorca“, zvaničnom organu Kraljevine Crne Gore, od 21. juna 1914. godine, u kojem se izričito kaže da je sarajevski atentat „bezumni teroristički akt“.
„Dakle, zvanična Crna Gora je, sto godina prije premijera Đukanovića, ubistvo koje je počinio Gavrilo Princip nazvala – „bezumnim terorističkim aktom“. Predsjednik Vlade Crne Gore je u svom govoru samo saopštio jednu istorijsku činjenicu, koju potvrđuje relevantni istorijski izvor. Uostalom, kada već govorimo o zvaničnom stavu Crne Gore prema atentatu u Sarajevu, napomenimo i da je vlada Kraljevine Srbije na sličan način definisala ovaj akt. Ona ga je, jula 1914. godine, nazvala zločinom koji izaziva zgražavanje. Taj dokument je objavljen u knjizi koju je 1980. godine izdala SANU“ rekao je Andrijašević.
List „Pobjeda“ je objavio i fotografiju stranice „Glasa Crnogorca“, na kojoj je štampan komentar o sarajevskom atentatu, u kojem se, uz ocjenu o terorističkom aktu, još navodi da je to djelo „usamljenih fanatika“ i da je u Crnoj Gori i „svuda naišlo na opšte žaljenje i na jednodušnu najoštriju osudu“.
Andrijašević je podsjetio da se terorističkim aktom smatra „svaki nasilni oblik borbe za ostvarivanje političkih ciljeva u mirnodopskom periodu“.
Po njegovom objašnjenju, jedno su motivi i politički karakter atentatora, a drugo je karakter njegovog čina.
„To važi i za ubistvo kralja Aleksandra Obenovića, kralja Aleksandra Karađorđevića, pa ako hoćete, i za ubistvo Ivana Stambolića ili Zorana Đinđića“, rekao je Andrijašević.
„Kada bi se prihvatila argumentacija sadašnjih apologeta sarajevskog atentata, sva ta ubistva bi se mogla na neki način opravdati i svrstati u patriotske gestove i pravednu borbu za odbranu nacionalnih interesa“.
Podsjetimo, premijer Đukanović je nedavno na svečanoj akademiji povodom stote godišnjice početka Prvog svjetskog rata, rekao da „Crna Gora nije podržala teroristički akt koji je bio povod za (taj) rat“.
Izjava Đukanovića o aktu koji je počinio Gavrilo Princip, izazvala je oštru reakciju crnogorske javnosti, istoričara u Srbiji, nekih političkih stranaka, kao i predsjednika Republike Srpske, Milorada Dodika.
Osim ovoga što nabroja Visarion, režimski istorik Andrijašević gubi iz vida da je Austrija kroz cio devetnaesti vijek rovarila protiv Srba, nastojeći svim silama da Tursku naslijedi na Balkanu i spriječi nastanak srpske države. Beč je išao dotle da je pokušao da zavrbuje Marka Miljanova za kneza Albanije, koristeći njegovu nemilost kod kralja Nikole, što je on odbio i čak naredio da se austrijskim poslanicima udare šibe. Preduzela je mobilizaciju posle srpskih pobjeda u Balkanskim ratovima. Bespravno je 1908 okupirala Bosnu i Hercegovinu, što je izazvalo Aneksionu krizu. Spriječila je da, nakon velike crnogorske pogibije na Skadru, ovaj pripadne Crnoj Gori. Kovala je plan da Crnoj Gori oduzme i Lovćen, taj Jadranski Gibraltar i da na njemu, umjesto Njegoševe kapele, poperi spomenik Franju Josifu. Vidjeti o tome na
http://www.tvorac-grada.com/ucesnici/komnen/srpski/becsestidizlocina.html
Uostalom i Hitler je bio Austrijanac. Pa uprkos svega toga i mnogo čega drugoga, Austrija kod naših revizionista ispada nevinašce!!!
Andrijaševiću, ajde polako
Dvorski istoričar, bivši Srbin iz čestite srpske familije, usput Šerbov,đak svaki put iznenadi. Bravo doktore, postidi se, pa u novi juriš. Sad si u stroju sa Stevom,Šebom i Mirašem.
„To važi i za ubistvo kralja Aleksandra Obenovića, kralja Aleksandra Karađorđevića, pa ako hoćete, i za ubistvo Ivana Stambolića ili Zorana Đinđića“, Dakle profesore izjednačio si gore pomenuta ubistva sa ubistvom okupacionog princa. Svaka čast, nadam se da tvoja djeca ne čitaju gluposti i nesojluke koje plasiraš.
