Vučić je trn u oku Milu i njegovoj mafiji: Na udaru zbog borbe za srpski narod i svetinje u Crnoj Gori

Pokušaj atentata na predsjednika Srbije Aleksandra Vučića je samo najopasniji vrh ledenog brijega sveobuhvatne kampanje koja se protiv njega vodi s mnogo strana.

Ta propagandna akcija traje već godinama i sve je intenzivnija što je zemlja ekonomski i vojno stabilnija i nezavisnija, samim tim i više otporna na spoljne pritiske. Mnogo je razloga i aktera ove kampanje, od svjetskih do regionalnih centara moći kojima ne odgovara suverena zemlja.

S tim se slaže i Ljuban Karan, ekspert za bezbednost i potpukovnik KOS u penziji.

„Aleksandar Vučić smeta mnogima i oni se mogu podeliti u tri velike, opasne i moćne grupacije. Prva je kriminalna, gde su u pitanju bosanski, crnogorski, pa i albanski klanovi, koji su moćni i koji su sad organizovali ovaj atentat na njega. Druga grupacija su naše političko-tajkunske snage koje žele da dođu na vlast prevratom i silom. I oni su prilično moćni u pogledu finansija i logistike, kao i veza s inostranstvom“, kaže Karan za Srpski telegraf.

Dodaje da treću grupaciju čini strani faktor, gde, pre svega, misli na moćne zapadne obaveštajne službe.

„Međutim, ne treba zaboraviti ni njihove satelite na Balkanu, koji su usmjereni protiv Srba i Srbije. I ne treba da se čudimo što su napadi na Vučića iz Hrvatske ili BiH jaki jer se njihove obavještajne služe bave Srbima (u obaveštajnom smislu), pa i podrivačkom propagandom. Isto se odnosi na kosovsku i albanske službe. Zato je situacija opasna i za Vučića i za Srbiju. On smeta vladama tih zemalja, ali i moćnim obaveštajnim službama vodećih država NATO“, zaključuje Karan.

Crnogorska mafija i Milove službe

Crnogorska mafija doživjela je težak udarac razbijanjem “kavačkog klana”, koji je, zahvaljujući djelovima državnog i policijskog aparata u Srbiji godinama nesmetano vršljao, zgrtao silan novac od narko-biznisa i tesno sarađivao sa službama pod kontrolom predsednika Mila Đukanovića. Cilj je bila destabilizacija naše zemlje, koja je uključivala učestala mafijaška ubistva i stvaranje nestabilnosti, što je sve trebalo Srbiju da prikaže kao nesigurnu za strana ulaganja.

S druge strane, trn u oku Milu i dalje odanim strukturama bila je podrška Beograda borbi srpskog naroda za očuvanje svetinja i identiteta u Crnoj Gori. Ne treba smetnuti s uma ni ugrožene poslove najvećeg balkanskog dona Brana Mićunovića i njegovog narko-kartela, u kom je i bliski Milov saradnik Dragan Bokan, kod kog je nedavno nađeno gotovo pola tone kokaina.

Hrvatsko rukovodstvo

U Hrvatskoj postoje dvije strane iste medalje: predsednik Zoran Milanović i premijer Andrej Plenković. Mada su naizgled u žestokom sukobu, oni združenim snagama nastavljaju Tuđmanovu politiku, prema kojoj su Srbi remetilački faktor koji treba da nestane, a ujedinjuje ih i mržnja prema srpskom predsjedniku. Milanović optužuje Vučića da je bio ratni huškač, a posebno ga je pogodio poziv da i Srbi u Hrvatskoj istaknu svoja obilježja povodom Dana zastave.

S druge strane, Plenković deluje kao uljudnija varijanta Milanovića, ali koristi svaku priliku da ukaže na navodnu obespravljenost hrvatske manjine u Srbiji, zaboravljajući da su Srbi u lijepoj njegovoj stavljeni maltene van zakona. I sam Vučić se početkom prošle godine požalio Plenkoviću na brutalnu kampanju u Hrvatskoj protiv Srbije, ali se ništa nije promenilo nabolje.

Garnitura u Prištini

Garniture na vlasti u Prištini se mijenjaju, ali antisrpska politika ne. Svejedno je da li je riječ o Tačiju, Haradinaju ili Kurtiju, sve ih ujedinjuje mržnja prema svakom ko ih sprječava u namjeri da na dijelu srpske teritorije stvore svoju državu.

Dolaskom Vučića na čelo Srbije odnos snaga se drastično promijenio u odnosu na period prije 2012, a talas otpriznavanja lažne države je izazvao paniku među albanskim političarima. Zahvaljujući doslednoj i principijelnoj politici Beograda, poslednjih godina su potpuno ogoljene sve laži Prištine, koja odbija da ispuni obaveze iz dogovora dve strane, što je poljuljalo njihov položaj u međunarodnoj zajednici. Albanci su doživjeli fijasko i pokušajem da okupiraju sjever pokrajine kada su pod pritiskom Zapada morali da povuku specijalne policijske snage i pristanu na kompromisno rešenje.

