Zavadi pa vladaj

Piše: Jovan Pješčić

Mora se priznati da su savremene tehnike vladanja, koje primjenjuju vladajuće elite zapadnog svijeta, dostigle zavidan nivo perfekcije. Istini za volju, mnoge od njih su razvijene još u antičkim vremenima, među kojima je latinski princip divide et impera. U dječjoj basni o lavu i tri bika, lav uspjeva da savlada i pojede bikove jednog po jednog, tek onda kada ih međusobno posvađa i razjedini.

U novijoj i tragičnoj srpskoj istoriji, podjele koje su komunisti stvarali u narodu (potencirajući na ,,revoluciji”, ,,lijevim skretanjima”), djelovali su tragično na odbrambenu moć naroda, usled čega je i došlo do stradanja u Jasenovcu, Jadovnu, Pivi, Velici, itd. Snaga naroda je dalje iscrpljivana posleratnim 50-godišnjim institiranjem na podjeli na naše i njihove, partizane i pripadnike JVUO, itd.

Bezumni, perfidni i izuzetno sposobni Đukanović je nastavio tim tragom i sledećih 30 godina stvarao nove podjele koje su, kako Matija Bećković primjećuje, išle posred porodica dijeleći braću, kumove, rođake, prijatelje, a sve kako bi što duže ostao na vlasti. Opsjednutost podjelama i ,,zaštitom države” od Srpske pravoslavne crkve, Rusije, marsovaca, vavilonaca i dr, u drugi plan je bacila privatizaciju države, zatvaranje fabrika, protjerivanje nepodobnih i često sposobnih ljudi (npr. slučaj četvoročlane porodica iz Podgorice kojoj pred izbore 2016. godine, nakon više od 20 godina života u Crnoj Gori, ,,nije produžen boravak” i koja je morala da se preseli za Republiku Srpsku).

Na svjetskom nivou je izuzetno slikovit primjer kolonijalne uprave Kraljevine Belgije u Ugandi[i] i njihova politika ,,dugih noseva”, iako su mnogo poznatiji belgijski kolonijalni zločini u Kongu  (tokom kojih je ubijeno oko 10 miliona ljudi[ii], s tim što je još mnogo ljudi namjerno sakaćeno kroz politiku donošenja šaka kao dokaza o iskorišćenom metku). Na današnjoj teritoriji Ruande i Burundija, koju je Belgija kao kolonizator kontrolisala od 1916. godine do 1962. godine, Belgijanci su rasističko-odokativnim metodama zakonski dijelili ljude na Tutsi (stočari) i Hutu (ratari), gdje su Tutsije favorizovali, a Hutu nipodaštavali, pojačavajući podjele, njegujući i rasplamsavajući mržnju. Time su  stvorili dobar temelj za genocid tokom 1994. godine kada je ubijeno preko milion ljudi (Tutsi).

Upravo kroz prizmu načela ,,zavadi pa vladaj” treba posmatrati i donošenje rezolucije o Srebrenici u Skupštini Crne Gore i smjenu gospodina Vladimira Leposavića, te čestitati onom ,,mastermajndu” zapadne duboke države koji je isforsirao njihovo donošenje.

Nakon njih, energija promjena od avgusta 2020. godine se preusmjerava sa životno bitnih pitanja kao što je npr. donošenje i sprovođenje Zakona o porijeklu imovine, na diskusije o istoriji i izdajnicima, prekršajne progone Srba u stilu bezumnog Veljovića, izjave ministra Radulovića iz paralelne stvarnosti i tsl.

Posle svršenog čina, pomalo cinično zvuče izjave gospodina Krivokapića o ,,pomirenju” ili gospodina Koprivice o tome da rezolucija ,,ne optužuje srpski narod”…

Šteta.

[i] Izvor – predvanje gospodina Danila Babića

[ii] što do dan danas nije okarakterisano kao genocid