Gavrilovo ,,Umiranje“ zavjet cijelog srpstva (FOTO-AUDIO)

Gavrilo Princip, svijetu poznat kao atentator, terorista, ali i junak našeg doba. Onaj koji je probio vazdušni zid zarad naše slobode, onaj koji se pobunio protiv krune okupatora koja je ispijala krv srpskog naroda!

Onaj oko koga se lome koplja, kojem je danas, dan pred Vidovdan u Istočnom Sarajevu otkriven spomenik, poznat je, mada ne previše, i kao pjesnik.

U svojoj ćeliji, čekajući dane smrti, napisao je pjesmu o Umiranju.

Poznata opšta mjesta o vremenu, o prolaznosti svega, ali sa dozom ravnodušnosti kada konstatuje da je danas isto sve kao i juče i da se sjutra isto sprema.

Sa čežnjom priziva, u romantičarskom maniru borbu, i sa žaljenjem kaže: ,,Umesto da smo u ratu/ gde bojno trube ječe/ evo nas u kazmatu/ Na nama lanci zveče.

Želja za borbom odlika je našeg borca Gavila Principa!

Pjesma nastala 1914, tokom Principovog tamnovanja u zatvoru za vrijeme istrage za Sarajevski proces povodom Sarajevskog atentata.

Prvi put je objavljena 17. marta 1919. godine, posle Prvog svjetskog rata, u Zvonu.

Muzičko izvođenje ovje pjesme možete poslušati na ovoj adresi.

Tromo se vreme vuče
I ničeg novog nema,
Danas sve kao juče,
Sutra se isto sprema.

Al‘ pravo je rekao pre
Žerajić, soko sivi:
Ko hoće da živi, nek mre,
Ko hoće da mre, nek živi.

I mesto da smo u ratu
Gde bojne trube ječe,
Evo nas u kazamatu
Na nama lanci zveče.

Svaki dan isti život
Pogažen, zgnječen i strt
Ja nijesam idiot
Pa to je za mene smrt.