Britanski huškači i Bošnjaci

Sve čvršća saradnja Srbije i Republike Srpske godinama izaziva izlive gneva i neumerenih izjava bošnjačkih političara, koji ne kriju namjeru da od Bosne naprave unitarnu državu, u kojoj RS ne bi ni postojala.

Bošnjačkom rukovodstvu smeta i to što Beograd dosledno brani Dejtonski sporazum i predstavlja branu pokušajima da se revizijom tog dokumenta Banjaluka potpuno razvlasti. Prema rečima analitičara Srđe Trifkovića, lider SDA Bakir Izetbegović je pokrovitelje našao u Britancima, koji su glavni huškači i autori strategije mržnje u Bosni i Hercegovini. Udar na Vučića se sprovodi napadima na srpskog člana Predsedništva BiH Milorada Dodika, koga označavaju kao marionetu Beograda i destabilizujući faktor u regionu.

Američka “duboka država”

Najistaknutiji predstavnici zloglasne “duboke države” u Sjedinjenim Američkim Državama, oličeni u bivšoj Klintonovoj administraciji, ponovo jašu. Posle kratkotrajnog zatišja za vreme vladavine Donalda Trampa, koji je pokušao da nađe kompromisno rešenje za problem Kosova, izborom Bajdena su se vratili na velika vrata.

Njihovi najistaknutiji eksponenti su nekadašnja prva dama Hilari Klinton, bivša šefica diplomatije Madlen Olbrajt i obaveštajac Vilijam Voker, autor laži o masakru u Račku koja je bila povod za bombardovanje 1999. Njihov odnos prema Srbiji se do danas nije promenio, a navodnu ispravnost svoje politike devedesetih pokušavaju da dokažu fanatičnim zalaganjem za nezavisnost Kosova.

Takođe, pokušavaju da spreče razvoj Srbije generisanjem veštačkih kriza u regionu da bi suzbili, kako oni navode, maligni uticaj koji se sprovodi u ime Rusije.

Evropski ekstremisti

Uprkos deklarativnom zalaganju za prijem Srbije u Evropsku uniju, iz Brisela, tačnije Evropskog parlamenta, gotovo svakodnevno stižu izjave pojedinaca s ekstremnim stavovima prema našoj zemlji i predsedniku.

U tome prednjači Viola fon Kramon, poslanik EP iz redova nemačkih Zelenih. Tokom svojevrsne turneje po Srbiji, a pod maskom navodne zaštite životne sredine, neskriveno je kritikovala vlast, podržavala opozicione proteste i zalagala se za bezuslovno priznanje Kosova. Njoj uz rame su i Tonino Picula i Jakov Juratović, dostojni naslednici Ulrihe Lunaček, izvestioca EP za Kosovo, koja je tokom pregovora sve vreme držala stranu Prištini, a svoje frustracije na Srbiji leči i bivši visoki predstavnik za BiH Valentin Incko.

Plaćeni analitičari

Plaćenici raznih svetskih fondacija, plaćeni analitičari gotovo svakodnevno upućuju otrovne strelice u pravcu Beograda s Vučićem, kao glavnom metom. Među njima se ističe albanski lobista Danijel Server, profesor vašingtonskog univerziteta “Džon Hopkins”, kome je saradnja s Rusijom i Kinom trn u oku. Vlast u Beogradu, kako bi je diskreditovao, naziva “lopovskom autokratijom” nalik Belorusiji “u kojoj vlada autokrata bez trunke legitimiteta”.

Janošu Bugajskom je kao crvena marama saradnja Srbije i RS. Zbog toga izjavljuje da Vučić nije odustao od velikosrpskog projekta, ali da ga vodi drugačijim metodama u želji da ostane upamćen kao “ujedinitelj srpskih zemalja”. Dodaje i da se protiv Dodika i njegovog separatizma treba boriti isključivo silom.

Rušioci iznutra

Ne odgovara ni svima u Srbiji stabilnost, a među nezadovoljnima su čak i delovi vladajuće stranke i državnog aparata, čije su ambicije znatno veće nego funkcije na kojima se trenutno nalaze, zbog čega ne prezaju ni da u inostranstvu traže podršku.

Ne treba zaboraviti ni eksponente “duboke države” u našoj zemlji oličene u nevladinim organizacijama koje finansiraju zapadne ambasade i moćne fondacije “Soroš” i “Rokfeler”. Kao i njihovi finansijeri, aktuelnoj vlasti najviše zameraju saradnju s Rusijom i Kinom, u novije vreme i sa mađarskim premijerom Viktorom Orbanom. Prostor i podršku dobijaju od medijske imperije Dragana Šolaka i njegove “Junajted grupe”.

Izvor: Republika.rs