Prvo: g. Andrijašević, kao istoričar, svakako zna da događaji iz prošlosti ne mogu mjeriti današnjim aršinom – ono što bi danas bio terorizam, tada je bila tiranoktonija – i, kako to argumentovano obrazlaže Miloš Ković, postupak u duhu vremena. O potrebi da se đavo priziva paradiranjem po nezakonito prisvojenoj zemlji na najveći praznik njenog porobljenog naroda, ne treba govoriti.
Drugo, g. Andrijašević zna da se shvatanje nekog istorijskog događaja mijenja sa vremeno. U nekom „Folkše Beobahteru“ je vjerovatno pisalo da je nacistički režim najhumaniji na svijetu, ali da li danas iko, pri zdravoj pameti, može to da tvrdi, a da kao argument navede – „Folkiše Beobahter“?!
No, nešto se moralo reći da se brani neodbranjivo, a da izgleda pametno.
G-din o kome je riječ je pravi primjer „dvorskog istoričara“ koji izvrće istorijske činjenice i falsifikuje sve što Gazdi ne odgovara! Da ne govorimo da vrlo uspješno „jaše“ na šovinističkom talasu koji sve više podsjeća na „cunami“!
Ko smatra za ozbiljno rezimskog profesora sta on prica .O njemu najbolje govori ugled koji ima u svom kraju gdje ovo sto on govori podrzava jedan ili dva covjeka.
Sve je dokazivo retoričkom gimnastikom u kojoj nema pravila. Andrijašević je trebao da stane iznad svog učešća u Odboru za obeležavanje 100 godina početka I sv.rata, kao i iznad prijateljstva sa premijerom, kroz svoj savjetodavnički status koji je imao u vladi.
I premijerov govor je ličio na Andrijaševićev rukopis, samo me malo bunilo prisustvo nekritičkih stavova koji su više priličili priučenom Novaku Adžiću. Izmještanjem događaja iz istorijskog konteksta, koji je najomiljeniji metod Šerba Rastodera, sada postaje i Živkovo sredstvo za ispunjavanje političkih zadataka i nasilje prema istoriji.
Sve ovo što je rekao podložno je diskusiji, u kojoj bi „dokaz“ koji nam je predočio, bio samo jedna kockica u mozaiku vremena i događaja koji u potpunosti mogu osvijetliti istinsku istorijsku sliku iz 1914. godine. Kao što je i komentator Spasoje Ristić primijetio, bilo koji tekst u Glasu, ili beogradskim novinama u afirmativnom kontekstu – bilo bi ravno samoubistvu.
Uporedite danas novine, koje na svakoj starni trube o istini, i njihove afirmativne tekstove o NATO paktu, naći ćete mnogo sličnosti, ali nećete za 100 godina donijeti zaključak da su svi u CG bili za NATO, već će neki pošteni istoričar reći da je zlo vrijeme natjeralo Vijesti, Pobjedu, RTCG da uređuju prema NATO standardima, uprkos njegovoj zlikovačkoj ulozi. I – naravno za to su imali onoliko čitaoca, koliko je u svakom vremenu bilo kolaboracionista, pa bila u pitanju Otomanska, Austrijska, Hitlerova, ili ma koja druga zavojevačka sila!
Da li to g-din Andrijašević u istu ravan stavlja jednog Habsburga i njegovu crno žutu monarhiju i pobrojana ličnosti iz Srbije?
Pa bilo bi samoubistvo tada reći bilo šta drugo kada se zna da Srbija ni Crna Gora nisu bile spremne ni za kakav rat ! A nama je jasno gdje nas današnji slugani ,ekspzitura svjetskog dogona i u kom pravcu pokušavaju okrenuti ! Međutim glavne stvari će se odvijati na nekom drugom nivou i zna se kako će da završe „plesači po žici “ !
Istorijska činjenica je da su italijanski vojnici atakovali Crnogorke u peridu Drugog sv. rata. Evidentna je činjenica da je, antropološki, ovaj Andrijašević – Kalabrez, ili Sicilijanac. Nije mu zameriti, krv nije voda!
Ne treba tako krpiti ljude, nije to baš srpski. Čovek je izneo jednu istorijsku činjenicu, kao čovek od struke. Nigde nije naglašeno da je to njegov politički stav. Drugo je to kada Đukanović izađe u javnost sa takvim stavom, to je već antisrpski kontekst, budući da takvom činjenicom manipuliše podcrtavajući svoj separatizam i antisrpstvo. Istina je i da se ovaj istoričar javio u određenom trenutku da podupre svog premijaera, i to je problem istorijske nauke što je ona primenjiva i promenjiva. Ne zasniva se uvek na činjenicama nego i na percepciji tih činjenica. Principov čin iz određene perspektive može da se tretira kao teroristički akt. Izolovano se može tako kvalifikovati, ali to nikako nama ne umanjuje pravo da ga smatramo pravednim i da se time ponosimo. Iz principa.